Λες και ήταν χθες: Πώς καθιερώθηκε η προσφορά μονόπετρου από τον άνδρα στην πρόταση γάμου

Έχει καθιερωθεί ως το επιστέγασμα κάθε πρότασης γάμου... που σέβεται τον εαυτό της.

Το μονόπετρο δαχτυλίδι όμως έχει παρελθόν...

Ο Δρ. Βαγγέλης Χωραφάς, Πολιτικός Επιστήμων, συγγραφέας και ειδικός επί της γεωπολιτικής εξιστορεί τα γεγονότα σε ανάρτησή του:

19 Αυγούστου 1477. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να σκεφτούμε το μονόπετρο δακτυλίδι αρραβώνων. Αυτή η ημερομηνία σηματοδοτεί την πρώτη ημέρα έγγαμου βίου για τη Μαρία της Βουργουνδίας και τον Αρχιδούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας. Στην αρχή, έμοιαζε πιθανό να ήταν ένας γάμος από πολιτικό συμφέρον, αλλά μετατράπηκε σε ένα από τα μεγάλα ειδύλλια της ιστορίας, αφήνοντας μια κληρονομιά που επικρατεί για πεντέμισι αιώνες.

Εκείνη την εποχή μόνο οι βασιλιάδες φορούσαν διαμάντια, αλλά ο Μαξιμιλιανός ήταν τόσο ενθουσιασμένος με τη Μαρία που της χάρισε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι που της είχε φτιάξει, ξεκινώντας έτσι την παράδοση να χαρίζεται σε μια μέλλουσα νύφη, ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι αρραβώνων.

Ο Μαξιμιλιανός ήταν τότε 18 ετών και η Μαρία ήταν 20. Ανοίγοντας την καρδιά του σε ένα γράμμα σε έναν φίλο, ο Μαξιμιλιανός έγραψε: «Έχει δέρμα λευκό σαν το χιόνι, καστανά μαλλιά, μικρή μύτη, μικρό κεφάλι και πρόσωπο, γκρι-καστανά μάτια, όμορφα και λαμπερά. Τα χείλη της είναι λίγο δυνατά, αλλά αγνά και κόκκινα. Είναι η πιο όμορφη γυναίκα που έχω δει ποτέ».

Το Συμβούλιο Βιομηχανίας Κοσμημάτων στη Νέα Υόρκη επιβεβαιώνει ότι ο Μαξιμιλιανός ήταν αυτός που δημιούργησε αυτό το έθιμο για τους αρραβώνες, δίνοντας στη Μαρία ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι.

Το φαινόμενο όμως, απέκτησε μαζικότητα από τα τέλη της δεκαετίας του ’30 στις ΗΠΑ, για να ακολουθήσουν μεταπολεμικά και οι περισσότερες από τις αναπτυγμένες χώρες.