Πώς μια σακούλα Cheetos δημιούργησε τεράστιο αντίκτυπο στο οικοσύστημα ενός εθνικού πάρκου

Ένα σακουλάκι Cheetos πέφτει και μένει στο έδαφος. Φαίνεται ασήμαντο, σωστά;

Καθόλου.

Οι φύλακες του Εθνικού Πάρκου Carlsbad Caverns στο νότιο Νέο Μεξικό το περιγράφουν ως ένα γεγονός που «αλλάζει τον κόσμο» για τα μικροσκοπικά μικρόβια και έντομα που αποκαλούν αυτό το εξειδικευμένο υπόγειο περιβάλλον σπίτι τους. Η σακούλα θα μπορούσε να ήταν εκεί μια ή δύο ημέρες ή ίσως μόνο ώρες, αλλά αυτές οι αλμυρές μπουκιές επεξεργασμένου καλαμποκιού που έγιναν μαλακές από την πυκνή υγρασία προκάλεσαν την ανάπτυξη μούχλας στο δάπεδο του σπηλαίου και στους κοντινούς σχηματισμούς του.

«Στο οικοσύστημα του σπηλαίου είχε τεράστιο αντίκτυπο», σημείωσε το πάρκο σε μια ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εξηγώντας ότι οι γρύλοι του σπηλαίου, τα ακάρεα, οι αράχνες και οι μύγες συγκεντρώθηκαν για να φάνε και να διασκορπίσουν το ξένο αυτό χάος, εξαπλώνοντας ουσιαστικά τη μόλυνση.

Η φωτεινή πορτοκαλί σακούλα εντοπίστηκε εκτός μονοπατιού από έναν δασοφύλακα κατά τη διάρκεια ενός από τους τακτικούς ελέγχους που κάνει το προσωπικό του πάρκου στο Big Room, τον μεγαλύτερο μεμονωμένο θάλαμο σπηλαίου από άποψη όγκου στη Βόρεια Αμερική, στο τέλος κάθε ημέρας.

Ψάχνουν για επισκέπτες που έχουν μείνει πίσω στο πλακόστρωτο μονοπάτι και για τυχόν απορρίμματα ή άλλα απόβλητα που μπορεί να έχουν μείνει πίσω.

Το Big Room είναι ένα δημοφιλές σημείο στο Carlsbad Caverns. Πρόκειται για μια μαγική έκταση γεμάτη με πανύψηλους σταλαγμίτες, λεπτεπίλεπτους σταλακτίτες και ομάδες από ποπ-κορν του σπηλαίου.

Από αυτή την υπόγεια χώρα θαυμάτων στο Νέο Μεξικό μέχρι τις ακτές λιμνών στη Νεβάδα, τους παραποτάμους κατά μήκος του Γκραν Κάνυον και τις λιμνοθάλασσες στη Φλόριντα, οι φύλακες του πάρκου και οι εθελοντές συλλέγουν τόνους σκουπιδιών που αφήνουν πίσω τους οι επισκέπτες κάθε χρόνο, στο πλαίσιο μιας διαρκούς μάχης για να μην κινδυνεύσουν τα μοναδικά οικοσυστήματα, επιτρέποντας παράλληλα την πρόσβαση των επισκεπτών.

Σύμφωνα με την Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων, περισσότεροι από 300 εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται τα εθνικά πάρκα κάθε χρόνο, φέρνοντας και δημιουργώντας σχεδόν 70 εκατομμύρια τόνους σκουπιδιών, οι περισσότεροι από τους τόνους καταλήγουν εκεί που ανήκουν, στους κάδους απορριμμάτων και στους κάδους ανακύκλωσης.

Αλλά για τα υπόλοιπα πεταμένα σνακ και άλλα σκουπίδια, συχνά χρειάζεται δουλειά για να μαζευτούν τα απορρίμματα, και οργανώσεις όπως το Leave No Trace προωθούν το μήνυμά τους στις αφετηρίες μονοπατιών και στο διαδίκτυο.

Στο Carlsbad Caverns, εθελοντές «χτενίζουν» τα σπήλαια συλλέγοντας χνούδια. Μια πενθήμερη προσπάθεια έφερε στα δίχτυα τους μέχρι και 22,68 κιλά. Οι δασοφύλακες έχουν επίσης πακέτα σκουπίσματος και κιτ διαρροών για την πιο λεπτή και μερικές φορές δυσάρεστη δουλειά που μπορεί να περιλαμβάνει τον καθαρισμό ανθρώπινων αποβλήτων κατά μήκος του μονοπατιού.

«Είναι μια τόσο σκοτεινή περιοχή, που μερικές φορές οι άνθρωποι δεν παρατηρούν ότι υπάρχει. Έτσι περπατούν μέσα από αυτό και το εντοπίζουν σε όλο το σπήλαιο», δήλωσε ο Joseph Ward, ένας οδηγός του πάρκου που εργάζεται ειδικά για να περάσει το μήνυμα «μην αφήνετε τίποτα πίσω» στους επισκέπτες του πάρκου και στις αίθουσες διδασκαλίας.

Τα κιτ των δασοφυλάκων μπορούν να περιλαμβάνουν γάντια, σακούλες σκουπιδιών, νερό, μείγματα χλωρίνης για απολύμανση, ηλεκτρικές σκούπες, ακόμη και οδοντόβουρτσες από μπαμπού και τσιμπιδάκια για τα πιο δυσπρόσιτα σημεία.

Όσον αφορά τα Cheetos που χύθηκαν, ο Ward δήλωσε στο Associated Press ότι αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί επειδή το πάρκο δεν επιτρέπει την κατανάλωση τροφίμων εκτός των ορίων της ιστορικής υπόγειας αίθουσας φαγητού.

Μετά την ανακάλυψη της σακούλας τον Ιούλιο, οι ειδικοί των σπηλαίων στο πάρκο κατέληξαν στον καλύτερο τρόπο καθαρισμού. Το μεγαλύτερο μέρος της βρωμιάς μαζεύτηκε και χρησιμοποιήθηκε οδοντόβουρτσα για να αφαιρεθούν δακτύλιοι μούχλας και μυκήτων που είχαν εξαπλωθεί σε κοντινούς σχηματισμούς του σπηλαίου. Ήταν μια δουλειά 20 λεπτών.

Ορισμένες εργασίες μπορεί να διαρκέσουν ώρες και να περιλαμβάνουν αρκετούς υπαλλήλους του πάρκου, δήλωσε ο Ward.

Ο Robert Melnick, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Όρεγκον, μελετά το πολιτιστικό τοπίο των Carlsbad Caverns, συμπεριλαμβανομένων χαρακτηριστικών όπως μια ιστορική ξύλινη σκάλα που έχει γίνει άλλο ένα έδαφος αναπαραγωγής εξωτικής μούχλας και μυκήτων. Ο ίδιος και η ομάδα του υπέβαλαν αυτή την εβδομάδα μια έκθεση στο πάρκο που περιγράφει λεπτομερώς αυτούς τους πόρους και διατυπώνει συστάσεις για το πώς το πάρκο μπορεί να τους διαχειριστεί στο μέλλον.

Ο Melnick δήλωσε ότι η εξισορρόπηση για τους διαχειριστές των πάρκων στο Carlsbad και αλλού είναι η εκπλήρωση της διπλής εντολής της διατήρησης και προστασίας των τοπίων, ενώ παράλληλα τα καθιστά προσβάσιμα.

«Δεν ξέρω ακριβώς πώς μπορείς να το παρακολουθείς, εκτός από το να υπενθυμίζεις συνεχώς στους ανθρώπους ότι το υπέδαφος και τα σπήλαια είναι ένα πολύ, πολύ ευαίσθητο φυσικό περιβάλλον», είπε.

Οι εκκλήσεις για σεβασμό στα σπήλαια είναι αναρτημένες σε πινακίδες σε όλο το πάρκο, οι φύλακες δίνουν οδηγίες στους επισκέπτες πριν από την είσοδό τους στο υπέδαφος και οι υπενθυμίσεις για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις είναι τυπωμένες στο πίσω μέρος κάθε εισιτηρίου.

Αλλά μερικές φορές υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ της ευαισθητοποίησης και της προσωπικής ευθύνης, δήλωσε ο JD Tanner, διευθυντής εκπαίδευσης και κατάρτισης του Leave No Trace.

Πολλοί άνθρωποι μπορεί να έχουν επίγνωση της ανάγκης να «κρατήσουμε το μέρος ανέγγιχτο», αλλά ο Tanner δήλωσε ότι το μήνυμα δεν μεταφράζεται πάντα σε δράση ή ότι δεν υπάρχει κατανόηση ότι μικρές ενέργειες, ακόμα και το να αφήσεις ένα κομμάτι σκουπίδι, μπορεί να έχουν μη αναστρέψιμες ζημιές σε ένα εύθραυστο οικοσύστημα.

«Αν κάποιος δεν αισθάνεται προσωπικό συμφέρον για τη διατήρηση αυτών των περιβαλλόντων, μπορεί να μην πάρει τους κανόνες στα σοβαρά», δήλωσε ο Tanner.

Η Diana Northup, μικροβιολόγος που έχει περάσει χρόνια μελετώντας τα περιβάλλοντα σπηλαίων σε όλο τον κόσμο, κάποτε σύρθηκε στον κεντρικό διάδρομο των σπηλαίων Carlsbad για να καταγράψει όλα όσα άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι.

«Έτσι, αυτό είναι μόνο ένα πράγμα από τα πάρα πολλά», είπε για τα Cheetos.

Μέχρι και 2.000 άνθρωποι διασχίζουν τα σπήλαια οποιαδήποτε μέρα κατά τη διάρκεια της περιόδου αιχμής. Μαζί τους έρχονται κομμάτια μαλλιών και δέρματος, και αυτά τα κομμάτια μπορεί να έχουν τα δικά τους μικρόβια πάνω τους.

«Έτσι, μπορεί να είναι πραγματικά πολύ άσχημα ή μπορεί να είμαστε απλώς εμείς και όλα τα πράγματα που αποβάλλουμε», δήλωσε η Northup για την ανθρώπινη μόλυνση στο περιβάλλον των σπηλαίων. «Αλλά εδώ είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος: Ο μόνος τρόπος για να προστατεύσεις τα σπήλαια είναι να μπορούν οι άνθρωποι να τα βλέπουν και να τα βιώνουν».

«Το μεγαλύτερο πράγμα», είπε, «είναι ότι πρέπει να κάνεις τους ανθρώπους να εκτιμήσουν και να θέλουν να διατηρήσουν τα σπήλαια και να τους ενημερώσεις τι μπορούν να κάνουν για να συμβεί αυτό».

Πηγή: AP News