Τι είναι το «Δόγμα Νταχίγια» του ισραηλινού στρατού -Καλεί σε σκόπιμη εφαρμογή «δυσανάλογης δύναμης»

Μία από τις περιοχές που στοχοποιούνται από το Ισραήλ στη Βηρυτό είναι η Νταχίγια, τα νότια προάστια της πόλης όπου ο ηγέτης της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα δολοφονήθηκε στο τέλος Σεπτεμβρίου. Η περιοχή έδωσε το όνομά της στο περίφημο «Δόγμα Νταχίγια» του Ισραήλ, το οποίο λέγεται ότι ξεκίνησε από τον πόλεμο του 2006 μεταξύ του Ισραήλ και της Χεζμπολάχ στον Λίβανο.

Στο τέλος του περασμένου έτους, ο επίτιμος καθηγητής ειρηνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ, Πολ Ρότζερς, έγραψε ένα σχόλιο για τον Guardian σχετικά με τη συγκεκριμένη στρατηγική η οποία δίνει έμφαση στη χρήση δυσανάλογης βίας.

«Τον Ιούλιο του ίδιου έτους [2006], αντιμέτωπος με ρουκέτες που εκτοξεύθηκαν από τον νότιο Λίβανο από μέλη της Χεζμπολάχ, ο Ισραηλινός Στρατός ξεκίνησε σφοδρές μάχες από έδαφος και αέρα. Ττα χερσαία στρατεύματα υπέστησαν σοβαρές απώλειες. αλλά η σημασία του πολέμου έγκειται στη φύση των αεροπορικών επιθέσεων.

Ο στρατός κατευθύνθηκε σε κέντρα ισχύος της Χεζμπολάχ στην περιοχή Νταχίγα, στα νότια προάστια της Βηρυτού, αλλά και στις οικονομικές υποδομές του Λιβάνου. Αυτή ήταν η σκόπιμη εφαρμογή «δυσανάλογης δύναμης», όπως η καταστροφή ενός ολόκληρου χωριού, αν θεωρηθεί ότι ήταν η πηγή πυραύλων. Μια γραφική περιγραφή του αποτελέσματος ήταν ότι «περίπου χίλιοι Λιβανέζοι πολίτες σκοτώθηκαν, το ένα τρίτο εξ'αυτών παιδιά». Πόλεις και χωριά έγιναν ερείπια. γέφυρες, σταθμοί επεξεργασίας λυμάτων, λιμενικές εγκαταστάσεις και σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας ακρωτηριάστηκαν ή καταστράφηκαν».

Δύο χρόνια μετά από αυτόν τον πόλεμο, το Ινστιτούτο Μελετών Εθνικής Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ δημοσίευσε τη «Δυσανάλογη Δύναμη: Η Ισραηλινή Έννοια της Απάντησης υπό το φως του Δεύτερου Πολέμου του Λιβάνου» Γράφτηκε από τον συνταγματάρχη Γκάμπριελ Σιμπόνι του Ισραηλινού Στρατού και προωθούσε το δόγμα Νταχίγια ως το δρόμο προς τα εμπρός ως απάντηση στις παραστρατιωτικές επιθέσεις.

«Οι επιθέσεις πρέπει να στοχεύουν στις στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολάχ και πρέπει να στοχεύουν οικονομικά συμφέροντα πολιτών που στηρίζουν την οργάνωση» είχε πει στο Ισραηλινό Ινστιτούτο για της Εθνικές Σπουδές Ασφαλείας. Καλώντας ουσιαστικά στην καταστροφή του βιοπορισμού των πολιτών, καθώς υπογραμμίζει πως «(Το Ισραήλ) θα πρέπει να απαντά με δυσανάλογο τρόπο, ώστε να καταστήσει απόλυτα σαφές πως το Κράτος του Ισραήλ δεν θα ανεχτεί καμία προσπάθεια διατάραξης της ηρεμίας που επικρατεί τώρα κατά μήκος των συνόρων του».

Το έγγραφο του Σιμπόνι για το ινστιτούτο καθιστούσε ξεκάθαρο ότι το «Δόγμα Νταχίγια» υπερβαίνει κατά πολύ την ήττα ενός αντιπάλου σε μια σύντομη σύγκρουση και έχει να κάνει με έναν πραγματικά μακροχρόνιο αντίκτυπο. Η δυσανάλογη δύναμη σημαίνει ακριβώς αυτό, εκτείνεται δηλαδή μέχρι την καταστροφή της οικονομίας και των κρατικών υποδομών με πολλές απώλειες αμάχων, με σκοπό την επίτευξη διαρκούς αποτρεπτικού αντίκτυπου.

Επικεφαλής των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων στον Λίβανο κατά τη διάρκεια του πολέμου, και επιβλέπων το δόγμα, ήταν ο στρατηγός Γκάντι Έιζενκοτ. Συνέχισε να είναι ο αρχηγός του γενικού επιτελείου του IDF, αποσυρόμενος το 2019, αλλά επανήλθε ως σύμβουλος στο πολεμικό υπουργικό συμβούλιο του Νετανιάχου τον Οκτώβριο.

Το «Δόγμα» έχει χρησιμοποιηθεί στη Γάζα κατά τη διάρκεια των τεσσάρων προηγούμενων πολέμων από το 2008, ειδικά τον πόλεμο του 2014. Σε αυτούς τους τέσσερις πολέμους, οι IDF σκότωσαν περίπου 5.000 Παλαιστίνιους, κυρίως πολίτες, για την απώλεια 350 δικών τους στρατιωτών και περίπου 30 αμάχων.

Στον πόλεμο του 2014, ο κεντρικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής της Γάζας υπέστη ζημιά σε επίθεση των IDF και ο μισός από τον τότε πληθυσμό της Γάζας 1,8 εκατομμυρίων ανθρώπων επλήγη από έλλειψη νερού, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν είχαν ρεύμα και ακατέργαστα λύματα πλημμύρισαν στους δρόμους. Ακόμη και νωρίτερα, μετά τον πόλεμο στη Γάζα του 2008-9, ο ΟΗΕ δημοσίευσε μια διερευνητική έκθεση που κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η ισραηλινή στρατηγική είχε «σχεδιαστεί για να τιμωρήσει, να ταπεινώσει και να τρομοκρατήσει έναν άμαχο πληθυσμό» έγραφε πρόσφατα στον Guardian o Πολ Ρότζερς, ομότιμος καθηγητής ειρηνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ και επίτιμος συνεργάτης στο Κολέγιο Διοίκησης και Επιτελείου Κοινής Υπηρεσίας.