Η μόδα αγκαλιάζει σιγά σιγά τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία - Παραολυμπιονίκες μιλούν για αυτό

Πριν από τρία χρόνια, όταν η ομάδα του Καναδά εμφανίστηκε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, οι αθλητές φορούσαν κομψά λευκά τζιν. Μπορεί να έδειχναν ωραία, αλλά για ορισμένους παραολυμπιονίκες της ομάδας ήταν μια πρόκληση.

Για την Άλισον Λεβίν, για παράδειγμα. Η παραολυμπιονίκης, η οποία αγωνίζεται στο άθλημα του μπότσια, δεν μπορούσε να φορέσει τζιν, επειδή ενώ είναι στο αναπηρικό καροτσάκι, το ύφασμα της έσκαβε το δέρμα. Τα τζιν δεν είχαν ελαστική ζώνη στη μέση και ήταν δύσκολο να το βάλει και να το βγάλει.

«Δεν υπήρχε περίπτωση να τα φορέσω αυτά», λέει η Λεβίν, η οποία έπρεπε να πάει να βρει μόνη της κάτι άλλο που θα λειτουργούσε και δεν θα έδειχνε πολύ διαφορετικό. «Δεν θέλεις να φαίνεσαι διαφορετικός λόγω της αναπηρίας σου», λέει η Λεβίν. «Δεν θέλεις να είναι «Η ομάδα του Καναδά συν εσάς».

Τα πράγματα είναι διαφορετικά φέτος. Στην τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, η Λεβίν και οι συμπαίκτες της φόρεσαν φωτεινά κόκκινα μπουφάν με χαρακτηριστικά όπως το μαγνητικό κλείσιμο που διευκολύνουν όλους, με αναπηρία ή όχι. Και υπήρχε η επιλογή ενός καθιστού παντελονιού carpenter που σχεδιάστηκε έχοντας την Λεβίν στο μυαλό, μάλιστα ονομάστηκε «παντελόνι Alison».

Η Λεβίν βλέπει τη διαδικασία σχεδιασμού, κατά την οποία η εταιρεία ένδυσης Lululemon άρχισε να παίρνει συνεντεύξεις από την ίδια και άλλους για καθοδήγηση πριν από τρία χρόνια, ως μια σημαντική πρόοδο όχι μόνο στην ενδυμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και στον ευρύτερο τομέα της λεγόμενης προσαρμοστικής μόδας ή μόδας χωρίς αποκλεισμούς.

Συγκεκριμένα, οι εταιρείες μόδας αρχίζουν, αν και αργά, να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία και αναγνωρίζουν ότι αποτελούν σημαντική οικονομική δύναμη.

«Ακούστε, οι άνθρωποι θέλουν να φαίνονται καλά», λέει η 34χρονη Λεβίν, η οποία πάσχει από μια εκφυλιστική νευρομυϊκή διαταραχή. «Δεν έχει σημασία αν είσαι ανάπηρος ή όχι. Πολλές φορές, όταν είσαι ανάπηρος, πρέπει να θυσιάσεις την εμφάνισή σου για αυτό που σε εξυπηρετεί ή για την άνεση. Αλλά το κίνημα των ατόμων με αναπηρία γίνεται όλο και πιο τολμηρό και ισχυρό και λέει ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε πια αυτά τα πράγματα».

Η Λεβίν αναγνωρίζει ότι η ίδια και οι Καναδοί συναθλητές της είναι από τους πιο τυχερούς και ότι οι περισσότεροι αθλητές δεν έχουν την πολυτέλεια μιας μεγάλης εταιρείας ένδυσης να σχεδιάζει τα σύνολά τους και να τους απευθύνεται για καθοδήγηση.

Η Lululemon, η οποία έχει συνάψει συμφωνία για τέσσερις αγώνες με την ομάδα του Καναδά, σχεδίασε όλες τις στολές για τους Ολυμπιονίκες και τους Παραολυμπιονίκες εκτός αγωνιστικού χώρου: για τις τελετές έναρξης και λήξης, την ενδυμασία του χωριού, τις τελετές απονομής μεταλλίων, τις εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης και τα ταξίδια.

Η Όντρεϊ Ράιλι, δημιουργική διευθύντρια της ομάδας Καναδά στη Lululemon, λέει ότι σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε ότι η Λεβίν φορούσε ως επί το πλείστον ιατρικές ποδιές, για ευκολία και άνεση, όταν προπονείτο ή αγωνιζόταν. Αυτό οδήγησε σε νέα σχέδια τόσο για καθιστούς όσο και για όρθιους αθλητές. «Όλοι οι αθλητές θέλουν να φαίνονται το ίδιο», λέει η Ράιλι. «Θέλουν να αισθάνονται το ίδιο».

Το ένδυμα που ονόμασε «παντελόνι Alison» έχει τσέπες στις κνήμες, ώστε ένας αθλητής σε αναπηρικό αμαξίδιο να έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτές. Η Λεβίν λέει ότι ήταν «τρελό» να ακούει ότι ένα ρούχο πήρε το όνομά της, αλλά κυρίως ήταν χαρούμενη που μπορούσε να φορέσει αυτό που φορούσαν οι άλλοι: «Νιώθεις ότι είσαι πραγματικά μέλος της ομάδας».

Η Άλισον Μπράουν, μια podcaster που καλύπτει τους Ολυμπιακούς Αγώνες εδώ και χρόνια, λέει ότι αυτός ο ολυμπιακός κύκλος είναι ο πρώτος όπου έχει δει σημάδια της προσαρμοστικής μόδας να επικρατεί. Της έκανε εντύπωση τόσο η αποκάλυψη του συνόλου της Lululemon την άνοιξη όσο και η αποκάλυψη της Nike για την ομάδα των ΗΠΑ, στην οποία υπήρχαν μοντέλα σε αναπηρικά αμαξίδια ή με προσθετικά.

«Είναι τόσο απλό, αλλά τόσο εντυπωσιακό», λέει η Μπράουν, η οποία επισημαίνει επίσης ότι οι περισσότερες ομάδες δεν έχουν τους πόρους ή τη θεσμική οργάνωση, όπως η Team USA και η Team Canada, όπου οι Ολυμπιονίκες και οι Παραολυμπιονίκες αποτελούν μέρος της ίδιας δομής.

Για τη Μίντι Σέιερ, η οποία υπερασπίζεται τις καλύτερες επιλογές ένδυσης για τα άτομα με αναπηρία για περισσότερο από μια δεκαετία, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το 2024 είναι η χρονιά που το θέμα έγινε ορατό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για να μην αναφέρουμε το Παρίσι, μια παγκόσμια πρωτεύουσα της μόδας.

«Το παράδειγμα έχει αλλάξει και οι μάρκες αρχίζουν πραγματικά να το βλέπουν ως επιχειρηματική ευκαιρία», λέει η Σέιερ. «Η δυναμική έχει απολύτως διαχυθεί στους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες, επειδή υπήρξε μια τέτοια επανάσταση στον κλάδο».

Η Σέιερ ξεκίνησε την υπερασπιστική της δράση πριν από μια δεκαετία, όταν ο 8χρονος γιος της, γεννημένος με μυϊκή δυστροφία, ήθελε να φοράει τζιν στο σχολείο αντί για φόρμες. Δεν μπορούσε να βρει καμία επιλογή. Σχεδιάστρια μόδας η ίδια, η Σέιερ δημιούργησε ένα ίδρυμα και ένα γραφείο συμβούλων και συνεργάζεται με εταιρείες σχεδιασμού και εμπόρους λιανικής πώλησης για να «αγκαλιάσουν» την προσαρμοστική μόδα.

Πριν από δέκα χρόνια δεν είχε συνεργάτες, τώρα έχει πολλούς, από μια εταιρεία υψηλών προδιαγραφών όπως η Tommy Hilfiger, η οποία έχει τη δική της προσαρμοστική σειρά, την Tommy Adaptive, μέχρι τη Target, τη Victoria's Secret και άλλες. Το ίδρυμα της Σέιερ, Runway of Dreams, θα διοργανώσει αυτό το μήνα μια επίδειξη στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης με περίπου 60 μοντέλα με διάφορες αναπηρίες.

«Πρόκειται για έναν πληθυσμό που φωνάζει και θέλει να θεωρείται καταναλωτής», λέει η Σέιερ.

Η Τζέσικα Λονγκ θεωρεί τον εαυτό της οπαδό της μόδας. Μια επί μακρόν κυρίαρχη κολυμβήτρια παραολυμπιακών αγώνων για την ομάδα των ΗΠΑ, η 32χρονη Λονγκ αγωνίζεται τώρα στους έκτους Παραολυμπιακούς της, καθώς άρχισε να κερδίζει χρυσά μετάλλια σε ηλικία 12 ετών.

Ως διπλά ακρωτηριασμένη, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα για την ανάπτυξή της, όπως λέει, ήταν να βρει παπούτσια που να ταιριάζουν με τα προσθετικά της.

«Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή μου που με κάνουν να αισθάνομαι πολύ ανάπηρη, αλλά τα ψώνια παπουτσιών και ρούχων γενικότερα ήταν πάντα τα πιο δύσκολα», λέει.

Έγινε ευκολότερο καθώς μεγάλωνε και αποκτούσε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αλλά λέει ότι η εύρεση παπουτσιών εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη πρόκληση: «Αυτό που οι άνθρωποι μπορεί να μην σκέφτονται είναι ότι τα παπούτσια μπορούν να ανατρέψουν εντελώς το περπάτημά μου ... αν είναι πολύ βαριά».

Είναι ευγνώμων που η Αμερικανική Ολυμπιακή και Παραολυμπιακή Επιτροπή και ο χορηγός Ralph Lauren, ο οποίος σχεδίασε τα ρούχα για την τελετή έναρξης και λήξης, έκαναν έρευνα στους παρα-αθλητές πριν από ένα χρόνο, ρωτώντας τι λειτουργεί καλύτερα.

«Είδα τόση μεγάλη βελτίωση στην κινητικότητα για εμάς», δήλωσε η Λονγκ σε συνέντευξή της ενόψει των Παραολυμπιακών Αγώνων. «Είναι αυτά τα μικρά κομμάτια που σημαίνουν τα περισσότερα, νομίζω, για τους παρα-αθλητές. Νομίζω ότι θα είναι πραγματικά συναρπαστικό όταν θα ντυθούμε όλοι μαζί».

Πηγή: AP News