Η παγκόσμια τάξη στη θάλασσα και η πρόσφατη δολιοφθορά στη Βαλτική – Τι εξηγεί ειδικός
Οι χώρες της Βαλτικής άρχισαν έρευνα για τα ύποπτα επεισόδια με τα δύο καλώδια οπτικών ινών που καταστράφηκαν. Το πρώτο υποθαλάσσιο καλώδιο που συνδέει τη Φινλανδία με τη Γερμανία κόπηκε τη Δευτέρα και το άλλο, που εκτείνεται μεταξύ Λιθουανίας και Σουηδίας, κόπηκε αργά την Κυριακή.
Η ζημιά διέκοψε ορισμένες μεταφορές δεδομένων, αλλά δεν έθεσε σε κίνδυνο τη σύνδεση στο διαδίκτυο ή την ασφάλεια οιασδήποτε χώρας, όπως ανέφεραν οι αρχές. «Κανείς δεν πιστεύει ότι αυτά τα καλώδια κόπηκαν τυχαία», ανέφερε ο Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Μπόρις Πιστόριους, εν μέσω αυξημένης περιφερειακής έντασης λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Ο Ναύαρχος εν αποστρατεία και ειδικός αμυντικός αναλυτής, Δημήτρης Τσαϊλάς, τόνισε μεταξύ άλλων τη σημασία της θαλάσσιας συνδεσιμότητας στη σύγχρονη εποχή αλλά και την ανάγκη κατασκευής και διατήρησης προηγμένου Πολεμικού Ναυτικού από όλα τα κράτη και ειδικότερα όσα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη δύναμη που έχουν στη θάλασσα, σε σημερινή (21/11) δημοσίευση στα κοινωνικά δίκτυα.
«Η θαλάσσια συνδεσιμότητα είναι συνάρτηση και ο μοχλός πίσω από τη σύγχρονη ευημερία. Περίπου το 90% του παγκόσμιου εμπορίου μεταφέρεται διά θαλάσσης. Είναι λιγότερο γνωστό ότι το 99% των παγκόσμιων επικοινωνιών παρέχεται από υποθαλάσσια καλώδια μήκους 1,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων.
Η υποθαλάσσια υποδομή σήμερα περιλαμβάνει επίσης αγωγούς που σε πολλές περιπτώσεις είναι κρίσιμοι για τις εθνικές εισαγωγές ενέργειας. Φυσικά, η θαλάσσια συνδεσιμότητα ευνοούσε σταθερά, σε όλη την ιστορία, την ανάπτυξη των κοινωνιών. Ωστόσο, η εξάρτηση των κοινωνιών από παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού και ψηφιακές υπηρεσίες είναι σήμερα απαράμιλλη.
Η διαχείριση των ωκεανών είναι ένα εγγενές στοιχείο του τρόπου με τον οποίο οι κοινωνίες επανεξετάζουν το βιώσιμο βιοτικό επίπεδο. Περίπου 56 εκατομμύρια άνθρωποι, περίπου το διπλάσιο του πληθυσμού της Αυστραλίας, εργάζονται σε αλιευτικά σκάφη για να καλύψουν τις παγκόσμιες απαιτήσεις τροφίμων. Ο μισός πληθυσμός της γης ζει σε απόσταση 100 μιλίων από οποιαδήποτε ακτή», σημείωσε αρχικά.
«Σήμερα, ο ωκεανός αντιπροσωπεύει περισσότερο από το μισό του οξυγόνου που υποστηρίζει την ανθρώπινη ζωή και τροφοδοτεί τους κύκλους του νερού που παρέχει γλυκό νερό. Υποστηρίζει πρωτοποριακές προσπάθειες για την παραγωγή καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας, όπως η υπεράκτια αιολική τεχνολογία, και είναι σε θέση να αποθηκεύει περισσότερο άνθρακα ανά μονάδα από τα δάση. Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι ο ωκεανός βρίσκεται στην καρδιά οποιουδήποτε περιβαλλοντικά βιώσιμου μέλλοντος.
Τρίτον, η διακυβέρνηση των ωκεανών δεν μείωσε τη σημασία της θάλασσας ως πλατφόρμας προβολής ισχύος. Αποστολές για σταθεροποίηση και αντιμετώπιση κρίσεων –από την ανακούφιση από καταστροφές έως την καταπολέμηση της πειρατείας και τη διαχείριση κλιμάκωσης μετανάστευσης– έχουν επιδείξει τη δυνατότητα θαλάσσιας πρόσβασης και ελιγμών», επεσήμανε στη συνέχεια ο κ. Τσαϊλάς.
«Οι παραπάνω παράγοντες για τον χαρακτήρα αυτού του αιώνα οδηγούν σε ένα δεύτερο σύνολο προβληματισμών σχετικά με τα μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά της παγκόσμιας τάξης στη θάλασσα στην οποία λαμβάνει χώρα η διπλωματία. Από την επιτάχυνση της σημασίας της τεχνολογίας για την κατασκευή και διατήρηση προηγμένου Πολεμικού Ναυτικού στη σύγχρονη εποχή, η τάξη στη θάλασσα έχει γίνει κατανοητή ως μία ιεραρχική δομή που ορίζεται από τη ναυτική δύναμη», ολοκλήρωσε ο Ναύαρχος εν αποστρατεία και ειδικός αμυντικός αναλυτής.
* Ο Δημήτριος Τσαϊλάς είναι απόστρατος Αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, δίδαξε επί σειρά ετών στις έδρες Επιχειρησιακής Σχεδιάσεως καθώς και της Στρατηγικής και Ασφάλειας, σε ανώτερους Αξιωματικούς στην Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου. Σήμερα είναι συνεργάτης και ερευνητής του Institute for National and International Security και του Strategy International. Συγγραφέας του βιβλίου «Ο Σύγχρονος Πόλεμος»: Προκλήσεις για την ελληνική ασφάλεια, από τις εκδόσεις «Ινφογνώμων».