Λάτρεις των μανιταριών ανακάλυψαν είδος που είχε εξαφανιστεί εδώ και πάνω από 10 χρόνια

Οι λάτρεις των μανιταριών βοηθούν την επιστήμη στην εύρεση ειδών που έχουν χαθεί με το πέρας των ετών, διασώζοντάς τα από τη λίστα των «25 πιο καταζητούμενων». Ο πρώτος και μοναδικός μύκητας στη λίστα των 25 έχει βρεθεί στα βροχερά βουνά της Χιλής, σχεδόν 40 χρόνια αφότου καταγράφηκε για πρώτη φορά.

Πρόκειται για τον μύκητα πούμα, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι αρκετά μικρός και παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στη λίστα είναι μάλλον κάπως… αδιάφορος καθώς δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σιτάκε με ελαφρώς γκριζωπό καφέ χρώμα.

Μέσω της πρωτοβουλίας για την διατήρηση ειδών προς εξαφάνιση έχουν ανακαλυφθεί πολλά θαυμαστά είδη φυτών και ζώων μέσω συνεργατικών επιστημονικών αποστολών για την αναζήτηση μορφών ζωής που δεν έχουν παρατηρηθεί εδώ και δέκα χρόνια.

Ο μεγάλος μύκητας πούμα (Austroomphaliaster nahuelbutensis), ένα αινιγματικό είδος μυκήτων που ζει κάτω από το έδαφος στα βουνά Nahuelbuta της Χιλής είχε βρεθεί στη φύση μόνο μία φορά.

Μια ομάδα αποστολής από το ίδρυμα Μυκήτων στη Χιλή ξεκίνησε για τα εύκρατα δάση των Nahuelbutas τον Μάιο του 2023 για να ακολουθήσει τα βήματα του Χιλιανού μυκολόγου Norberto Garrido, ο οποίος ανακάλυψε τον μεγάλο μύκητα puma και τον περιέγραψε στη δυτική επιστήμη το 1988.

Οργάνωσαν την αποστολή έτσι ώστε να συμπέσει με τις ακριβείς ημερομηνίες εντός Μαΐου που ο Garrido είχε ανέβει στα βουνά πάνω από 40 χρόνια πριν.

Η αποστολή καταγράφηκε στο ντοκιμαντέρ «In Search of a Lost Fungus» στο οποίο οι θεατές μπορούν να δουν πώς μία ορειβασία της τελευταίας στιγμής που διοργανώθηκε κοντά στην τοπική κοινότητα Nahuelbutas οδήγησε στην ανακάλυψη του μεγάλου μύκητα πούμα.

Την τελευταία μέρα της αποστολής το ίδρυμα διοργάνωσε ένα εργαστήριο και μία ορειβασία για να ψάξουν για μύκητές σε κοντινό δάσος, κατά τη διάρκεια της οποίας δύο από τους ντόπιους συμμετέχοντες βρήκαν μία ομάδα τεσσάρων μανιταριών που ταίριαζαν με την περιγραφή του μεγάλου μύκητα.

Η ομάδα περισυνέλεξε προσεκτικά τα μανιτάρια και τα έλεγξε σε ειδικό εργαστήριο. Παρόλο που ταίριαζαν στην φυσική και μικροσκοπική περιγραφή του μεγάλου μύκητα πούμα, μία ανάλυση DNA ήταν αυτή που τελικά επιβεβαίωσε ότι η ομάδα είχε βρει το σωστό είδος.

«Ήταν πραγματικά μία μοναδική στιγμή όταν καταφέραμε να βρεθούμε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή και να δούμε τα μανιτάρια. Η κατανόηση της βιοποικιλότητας που υπάρχει και αλληλεπιδρά σε μία συγκεκριμένη περιοχη μας βοηθά να κατανοήσουμε τη συμπεριφορά της και τις δυνατότητές της να προσαρμοστεί σε συνεχείς αλλαγές και υποκείμενες απειλές».