Νάρκες κατά προσωπικού: Γιατί έχει απαγορευθεί η χρήση τους από το 1997
Η κυβέρνηση του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ενέκρινε την αποστολή ναρκών κατά προσωπικού στην Ουκρανία. Πρόκειται όμως για ένα απαγορευμένο.
Η Συνθήκη της Οτάβα του 1997 αποτέλεσε ορόσημο στην παγκόσμια προσπάθεια για την απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού. Η απόφαση αυτή δεν ήταν τυχαία, αλλά το αποτέλεσμα δεκαετιών τραγικών συνεπειών που είχαν οι νάρκες στον άμαχο πληθυσμό.
Οι νάρκες κατά προσωπικού σχεδιάστηκαν αρχικά ως αμυντικά όπλα για την προστασία στρατιωτικών θέσεων. Ωστόσο, η χρήση τους εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο απάνθρωπα μέσα πολέμου. Σε αντίθεση με άλλα όπλα, οι νάρκες παραμένουν ενεργές για δεκαετίες μετά το τέλος των συγκρούσεων, μετατρέποντας ολόκληρες περιοχές σε θανατηφόρες παγίδες.
Τα στατιστικά στοιχεία πριν την απαγόρευση ήταν συγκλονιστικά. Χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως παιδιά και αγρότες, έχαναν τη ζωή τους ή ακρωτηριάζονταν κάθε χρόνο. Ολόκληρες κοινότητες αδυνατούσαν να καλλιεργήσουν τη γη τους ή να αναπτύξουν υποδομές λόγω της παρουσίας ναρκών.
Η διαδικασία εκκαθάρισης των ναρκών είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, χρονοβόρα και δαπανηρή. Υπολογίζεται ότι το κόστος αφαίρεσης μιας νάρκης μπορεί να φτάσει τα 1000 δολάρια, ενώ η ίδια η νάρκη κοστίζει μόλις 3 δολάρια στην παραγωγή.
Η Συνθήκη της Οτάβα έχει υπογραφεί από 164 χώρες και απαγορεύει την παραγωγή, χρήση, αποθήκευση και μεταφορά ναρκών κατά προσωπικού. Αν και ορισμένες χώρες δεν έχουν προσχωρήσει στη συνθήκη, η διεθνής κατακραυγή και ο στιγματισμός της χρήσης ναρκών έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση των θυμάτων.
Ωστόσο, η πρόκληση παραμένει. Εκατομμύρια νάρκες βρίσκονται ακόμη θαμμένες σε δεκάδες χώρες, αποτελώντας μια διαρκή απειλή για τους κατοίκους και εμπόδιο στην ανάπτυξη των περιοχών αυτών