Σικελία: Οι απελπισμένες τελευταίες στιγμές των θυμάτων του ναυαγίου για αέρα - Σπαρακτικές εικόνες

Οι επιβάτες του καταδικασμένου σούπεργιοτ Μπεϊζιάν έψαχναν απελπισμένα για τους τελευταίους θύλακες αέρα, καθώς το πλοίο βυθίζόταν, πιστεύουν οι ερευνητές.

Όμως, ενώ πέντε από τα πτώματα των θυμάτων ανασύρθηκαν από μια καμπίνα, η νεότερη, η 18χρονη Χάνα Λιντς, βρέθηκε μόνη σε ένα υπνοδωμάτιο δύο πόρτες πιο πέρα. Η σορός της ήταν η τελευταία που βρέθηκε και ανασύρθηκε.

Οι φρικτές τελευταίες στιγμές στο βυθιζόμενο πλοίο των 30 εκατομμυρίων λιρών αποκαλύφθηκαν στη διάρκεια συνέντευξης τύπου των Ιταλών εισαγγελέων, οι οποίοι ξεκίνησαν έρευνα για ανθρωποκτονία από αμέλεια, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσουν τους υπόπτους.

Το προσωπικό της υπηρεσίας έκτακτης ανάγκης και οι δύτες που συμμετείχαν στην επιχείρηση μιλήσαν λεπτομερώς για πρώτη φορά για την απίστευτα πολύπλοκη πενθήμερη αποστολή διάσωσης στον βυθό, ανοιχτά της Σικελίας, η οποία μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε μια αποστολή ανάσυρσης νεκρών.

Δύτες από την ειδική ομάδα διάσωσης σπηλαίων της πυροσβεστικής έδωσαν μια συγκλονιστική περιγραφή των ιδιαίτερων δυσκολιών που αντιμετώπισαν πάνω από 50 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, με το σκάφος στο πλάι, γεμάτο αιωρούμενα συντρίμμια. Η 18χρονη Χάνα - που έμελλε να ξεκινήσει μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης - επέβαινε στο πλοίο με τον πατέρα της Μάικ και τη μητέρα της Άντζελα, συνοδευόμενες από δικηγόρους και φίλους του μεγιστάνα για να γιορτάσουν την αθώωσή του για απάτη και συνωμοσία στις ΗΠΑ τον περασμένο Ιούνιο μετά μια μακρά δικαστική μάχη.

Η μητέρα της επέζησε του δυστυχήματος, μαζί με άλλα 14 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου του σκάφους και 8 μελώ του πληρώματος.

Ο επικεφαλής της πυροσβεστικής του Παλέρμο και μέλος της ομάδας διάσωσης των δυτών, εξήγησε ότι το Μπεϊζιάν βυθίστηκε πρώτα στην πρύμνη και στη συνέχεια κύλησε στη δεξιά πλευρά του με αποτέλεσμα τα θύματα να αναζητοήσουν τους τελευταίους θύλακες αέρα στην αριστερή πλευρά του σκάφους καθώς βυθιζόταν.

Οι δύτες βρήκαν πέντε πτώματα στην πρώτη καμπίνα στα αριστερά και ένα, της Χάνα, στην τρίτη καμπίνα στα αριστερά.

Ήταν ξεκάθαρο ότι η ανακάλυψη του σώματος της Χάνα την Παρασκευή ήταν μια οδυνηρή στιγμή για τους δύτες της πυροσβεστικής που την έφεραν πίσω στην ακτή και την παρέδωσαν στους συναδέλφους τους στην αποβάθρα με τους παρευρισκόμενους να ξεσπούν σε χειροκροτήματα.

Ερωτηθείς για το χειροκρότημα όταν ήρθαν τα νέα στην ακτή ότι το σώμα της εντοπίστηκε επιτέλους και ανασύρθηκε, ένας από τους δύτες που επιστρατεύτηκε από τη μονάδα της πυροσβεστικής στη Νάπολη, απάντησε: «Ήταν μια συναισθηματική απελευθέρωση, μια ανακούφιση από το άγχος.Γιατί το άγχος είναι το καθημερινό μας ψωμί. Εργαζόμαστε εφημερίες και σε επείγοντα περιστατικά και επεμβαίνουμε άμεσα. Άρα το άγχος είναι οι αποσκευές μας, είναι αυτό που φέρνουμε μαζί μας ».

Η συνέχεια της περιγραφής του είναι ανατριχιαστική καθώς έμπαιναν στους χώρους του βυθισμένου γιοτ.

«Μπήκαμε στους περιορισμένους χώρους, έχοντας ήδη κάνει αξιολογήσεις στο ασφαλές σημείο για να μπούμε μέσα στο γιοτ. Βρήκαμε το πιο ασφαλές σημείο και μπήκαμε μέσα από εκεί. Αλλά μέσα ήταν ένα πολύ συγκεχυμένο μέρος, με ντουλάπες και έπιπλα να στροβιλίζονται γύρω μας και πολλούς καθρέφτες να αντανακλούν τα φώτα μας. Τα σώματα ήταν όλα σφηνωμένα σε στενά σημεία, με έπιπλα πάνω ή δίπλα τους. Ήταν όλοι κολλημένοι εκεί.

Οι 30 δύτες περιορίστηκαν σε 12 λεπτά ξόρκια στον βυθό της θάλασσας, σε συνεχή κύκλο, από την αυγή μέχρι το σούρουπο. Μερικοί από τους δύτες συμμετείχαν επίσης στην ανάκτηση του βυθισμένου πλοίου Costa Concordia το 2012.

Ο Giuseppe Frison, Επικεφαλής του Τμήματος Δύτη των Πυροσβεστών, επικεφαλής των δυτών των σπηλαίων, είπε στη Mail: «Ας πούμε ότι αυτό το γεγονός έφερε πίσω μερικές αναμνήσεις, έχοντας κάνει σχεδόν 50 καταδύσεις στο περιστατικό Concordia.

«Μέσα στην καμπίνα, αναβίωσε τις ίδιες αισθήσεις. Αλλά όσον αφορά την κλίμακα, όλα ήταν πολύ διαφορετικά. Επιπλέον, αυτή η κατάδυση ήταν πολύ πιο βαθιά, οπότε έπρεπε να περιορίσουμε σοβαρά τον χρόνο μας σε βάθος.

«Ήταν λίγο σαν να επαναλαμβάνουμε την ταινία στο μυαλό μας, αλλά ήταν πιο έντονο.

«Ήταν σαν να επισκέπτομαι το σπίτι κάποιου στραμμένο κατά 90 μοίρες, με τα πάντα στο πλάι του.

«Επειδή όλα περιστρέφονταν γύρω μας, έπρεπε να προχωρήσουμε αργά, ασφαλίζοντας πρώτα τα επιπλέοντα αντικείμενα για ασφάλεια.

«Λειτουργήσαμε μεθοδικά, είτε οι χώροι ήταν μεγάλοι είτε μικροί, ψάχνοντας παντού μέχρι να βρούμε αυτό που ψάχναμε.

Και πρόσθεσε: «Ήμασταν σε ένα δωμάτιο γεμάτο συντρίμμια, με ένα μείγμα από ξύλινα έπιπλα και άλλα αντικείμενα, αλλά υπήρχε αυτός ο νέος παράγοντας, καθώς ο χώρος ήταν γεμάτος καθρέφτες, που τον έκανε πολύ αποπροσανατολιστικό, καθώς μπαίνεις με το φως αναμμένο. τα κεφάλια μας, φαίνεται να βλέπετε τον εαυτό σας να έρχεται προς το σκάφος, οπότε ήταν πολύ μπερδεμένο».