Ο χειμώνας της απελπισίας στη Γάζα: Βροχή, πείνα και κακουχίες- Ποδοπατούνται για ένα καρβέλι ψωμί
Οι κάτοικοι της Γάζας που εκτοπίστηκαν από τον πόλεμο αντιμετωπίζουν τώρα μια νέα απειλή: τον χειμώνα
Οι παραλίες της Γάζας δεν είναι πλέον για ημερήσιες εκδρομές. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονται τώρα να ζήσουν στην ακτογραμμή, έχοντας εγκαταλείψει τα σπίτια τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τις τελευταίες μέρες δέχθηκαν ένα νέο είδος επίθεσης: τα άγρια κύματα που χτυπούν τις αδύναμες, αυτοσχέδιες κατοικίες τους.
«Τίποτα δεν έχει μείνει στη σκηνή μας: στρώματα, κλινοσκεπάσματα, ψωμί, τα πάντα πήρε η θάλασσα», λέει ο Moχάμεντ αλ Χαλαμπί, στο Ντείρ αλ Μπάλα. «Σώσαμε ένα παιδί δύο μηνών που παρασύρθηκε επίσης».
Σχεδόν όλος ο πληθυσμός των 2,3 εκατομμυρίων της Γάζας είναι πλέον εκτοπισμένος και εννέα στους δέκα από αυτούς που ζουν σε καταφύγια βρίσκονται σε σκηνές, λέει ο ΟΗΕ. Με τις θερμοκρασίες να πέφτουν κατακόρυφα, πολλοί άνθρωποι αρρωσταίνουν. Υπήρξαν πλημμύρες όμβριων υδάτων και λυμάτων.
«Τα πόδια των παιδιών μου, τα κεφάλια τους - όλα παγώνουν», λέει η Σάιμα Ίσα στο BBC από το Χαν Γιουνίς. «Η κόρη μου έχει πυρετό λόγω του κρυολογήματος. Ζούμε ουσιαστικά στους δρόμους, περιτριγυρισμένοι από λωρίδες υφάσματος. Όλοι εδώ είναι άρρωστοι και βήχουν».
«Όταν βρέχει πάνω μας, υποφέρουμε», προσθέτει κλαίγοντας η γειτόνισσα της, Σάλουα Αμπού Νιμέρ. «Η δυνατή βροχή μας πλημμυρίζει και δεν έχουμε αδιάβροχα καλύμματα. Το νερό εισχωρεί στη σκηνή, φοράμε τα ρούχα μας βρεγμένα». «Ούτε αλεύρι, ούτε φαγητό, ούτε ποτό, ούτε καταφύγιο», συνέχισε. «Τι ζωή είναι αυτή που ζω; Πηγαίνω στα πέρατα της γης μόνο και μόνο για να ταΐσω τα παιδιά μου».
Ενώ η κατάσταση είναι χειρότερη στο βορρά, αξιωματούχοι του ΟΗΕ προειδοποιούν για τρομερές ελλείψεις σε φάρμακα, τρόφιμα, στέγαση και καύσιμα σε ολόκληρη τη Γάζα, περιγράφοντας την κατάσταση ως «καταστροφική».
Υπάρχουν μεγάλες ουρές για είδη πρώτης ανάγκης σε περιοχές της κεντρικής και νότιας Γάζας όπου ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Οι ντόπιοι εικονολήπτες έχουν βιντεοσκοπήσει εκατοντάδες ανθρώπους να συνωστίζονται έξω από αρτοποιεία όπου υπάρχει ελάχιστο ψωμί. Κατά καιρούς, πολλοί ποδοπατούνται από το πεινασμένο πλήθος.
«Χρειάζομαι ένα καρβέλι ψωμί. Έχω πόνο, διαβήτη και υψηλή αρτηριακή πίεση. Δεν μπορώ να σπρώξω μέσα από πλήθη ανθρώπων. Φοβάμαι ότι θα πνιγώ και θα πεθάνω», λέει η Χανάν αλ Σαμάλι, η οποία βρίσκεται στο Ντείρ αλ Μπάλα, αλλά κατάγεται από τη βόρεια Γάζα. «Χρειάζομαι ψωμί για να μπορώ να ταΐσω τα ορφανά που φροντίζω. Κάθε πρωί, έρχομαι εδώ. Τελικά, παίρνω ψωμί ή όχι; Μερικές φορές προλαβαίνω. αλλά τις περισσότερες όχι».
Η βοήθεια που εισέρχεται στο παλαιστινιακό έδαφος παραμένει σε μερικά από τα χαμηλότερα επίπεδα του περασμένου έτους. Το Ισραήλ κατηγορεί τις υπηρεσίες βοήθειας για προβλήματα διανομής. «Δυστυχώς εξακολουθούμε να βλέπουμε ότι η μεγαλύτερη συσσώρευση ανθρωπιστικής βοήθειας που φτάνει εκεί που χρειάζεται είναι οι δυνατότητες διανομής των διεθνών οργανισμών, όπως μαρτυρούν τα 800 φορτηγά αξίας βοήθειας γύρω μου», δήλωσε ο Σάιμον Φρίντμαν, εκπρόσωπος της Cogat, μέρος του ισραηλινού στρατού που ελέγχει τα περάσματα.
Ωστόσο, εντός της Γάζας, οι εργαζόμενοι στον ανθρωπιστικό τομέα λένε ότι ένοπλες συμμορίες λεηλατούν τις εισερχόμενες προμήθειες που φθάνουν μέσω του περάσματος Κερέμ Σαλόμ εν μέσω αυξανόμενης ανομίας. Αυτό οδήγησε τώρα τη μεγαλύτερη υπηρεσία του ΟΗΕ που δραστηριοποιείται στην επικράτεια, την Unrwa, να σταματήσει τη χρήση αυτής της διαδρομής για παραδόσεις.
Η συνολική εικόνα, λέει ο Aντουάν Ρενάρ, τοπικός επικεφαλής του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος του ΟΗΕ, είναι ότι οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν «έναν καθημερινό αγώνα για επιβίωση». «Τα επίπεδα πείνας και καταστροφής που βλέπουμε τώρα στη Γάζα είναι χειρότερα από ποτέ. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν πια», λέει. «Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φαγητό ενώ οι αγορές είναι άδειες»
Εν μέσω της καταστροφής στη Γάζα, δεν φαίνεται ακόμα το τέλος του πολέμου. Απλώς η προσδοκία για περισσότερα δεινά, καθώς οι καιρικές συνθήκες επιδεινώνονται.
