Αυτή είναι η καταγωγή του Χριστόφορου Κολόμβου - «Μίλησε» το DNA - Η ιστορική ειρωνεία

Μετά από 500 χρόνια δόθηκε απάντηση σε ένα μυστήριο που αφορούσε στην καταγωγή του μεγάλου θαλασσοπόρου Χριστόφορου Κολόμβου.

Η αποκάλυψη έγινε μετά από εξονυχιστική ανάλυση του DNA, και η ανακοίνωση έγινε στο πλαίσιο εκπομπής από το ισπανικό RTVE το Σάββατο με αφορμή τον εορτασμό της εθνικής ημέρας της Ισπανίας και την επέτειο της άφιξης του Κολόμβου στον Νέο Κόσμο.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος, ο άνθρωπος που άλλαξε την παγκόσμια Ιστορία, ήταν Ισπανοεβραίος, και όχι από τη Γένοβα, σύμφωνα με το «Columbus DNA: His True Origin».

Ο Χοσέ Αντόνιο Λορέντε, ιατροδικαστής στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε ότι η ανάλυσή του αποκάλυψε ότι το DNA του Κολόμβου ήταν «συμβατό» με εβραϊκή καταγωγή.

«Έχουμε μερικό, αλλά επαρκές, DNA από τον Χριστόφορο Κολόμβο», είπε. «Έχουμε DNA από τον γιο του Φερνάντο Κολόν και τόσο στο Υ [αρσενικό] χρωμόσωμα όσο και στο μιτοχονδριακό DNA [που μεταδίδεται από τη μητέρα] του Φερνάντο υπάρχουν ίχνη συμβατά με εβραϊκή καταγωγή».

Ενώ ο Λορέντε αναγνώρισε ότι δεν ήταν σε θέση να εντοπίσει τον τόπο γέννησης του Κολόμβου, είπε ότι η πιθανότητα ήταν ότι είχε έρθει από την ισπανική περιοχή της Μεσογείου.

«Το DNA δείχνει ότι η προέλευση του Χριστόφορου Κολόμβου βρισκόταν στη δυτική Μεσόγειο», δήλωσε ο ερευνητής.

Τα σενάρια για καταγωγή από τη Γένοβα αποδείχθηκαν αδύναμα καθώς στην ιταλική χερσόνησο δεν υπάρχει τον 15ο αιώνα μεγάλη εβραϊκή παρουσία, ενώ δεν ήταν σαφείς οι ενδείξεις ότι μπορεί να ήταν Γάλλος.

«Έχουμε μείνει με την ισπανική περιοχή της Μεσογείου, τις Βαλεαρίδες Νήσους και τη Σικελία. Αλλά η Σικελία θα ήταν παράξενη, γιατί τότε ο Χριστόφορος Κολόμβος θα είχε γραφτεί με κάποιο ίχνος ιταλικής ή σικελικής γλώσσας. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η πιθανότερη καταγωγή του είναι στην ισπανική περιοχή της Μεσογείου ή στις Βαλεαρίδες Νήσους που ανήκαν στο στέμμα της Αραγωνίας εκείνη την εποχή.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων, έχει προταθεί ότι ο εξερευνητής θα μπορούσε να ήταν Γενουάτης Βάσκος, Καταλανός, Γάλλος, Έλληνας, Πορτογάλος ή Σκωτσέζος. Αφού ανέλυσε 25 πιθανά μέρη και στη συνέχεια επικεντρώθηκε σε μια λίστα οκτώ, ο Λορέντε κατέβηκε στη Δυτική Ευρώπη.

Τα συμπεράσματα που άλλαξαν την ιστορία του, ωστόσο, έγιναν δεκτά με εξαιρετική προσοχή από ορισμένους επιστήμονες οι οποίοι εξέφρασαν επιφυλάξεις.

Η αποκάλυψη του Σαββάτου ήρθε δύο ημέρες αφότου ο Λορέντε και η ομάδα του δήλωσαν ότι η ανάλυση DNA των λειψάνων του Κολόμβου, του γιου του Fernando και του αδελφού του Diego «επιβεβαίωσε οριστικά» ότι ο μερικός σκελετός που φυλάσσεται σε έναν τάφο στον καθεδρικό ναό της Σεβίλλης ήταν αυτός του διάσημου θαλασσοπόρου.

Αν και ο Κολόμβος πέθανε στην ισπανική πόλη του Βαγιαδολίδ το 1506, ήθελε να ταφεί στο νησί Hispaniola, το οποίο σήμερα χωρίζεται στην Αϊτή και τη Δομινικανή Δημοκρατία. Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν εκεί το 1542, μεταφέρθηκαν στην Κούβα το 1795 και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Σεβίλλη το 1898, όταν η Ισπανία έχασε τον έλεγχο της Κούβας μετά τον ισπανοαμερικανικό πόλεμο.

Η ιστορική ειρωνεία

Αν ο Κολόμβος ήταν Σεφαραδίτης Εβραίος – Sefarad είναι το εβραϊκό όνομα για την Ιβηρική χερσόνησο – η ταυτότητά του θα ήταν μια σημαντική ιστορική ειρωνεία και κάτι που θα ήθελε να αποκρύψει από την κοινωνία και τους επιφανείς προστάτες του.

Η άφιξή του στην Αμερική άνοιξε το δρόμο για την άνοδο της αμερικανικής αυτοκρατορίας της Ισπανίας, η οποία ανέβηκε ακριβώς τη στιγμή που ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα, οι οποίοι χρηματοδότησαν τα ταξίδια του Κολόμβου, εκδίωξαν τους Εβραίους της Ισπανίας εν μέσω αντισημιτικών φόβων για την υποτιθέμενη φυλετική καθαρότητα. Αιώνες διώξεων, πογκρόμ και περιφερειακών διωγμών κορυφώθηκαν το 1492, όταν ο εβραϊκός πληθυσμός της χώρας εξορίστηκε, αναγκάστηκε να ασπαστεί τον καθολικισμό ή κάηκε στην πυρά.

Το 2015 η Ισπανία προσπάθησε να εξιλεωθεί για την απέλαση, την οποία χαρακτήρισε «ιστορικό λάθος» ψηφίζοντας έναν χρονικά περιορισμένο νόμο που προσφέρει ισπανική υπηκοότητα στους απογόνους των Εβραίων που εκδιώχθηκαν από τη χώρα στα τέλη του 15ου αιώνα.

Περίπου 132.000 άτομα σεφαραδίτικης καταγωγής υπέβαλαν αίτηση για υπηκοότητα πριν λήξει η προσφορά τον Οκτώβριο του 2019. Περισσότεροι από τους μισούς που υπέβαλαν αίτηση ήταν από χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως το Μεξικό, η Κολομβία, η Βενεζουέλα, η Αργεντινή, το Περού, ο Παναμάς, η Χιλή και ο Ισημερινός.