Τι υπάρχει πέρα από τον Ήλιο - Η κρυμμένη δομή στην άκρη του Ηλιακού Συστήματος

Αρκετά μακριά από τον Ήλιο, το Ηλιακό Σύστημα γίνεται όλο και πιο πυκνοκατοικημένο.

Πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα βρίσκεται η Ζώνη του Κάιπερ, ένα τεράστιο δακτυλιοειδές πεδίο παγωμένων βράχων, όπου βρίσκεται ο Πλούτωνας και το Αροκοθ όπως και αμέτρητα αλλά μικρά αντικείμενα στο κρύο και το σκοτάδι.

Τα γνωστά και ως αντικείμενα της ζώνης Kuiper ή ΚΒΟ φαίνεται πως αυξάνουν την πυκνότητά τους, μεταξύ 70 και 90 αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο και χωρίζονται από ένα μεγάλο πρακτικά κενό χάσμα μεταξύ αυτού και ενός εσωτερικού πληθυσμού πιο κοντά στον Ήλιο.

Φαίνεται, σχεδόν, σαν να υπάρχουν δύο ζώνες Kuiper, ή τουλάχιστον δύο εξαρτήματα – κάτι που κανείς δεν περίμενε να βρει.

«Εάν αυτό επιβεβαιωθεί, θα είναι μια μεγάλη ανακάλυψη», λέει ο πλανητικός επιστήμονας Fumi Yoshida του Πανεπιστημίου Επιστημών Επαγγελματικής και Περιβαλλοντικής Υγείας και του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Chiba στην Ιαπωνία.

«Το αρχέγονο ηλιακό νεφέλωμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως, και αυτό μπορεί να έχει επιπτώσεις στη μελέτη της διαδικασίας σχηματισμού πλανητών στο Ηλιακό μας Σύστημα».

Τα αντικείμενα στη ζώνη Kuiper πιστεύεται ότι αντιπροσωπεύουν το πιο παρθένο υλικό που περιέχει το Ηλιακό μας Σύστημα.

Η ίδια η ζώνη εκτείνεται από την τροχιά του Ποσειδώνα, περίπου 30 αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο (μια αστρονομική μονάδα είναι η μέση απόσταση μεταξύ Γης και Ήλιου), σε περίπου 50 αστρονομικές μονάδες από τον Ήλιο.

Αυτή η απόσταση από τον Ήλιο σημαίνει ότι οτιδήποτε στη Ζώνη Κάιπερ επηρεάζεται ελάχιστα από την ηλιακή ακτινοβολία, η οποία, με τη σειρά της, σημαίνει ότι τα KBO πιθανότατα παραμένουν σχεδόν αμετάβλητα από τότε που γεννήθηκε το Ηλιακό Σύστημα, περίπου 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

Για να υποστηρίξουν τη συνεχιζόμενη εξερεύνηση του εξωτερικού Ηλιακού Συστήματος, οι αστρονόμοι εδώ στη Γη έχουν πραγματοποιήσει παρατηρήσεις της Ζώνης Kuiper από το Εθνικό Αστρονομικό Αστεροσκοπείο μέσω του Ιαπωνικού Τηλεσκοπίου Subaru στη Χαβάη.

Μέχρι σήμερα, οι παρατηρήσεις του Subaru έχουν αποκαλύψει 263 νέα KBO, αλλά μια μεγάλη, διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Wesley Fraser του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνών του Καναδά έχει βρει ότι 11 από αυτά τα αντικείμενα είναι πολύ, πολύ πιο μακριά από ό,τι πιστεύαμε ότι τελείωσε η Ζώνη Κάιπερ. – στην περιοχή πέρασαν 70 αστρονομικές μονάδες.

Γράφημα που δείχνει την κατανομή απόστασης για τα αντικείμενα της ζώνης Kuiper που ανακαλύφθηκαν χρησιμοποιώντας την Hyper Suprime Cam του τηλεσκοπίου Subaru. (Γουέσλι Φρέιζερ)
Από τον αριθμό αυτών των αντικειμένων που εντοπίστηκαν, οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν την πυκνότητα του εξωτερικού δακτυλίου της ζώνης Kuiper.

«Η Ζώνη Κάιπερ του Ηλιακού μας Συστήματος φαινόταν από καιρό να είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με πολλά άλλα πλανητικά συστήματα, αλλά τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι η ιδέα μπορεί απλώς να προέκυψε λόγω μιας παρατηρητικής προκατάληψης», εξηγεί ο Φρέιζερ.

«Οπότε ίσως, αν αυτό το αποτέλεσμα επιβεβαιωθεί, η Ζώνη Κάιπερ δεν είναι τελικά τόσο μικρή και ασυνήθιστη σε σύγκριση με εκείνη γύρω από άλλα αστέρια».

Πολλές από τις παρατηρήσεις μας στον γαλαξία του Γαλαξία μας υποδηλώνουν ότι το Ηλιακό μας Σύστημα είναι ασυνήθιστο από πολλές απόψεις. Δεδομένου ότι το Ηλιακό Σύστημα είναι το μόνο γνωστό πλανητικό σύστημα που φιλοξενεί ζωή, αυτές οι παραξενιές θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην κατοικησιμότητα του Ηλιακού Συστήματος.

Προκειμένου να χυθεί περισσότερο φως στην ανακάλυψη, οι παρατηρήσεις συνεχίζονται για την παρακολούθηση των τροχιών των 11 μακρινών αντικειμένων.

«Πρόκειται για μια πρωτοποριακή ανακάλυψη που αποκαλύπτει κάτι απροσδόκητο, νέο και συναρπαστικό στις μακρινές περιοχές του Ηλιακού Συστήματος», λέει ο κύριος ερευνητής του New Horizons, Άλαν Στερν, του Southwest Research Institute.

«Αυτή η ανακάλυψη πιθανότατα δεν θα ήταν δυνατή χωρίς τις δυνατότητες παγκόσμιας κλάσης του παρατηρητηρίου Subaru». Η έρευνα έχει δημοσιευθεί στο The Planetary Science Journal.