Η απίστευτη φιλία ενός πιγκουίνου με τον άνθρωπο που του έσωσε τη ζωή - Η ιστορία τους έγινε ταινία

Το «My Pengiun Friend», που κυκλοφόρησε σε ένα ενθουσιώδες κινηματογραφικό κοινό, αφηγείται την ιστορία ενός άνδρα και τη μακροχρόνια φιλία του με έναν πιγκουίνο του Μεγαλλάνου. Πριν βγει στη μεγάλη οθόνη όμως έγινε πρώτα θέμα στις ειδήσεις στη Βραζιλία, όπου ένας συνταξιούχος λιθοξόος ονόματι Ζοάο Περέιρα ντο Σόουζα ανακάλυψε έναν πιγκουίνο καλυμμένο με πετρέλαιο από μία πρόσφατη διαρροή στην παραλία Proveta στην πολιτεία του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Παίρνοντας τον πιγκουίνο στο σπίτι, ο Ζοάο βρήκε το πουλί εξαντλημένο από τον αγώνα του να απομακρυνθεί από την πετρελαιοκηλίδα. Έκανε και πάλι τον πιγκουίνο καλά, με άφθονο τρίψιμο με σαπούνι και λιχουδιές ψαριών και τον ονόμασε «Dindim» από το γιο του που προσπαθούσε να πει την πορτογαλική λέξη για τον πιγκουίνο (pinguim) καθώς μεγάλωνε.

Αφού ο «Ντιντίμ» ξαναβρήκε την υγεία του, ο Ζοάο τον άφησε ελεύθερο σε ένα νησί κοντά στην παραλία Προβέτα και πήγε σπίτι του, διαπίστωσε όμως ότι τον είχε ακολουθήσει και είχε καθίσει στο γρασίδι, περιμένοντας να...τον αφήσουν να μπει.

Τελικά έφυγε μόνος του τον Φεβρουάριο του 2012. Αυτό που συνέβη τότε, και συνέχισε να συμβαίνει για χρόνια, είναι μια ετήσια επίσκεψη μετά την αλιευτική περίοδο, όπου οι πιγκουίνοι παραμένουν στη θάλασσα για μήνες Ο «Ντίντιμ» επέστρεφε πάντα στην Προβέτα για να δει τον Ζοάο, αντί να ταξιδέψει σε ένα υπέροχο καλοκαιρινό νησί με τους συγγενείς του. Κάθε Φεβρουάριο έφευγε, μόνο για να επιστρέψει τον Ιούνιο — ξανά και ξανά για οκτώ χρόνια.

Ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης David Schurmann άλλαξε λίγο την ιστορία για το «My Pengiun Friend» μερικές φορές υπερβαίνοντας τα γεγονότα της αρχικής ιστορίας. «Είναι υπέροχο, ζωντανό και εγγυημένα θα κάνει τα παιδιά να ενδιαφερθούν για τον άγριο κόσμο γύρω τους», γράφει η Kate Erbland στο Indie Wire. «Πολύ καλύτερα αν αυτό περιλαμβάνει και κάποια εξωτερική έρευνα για το τι πραγματικά συνέβη με τον Ζοάο και το Ντιντίμ».

«Έπρεπε να πω στον Ζαν Ρενό, έναν θρύλο του κινηματογράφου, «Ζαν, ο πιγκουίνος είναι πιο σημαντικός από σένα σε αυτή την ταινία»…έδειξε απίστευτο σεβασμό και κατανόηση», είπε στον Guardian. Προσπάθησε να δείξει μια περιβαλλοντική οπτική γωνία με τη μέγιστη λεπτότητα, καθώς ήθελε η ταινία πρωτίστως να «δώσει στους ανθρώπους… λίγη ανακούφιση και ελπίδα σε αυτόν τον σκληρό κόσμο».

Ωστόσο, ήταν η πετρελαιοκηλίδα που ξεκίνησε την ιστορία, και ως διευθυντής του Voice of the Oceans Institute, ενός οργανισμού που καταπολεμά τη θαλάσσια ρύπανση, ο Schurmann θεώρησε ότι έπρεπε να τονιστεί αυτό. Η ταινία έκανε πρεμιέρα αυτόν τον μήνα με κυρίως θετικές κριτικές, συμπεριλαμβανομένου του 87% στο Rotten Tomatoes. Η κριτικός κινηματογράφου Christy Lemire έδωσε στην ταινία τρία στα τέσσερα αστέρια και έγραψε:

«Υπάρχει κάτι ριζικό στην παλιομοδίτικη προσέγγιση του My Penguin Friend. Είναι μια ειλικρινής, ευχάριστη για τα πλήθη οικογενειακή ταινία – τίποτα επιθετικό ή αυτοαναφορικό– απλώς μια γλυκιά, όμορφα φτιαγμένη ταινία που αξίζει τη συγκίνηση που σίγουρα θα αντλήσει από τους θεατές της.»