Μπορεί η μεγάλη έκρηξη των βομβητών να σημάνει το τέλος τηλεφώνων και υπολογιστών στα αεροπλάνα; 

Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί ο πλανήτης την επίθεση σε βομβητές της Χεζμπολάχ, η οποία προκάλεσε όλεθρο στο Λίβανο και μετέτρεψε τη Βηρυτό σε νέο πεδίο μάχης της Μέσης Ανατολής.

Το ερώτημα που γεννάται είναι αν αυτός ο τρόπος αποτελεί την νέα μέθοδο μαζικών χτυπημάτων και κατά πόσο δύναται να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για νέο κύμα τρομο-λαγνείας στην καθημερινότητα των πολιτών.

Ο Αμερικανός αναλυτής Μάικλ Ρούμπιν, παρουσιάζει την δική του εκτίμηση με τα πλέον μελανά χρώματα για το μέλλον αυτής της κατάστασης. Αξίζει να σημειωθεί ότι Μάικλ Ρούμπιν είναι πρώην αξιωματούχος του αμερικανικού Πενταγώνου, συγγραφέας, αναλυτής, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής.

Σε άρθρο του, μάλιστα, στο nationalsecurityjournal.org, αναρωτιέται αν αυτό το «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» μπορεί να έχει ως συνέπεια το τέλος των τηλεφώνων και των υπολογιστών στα αεροπλάνα.

Αναλύοντας την ταυτόχρονη έκρηξη 3.000 βομβητών της Χεζμπολάχ, σημειώνει ότι, ήταν μια μοναδική επιχείρηση και κατέδειξε τόσο τις τεχνολογικές δυνατότητες του Ισραήλ όσο και τη διείσδυσή του στα δίκτυα της Χεζμπολάχ και του Ιράν. Εξάλλου, το Ιράν προμήθευσε τους βομβητές στη Χεζμπολάχ μόλις πριν από λίγους μήνες, όπως αναφέρει ο Ρούμπιν.

Ντόμινο προεκτάσεων σε όλον τον πλανήτη

Οι προεκτάσεις της επίθεσης, όσο δικαιολογημένη και αν ήταν, ξεπερνούν ωστόσο κατά πολύ τη Μέση Ανατολή, σύμφωνα με τον ειδικό αναλυτή ο οποίος εξηγεί:

Το Wifi έχει γίνει ο κανόνας στα επιβατικά αεροπλάνα. Ενώ κάποτε οι αεροπορικές εταιρείες απαγόρευαν τα τηλέφωνα λόγω ερωτημάτων σχετικά με την ασφάλεια, μετά από αναφορές ότι υπερθερμαίνονταν και εξακολουθούν να μην επιτρέπουν τη μεταφορά μπαταριών λιθίου στο χώρο αποσκευών, οι περισσότεροι επιβάτες σήμερα φέρνουν φορητούς υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ στις πτήσεις.

Πράγματι, στα περισσότερα αεροσκάφη, η πρόσβαση στο σύστημα ψυχαγωγίας απαιτεί από τον επιβάτη να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνο, το tablet ή τον υπολογιστή του.

Το ερώτημα για τους ειδικούς σε θέματα ασφάλειας -και σίγουρα ένα ερώτημα πάνω στο οποίο εργάζεται τώρα η Αλ Κάιντα- είναι αν η επιχείρηση που πιθανώς πραγματοποιήθηκε εναντίον των βομβητών της Χεζμπολάχ θα μπορούσε να αναπαραχθεί σε αμερικανικά ή ευρωπαϊκά κινητά τηλέφωνα ή άλλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό.

Με άλλα λόγια, ποιος χρειάζεται άλλες μεθόδους για να ρίξει ένα αεροσκάφος, αν ένα σήμα μπορεί να υπερθερμάνει, αν όχι να πυροδοτήσει μερικές εκατοντάδες τάμπλετ ή τηλέφωνα στα 30.000 πόδια πάνω από τον Ατλαντικό;

Επί 23 χρόνια, οι επιβάτες που ταξιδεύουν με αεροπλάνο έπρεπε να περιορίζουν τα υγρά τους και να υποβάλλονται σε αυστηρούς ελέγχους, καθώς οι Υπηρεσίες Ασφάλειας Μεταφορών προσπαθούσαν να προστατεύσουν τους ταξιδιώτες από τις τακτικές μιας προηγούμενης επίθεσης.

Το σημερινό συμβάν στο Λίβανο θα πρέπει να εγείρει... κόκκινες σημαίες:

-Τα μπουκάλια νερού ή οι υπολογιστές είναι η μεγαλύτερη απειλή;

-Πρέπει οι υπολογιστές ή τα τηλέφωνα να είναι ενεργοποιημένα ούτως ώστε να λάβουν το σήμα που θα μπορούσε να προκαλέσει την έκρηξη;

-Αν όχι, θα δέχονται ποτέ οι αεροπορικές εταιρείες τέτοιες ηλεκτρονικές συσκευές στις χειραποσκευές ή στο φορτίο;

-Αν το Wi-Fi είναι απαραίτητο για τη μετάδοση του σήματος, αυτό θα είναι το τέλος του Wi-Fi στις πτήσεις; Και αν οι επιβάτες δεν μπορούν να κάνουν δουλειά σε ένα αεροσκάφος, θα πετάξουν ή θα στραφούν σε τηλεδιασκέψεις;

Η Χεζμπολάχ μπορεί να ήταν ο σημερινός στόχος, αλλά τα σημερινά γεγονότα μπορεί να έχουν τον πιο βαθύ αντίκτυπο στην αεροπορική βιομηχανία κι από την 11η Σεπτεμβρίου.