Eιδικοί λένε ότι η «κηλίδα» των ωκεανών έχει προκαλέσει τουλάχιστον 1.000.000 θανάτους ειδών

Οι ειδικοί δήλωσαν ότι μια ωκεάνια «κηλίδα» έχει προκαλέσει τουλάχιστον 1.000.000 θανάτους στο μεγαλύτερο αφανισμό ειδών στην ιστορία.

Η κηλίδα εντοπίστηκε στα ανοικτά των ακτών της Βόρειας Αμερικής, κοντά στην Αλάσκα, και είχε καταστροφικές συνέπειες.

Για την ακρίβεια, έχει σκοτώσει το μισό πληθυσμό της περιοχής από το κοινό φαλαρίδα, το οποίο είναι ένα μικρό θαλασσοπούλι που μοιάζει με πιγκουίνο.

Η κηλίδα είναι στην πραγματικότητα η αιτία ενός θαλάσσιου θερμικού κύματος και είναι μια μεγάλη μάζα ασυνήθιστα θερμού νερού.

Ως αποτέλεσμα, οι θερμοκρασίες των ωκεανών αυξήθηκαν κατά επτά βαθμούς Φαρενάιτ.

Εξαιτίας αυτού, το οικοσύστημα στο νερό αποσταθεροποιήθηκε και μειώθηκε μεγάλο μέρος της τροφής των πουλιών, η οποία περιλαμβάνει πράγματα όπως ψάρια, χταπόδια, καλαμάρια και καρκινοειδή.

Οι ειδικοί έχουν πλέον προειδοποιήσει ότι ο πληθυσμός του είδους έχει μειωθεί κατά το ήμισυ σε τέσσερα εκατομμύρια, από οκτώ εκατομμύρια.

Μια μελέτη που διεξήχθη το 2020 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πιο πιθανή αιτία θανάτου των πτηνών οφείλεται στην πείνα ως αποτέλεσμα του θαλάσσιου καύσωνα.

Η συν-συγγραφέας της μελέτης, Julia Parrish, η οποία είναι επίσης καθηγήτρια υδάτινων και αλιευτικών επιστημών και βιολογίας, δήλωσε: «Η μελέτη αυτή δείχνει σαφείς και απροσδόκητα μακροχρόνιες επιπτώσεις ενός θαλάσσιου καύσωνα σε ένα κορυφαίο θαλάσσιο αρπακτικό είδος».

Και συνέχισε: «Το σημαντικό είναι ότι η επίδραση του καύσωνα δεν ήταν μέσω θερμικής καταπόνησης των πτηνών, αλλά μέσω μετατοπίσεων στο τροφικό πλέγμα που άφηναν ξαφνικά και μοιραία τα ποντίκια χωρίς αρκετή τροφή».
Μια άλλη μελέτη το 2023, η οποία διεξήχθη από πολλούς από τους ίδιους ειδικούς, έδειξε ότι η θερμοκρασία της επιφάνειας του νερού αυξήθηκε κατά 1,8 βαθμούς Φαρενάιτ.

Ανακάλυψαν επίσης ότι αυτή η νέα θερμοκρασία διήρκεσε πάνω από έξι μήνες και είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών θαλασσοπουλιών.

Σε δήλωσή του, ο Parrish δήλωσε: «Είτε η αύξηση της θερμοκρασίας προέρχεται από ένα κύμα καύσωνα, το Ελ Νίνιο, την απώλεια των θαλάσσιων πάγων της Αρκτικής είτε από άλλες δυνάμεις, το μήνυμα είναι σαφές: Πιο ζεστό νερό σημαίνει μαζική αλλαγή των οικοσυστημάτων και εκτεταμένες επιπτώσεις στα θαλασσοπούλια.

«Η συχνότητα και η ένταση των συμβάντων θνησιμότητας των θαλάσσιων πτηνών αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών».
Υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον τρία χρόνια για να ανακάμψει η θαλάσσια ζωή, αλλά ο Parrish προειδοποίησε ότι η πραγματικότητα μπορεί να μην διορθωθεί τόσο εύκολα.

Η ίδια συνέχισε λέγοντας: «Μπορεί τώρα να βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής της αναδιάταξης του οικοσυστήματος, όπου η αποκατάσταση της αφθονίας πριν από την εξαφάνιση δεν είναι δυνατή».