Αράχνη αναγκάζει τις αρσενικές πυγολαμπίδες να αναβοσβήνουν όπως οι θηλυκές ως θανατηφόρα παγίδα

Στους ορυζώνες και γύρω από τις λίμνες της κεντρικής Κίνας, ένα κοινό είδος αράχνης, που υφαίνει νέους ιστούς κάθε βράδυ στο ηλιοβασίλεμα, παγιδεύει πυγολαμπίδες που αναβοσβήνουν, τρεμοπαίζουν και λάμπουν όλα μαζί περίπου την ίδια στιγμή.

Η αράχνη, Araneus ventricosus, δεν αρκείται στο να βασίζεται στην καθαρή τύχη, αλλά έχει βρει έναν τρόπο να εκμεταλλεύεται τα βιοφωτεινά σήματα της πυγολαμπίδας για να προσελκύει περισσότερες πυγολαμπίδες στον ιστό της, όπως διαπίστωσε νέα έρευνα.

Το κάνει αυτό κάνοντας τις αρσενικές πυγολαμπίδες που έχει αιχμαλωτίσει να μιμούνται τα μονοπαλμικά σήματα ζευγαρώματος των θηλυκών πυγολαμπίδων, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Current Biology, αν και δεν είναι ακόμη σαφές πώς ακριβώς η αράχνη καταφέρνει αυτό το κατόρθωμα.

«Η αράχνη χειρίζεται τα σήματα αναλαμπής των αρσενικών πυγολαμπίδων που έχουν παγιδευτεί στον ιστό της, ώστε να μιμούνται τις τυπικές αναλαμπές μιας θηλυκής πυγολαμπίδας, προσελκύοντας έτσι άλλα αρσενικά που αναζητούν σύντροφο» δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Νταϊκίν Λι, οικολόγος συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Χουμπέι στην Κίνα.

Οι θηλυκές πυγολαμπίδες είναι συνήθως ακίνητες, εξήγησε ο Λι, οπότε μόνο οι αρσενικές πυγολαμπίδες τείνουν να παγιδεύονται, και είναι πιο πιθανό να παρασυρθούν σε ιστούς αράχνης.

Αποκαλύψεις στον ιστό

Οι πυγολαμπίδες είναι πιο πιθανό να βρεθούν στο μενού της αράχνης κατά την περίοδο αναπαραγωγής των πυγολαμπίδων, συνήθως μια περίοδος δύο εβδομάδων από τα μέσα Μαΐου έως τα μέσα Ιουνίου, όταν είναι ιδιαίτερα δραστήριες.

Στην κοιλιά τους, τα φωτεινά έντομα διαθέτουν φανάρια, μικροσκοπικά όργανα που εκπέμπουν φως μέσω μιας βιοχημικής αντίδρασης.

Οι αρσενικές πυγολαμπίδες του είδους που μελετήθηκαν στη νέα έρευνα, Abscondita terminalis, προσελκύουν τα θηλυκά χρησιμοποιώντας δύο φαναράκια για να κάνουν μοτίβα αναλαμπών πολλαπλών παλμών, ενώ τα θηλυκά προσελκύουν τα αρσενικά κάνοντας σήματα ενός παλμού με ένα φανάρι.

Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Ζινχούα Φου, ειδικός στις πυγολαμπίδες στο Γεωργικό Πανεπιστήμιο Huazhong της Κίνας, παρατήρησε για πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια ομάδες πυγολαμπίδων που αποτελούνται μόνο από αρσενικά στους ιστούς των αραχνών.

Ο Φου παρατήρησε επίσης ότι μερικές από αυτές τις αρσενικές πυγολαμπίδες έκαναν θηλυκά σήματα αναβοσβήματος εκείνη την εποχή.

Ο Λι, ο Φου και οι συνάδελφοί τους αποφάσισαν να ερευνήσουν περαιτέρω διεξάγοντας πειράματα που αφορούσαν 161 ιστούς.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου ζευγαρώματος των πυγολαμπίδων σε αγροτικές εκτάσεις σε ένα χωριό κοντά στην πόλη Γουχάν, οι ερευνητές εντόπιζαν και μετρούσαν τους ιστούς κάθε βράδυ, χωρίζοντας τους ιστούς σε τέσσερις διαφορετικές ομάδες και καταγράφοντας τη θερμοκρασία, τη σχετική υγρασία και άλλους παράγοντες.

Με ένα δίχτυ έπιασαν αρσενικές πυγολαμπίδες και χρησιμοποίησαν στυλό για να μαυρίσουν μερικά από τα φανάρια των πυγολαμπίδων για να μην αναβοσβήνουν, προτού τοποθετήσουν τις πυγολαμπίδες στους ιστούς χρησιμοποιώντας τσιμπιδάκια και αφαιρέσουν αράχνες σε ορισμένες περιπτώσεις ανάλογα με τις μεταβλητές που ερευνούσαν.

Μια βιντεοκάμερα παρακολούθησε τι συνέβαινε στις ελεύθερα πετούσες αρσενικές πυγολαμπίδες που στη συνέχεια παγιδεύτηκαν από τους ιστούς σε τέσσερα διαφορετικά σενάρια που περιλάμβαναν δύο διαφορετικές μεταβλητές: αν υπήρχε αράχνη στον ιστό ή όχι και αν οι αιχμάλωτες αρσενικές πυγολαμπίδες που προστέθηκαν στους ιστούς από τους ερευνητές έκαναν θηλυκά σήματα που έμοιαζαν με τα σήματα που αναβόσβηναν ή όχι (επειδή τα φανάρια τους είχαν σβήσει).

«Κατά τη διάρκεια των δοκιμών, παρακολουθούσαμε κάθε ιστό κάθε 5 έως 10 λεπτά για να μετρήσουμε τον αριθμό των πρόσθετων πυγολαμπίδων που παγιδεύτηκαν», δήλωσε ο Λι σε ένα email.

«Κάθε δοκιμή διήρκεσε 2 ώρες, παρέχοντας άπλετο χρόνο για να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε τις αλληλεπιδράσεις και τις συμπεριφορές».

Τα πειράματά τους έδειξαν ότι οι ιστοί των αραχνών αιχμαλώτιζαν αρσενικές πυγολαμπίδες πιο συχνά όταν η αράχνη ήταν παρούσα από ό,τι όταν η αράχνη απουσίαζε.

Επιβεβαίωσαν επίσης ότι τα σήματα που έκαναν οι αρσενικές πυγολαμπίδες σε ιστούς με αράχνες έμοιαζαν πολύ περισσότερο με τα σήματα των θηλυκών πυγολαμπίδων: τα παγιδευμένα αρσενικά εξέπεμπαν σήματα ενός παλμού χρησιμοποιώντας μόνο το ένα από τα φανάρια τους, όχι και τα δύο, όπως θα αναμενόταν.

Εξαπάτηση σήματος πυγολαμπίδας: θεωρίες

Τα ευρήματα, σύμφωνα με τη μελέτη, υποδηλώνουν ότι τα αρσενικά δεν άλλαζαν τις λάμψεις τους ως σήμα κινδύνου, επειδή ο αριθμός των ελεύθερα πετούμενων πυγολαμπίδων που είχαν παγιδευτεί στους ιστούς που περιείχαν μια αράχνη και αρσενικές πυγολαμπίδες που αναβόσβηναν, ήταν σημαντικά υψηλότερος από ό,τι όταν δεν υπήρχε αράχνη, υποδεικνύοντας ότι η αλλαγή δεν ήταν αποτέλεσμα της παγίδευσης στον ιστό.

Με βάση τις παρατηρήσεις τους, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι αράχνες μεταβάλλουν το σήμα της πυγολαμπίδας με κάποιο τρόπο, πιθανότατα ως αποτέλεσμα των επαναλαμβανόμενων δαγκωμάτων που αναπτύσσει η αράχνη μόλις εντοπίσει την αρσενική πυγολαμπίδα στον ιστό της.

Ωστόσο, δεν είναι σαφές αν το δηλητήριο της αράχνης ή το ίδιο το δάγκωμα θα οδηγούσε σε αλλαγές στο μοτίβο αναβοσβήσματος των παγιδευμένων αρσενικών.

«Οι ακριβείς μηχανισμοί με τους οποίους η αράχνη μεταβάλλει τη βιοφωτεινή συμπεριφορά των αρσενικών πυγολαμπίδων παραμένουν ανεξερεύνητοι», δήλωσε ο Λι.

«Όταν απομακρύναμε (τις πυγολαμπίδες) από τον ιστό και αφήναμε μια σύντομη περίοδο αποκατάστασης, οι αρσενικές πυγολαμπίδες συχνά επανέρχονταν στο κανονικό μοτίβο αναβοσβήνει με πολλούς παλμούς», πρόσθεσε

«Ίσως το δηλητήριο της αράχνης να διαταράσσει τη φυσιολογική συμπεριφορά αναβοσβήσματος».

Ο Ντίνες Ράο, επικεφαλής ερευνητής στο εργαστήριο αραχνών Rao στο Universidad Veracruzana στο Μεξικό, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, συμφώνησε ότι η ικανότητα της αράχνης να χειρίζεται το φωτεινό σόου των πυγολαμπίδων μπορεί να οφείλεται στο δηλητήριο.

Η συμπεριφορά της αράχνης ήταν «εκπληκτική» αλλά όχι εντελώς νέα, πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι ορισμένα είδη αραχνών bolas προσελκύουν αρσενικούς σκώρους παράγοντας χημικές ουσίες που μιμούνται τις φερομόνες των θηλυκών σκώρων.

«Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει χειραγώγηση ενός οπτικού σήματος, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον», δήλωσε ο Ράο σε ένα email. «Ωστόσο, ο μηχανισμός πίσω από την αλλαγή της συμπεριφοράς που αναβοσβήνει δεν έχει ακόμη κατανοηθεί».

Πηγή: CNN