Ο Mπιλ Γκέιτς πριν γίνει δισεκατομμυριούχος: Τα ναρκωτικά, τα κορίτσια και τα παιδικά τραύματα

Στην αυτοβιογραφία του «Source Code», ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος Μπιλ Γκέιτς μιλάει για τις «υπέροχες» όσο και για τις περίεργες στιγμές της ενηλικίωσης

Ο Mπιλ Γκέιτς πριν γίνει δισεκατομμυριούχος: Τα ναρκωτικά, τα κορίτσια και τα παιδικά τραύματα
AP
10'

Οι άνθρωποι γνωρίζουν πολλά για τον συνιδρυτή της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, έναν από τους πιο διάσημους επιχειρηματίες και φιλάνθρωπους στον κόσμο και έναν από τους πλουσιότερους ανθρώπους όλων των εποχών, και πιστεύουν ότι γνωρίζουν ακόμη περισσότερα. Τώρα ο ίδιος λέει την ιστορία του με δικά του λόγια, από την στα απομνημονεύματά του με τίτλο «Source Code», που θα κυκλοφορήσουν την Τρίτη, 4 Φεβρουαρίου.

Το βιβλίο, η πρώτη δόση μιας προγραμματισμένης τριλογίας, καλύπτει την παιδική και νεανική ηλικία του Γκέιτς στο Σιάτλ. Πολλές από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του - η επιτυχία της Microsoft, που άλλαξε τη βιομηχανία τεχνολογίας, ο γάμος του με τη Μελίντα Φρεντς Γκέιτς, η έναρξη της διεθνούς φιλανθρωπικής τους οργάνωσης οι προσωπικές του διαμάχες και το διαζύγιό του δεν θίγονται. Θα μιλήσει για αυτά τα θέματα αργότερα.

Αλλά υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά από την ιστορία που το κοινό μπορεί να εκπλαγεί να ακούσει. Ο Γκέιτς φοβόταν κάποτε ότι θα τον διώξουν από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Τα παιδικά του χρόνια συγκλόνισε ο ξαφνικός θάνατος ενός φίλου του σε ατύχημα στην πεζοπορία. Θα μπορούσε να είναι ένα «δύσκολο» παιδί και οι γονείς του τον έβαλαν ακόμη και σε θεραπεία επειδή δεν ήξεραν τι να κάνουν.

gates.1.jpg

Έκανε LSD μερικές φορές (...και μια φορά ζήτησε σε μια κοπέλα να βγουν ραντεβού αφού της είπε ότι είχε καλέσει το τηλέφωνο με τα δάχτυλα των ποδιών του). Με το «Source Code» ο 69χρονος Γκέιτς κάνει μία αναδρομή σε όλα τα υπέροχα και το παράξενα της ζωής του. Αλλά, λέει στο PEOPLE, τα απομνημονεύματα δεν βγήκαν όπως είχε αρχικά σχεδιάσει.

Όταν άρχισε να συγκεντρώνει για πρώτη φορά υλικό για «κάποιο είδος αυτοβιογραφίας» μόλις πριν από πέντε χρόνια, η πρόθεση ήταν να γράψει έναν ολοκληρωμένο τόμο. Μετά το πρώτο προσχέδιο, σύμφωνα με τον δικό του λογαριασμό, «απλώς δεν ήταν ευχαριστημένος», λέει.

Μερικά μέρη ήταν «πολύ λεπτομερή», άλλα δεν ήταν «αρκετά λεπτομερή» και, συνολικά, δεν ένιωθε ότι το έργο συγκεντρωνόταν. Μετά του ήρθε μια ιδέα: να χωρίσει την ιστορία του σε μια σειρά ξεχωριστών βιβλίων. «Ήταν η πρώτη φορά που το έργο είχε νόημα για μένα», λέει. Ωστόσο, λέει, το να είσαι τόσο συγκεντρωμένος στο παρελθόν είναι μια απόκλιση από τον κανόνα.

«Γενικά είμαι απόλυτα συγκεντρωμένος στο τι έρχεται στη συνέχεια, στην επόμενη καινοτομία», λέει, «αλλά πριν από μερικά χρόνια συνειδητοποίησα ότι το 2025 θα ήταν η χρονιά που θα έκλεινα τα 70, η χρονιά που η Microsoft θα κλείσει τα 50 και η χρονιά που το Gates Το Foundation γίνεται 25».

gates.2.jpg

O Μπιλ Γκέιτς στο γυμνάσιο

Αυτό με τη σειρά του τον οδήγησε να σκεφτεί πώς, «μέσα από την τύχη και μια ποικιλία πραγμάτων, οι γονείς μου και οι πρώτοι φίλοι μου με έβαλαν σε θέση να έχω μια υπέροχη ζωή και να είμαι εξαιρετικά τυχερός και να είμαι στο επίκεντρο της ψηφιακής επανάστασης». Νιώθει ότι το πιο αποκαλυπτικό μέρος του βιβλίου ήταν η απόφασή του να γράψει «ρητά» ότι, αν είχε μεγαλώσει σήμερα, πιθανότατα θα είχε διαγνωστεί με διαταραχή του φάσματος του αυτισμού.

«Στην εποχή της παιδικής μου ηλικίας, το γεγονός ότι ο εγκέφαλος ορισμένων ανθρώπων επεξεργάζεται πληροφορίες διαφορετικά από άλλους δεν ήταν ευρέως κατανοητό», εξηγεί στο Source Code, προσθέτοντας ότι «οι γονείς του δεν είχαν οδηγούς ή εγχειρίδια για να τους βοηθήσουν να κατανοήσουν γιατί έγινε ο γιος τους τόσο παθιασμένος με ορισμένα έργα... ήταν αδέξιος κοινωνικά και θα μπορούσε να γίνει αγενής ή ακατάλληλος χωρίς να παρατηρεί την επίδρασή του στους άλλους».

Ο Γκέιτς λέει στο PEOPLE ότι ο λόγος για τον οποίο περίμενε μέχρι τον επίλογο των απομνημονεύσεών του να συμπεριλάβει αυτή τη συνειδητοποίηση ήταν επειδή όταν ήταν παιδί, «αυτές οι λέξεις δεν έβγαιναν». «Νομίζω ότι όταν έφτασα στο κολέγιο, εμφανίστηκε ο όρος «ΔΕΠΥ» και οι άνθρωποι άρχισαν να συνταγογραφούν φάρμακα για αυτό», λέει. «Δεν ήμουν ποτέ, αλλά πιθανότατα θα είχα διαγνωστεί και με αυτό».

Το ζήτημα του ότι ο Γκέιτς ανήκει στο φάσμα του αυτισμού - που συνήθως χαρακτηρίζεται από κάποιον που έχει προβλήματα με τις κοινωνικές δεξιότητες, την επικοινωνία και τη ρύθμιση της συμπεριφοράς - ήταν μόνο κάτι που προέκυψε όταν ήταν ενήλικας. Αλλά, λέει, μετά από «λίγες περιπτώσεις» όπου οι άνθρωποι τον ρώτησαν σχετικά, «έπρεπε να σκεφτώ και να πω ναι».

gates.3.jpg

Η οικογένεια Γκέιτς

Ενώ ο Γκέιτς τρέφει μεγάλο θαυμασμό και για τους δύο γονείς του, ήξερε ότι για να πει αληθινά την ιστορία του δεν θα μπορούσε να αποφύγει να μοιραστεί μερικές από τις πιο περίπλοκες πτυχές της ενηλικίωσης. Ο μεσαίος γιος, ο Γκέιτς έχει μια μεγαλύτερη καιμια μικρότερη αδερφή.

«Ήξερα ότι ήμουν ένα δύσκολο παιδί και δεν θα μπορούσα να πω οτι οι γονείς μου ήξεραν ακριβώς τι να κάνουν μαζί μου», λέει. Στο Source Code ο Γκέιτς λέει ότι «δημιουργούσε τόση αναταραχή» ως αγόρι — ένας αυτοαποκαλούμενος «εξυπνάκιας» με μια τάση να είναι «ιδιαίτερα κακός».

Θυμάται ένα επεισόδιο που ώθησε ακόμη και τον «ευγενικό» πατέρα του να αδειάσει «ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπό μου». «Ευχαριστώ για το ντους», είπε ο Γκέιτς, σύμφωνα με το βιβλίο. Τελικά, οι γονείς του τον έβαλαν σε θεραπεία σε ηλικία 12 ετών, η οποία συνεχίστηκε για περίπου δυόμισι χρόνια.

«Όλη μου η οικογένεια ήρθε στην πρώτη επίσκεψη, αλλά όλοι ήξεραν ότι ήμασταν εκεί εξαιτίας μου», γράφει. Μέσα από τις συνεδρίες, κατάλαβε πώς «με αγαπούσαν οι γονείς μου» και «δεν θα ήμουν για πάντα κάτω από τη στέγη τους». «Ήταν στην πραγματικότητα σύμμαχοί μου όσον αφορά το τι πραγματικά μετρούσε», συνειδητοποίησε, και «θα ήταν παράλογο να πιστεύουμε ότι είχαν κάνει κάτι κακό».

Ο Γκέιτς είναι επίσης ειλικρινής σχετικά με τις καταχρήσεις που έκανε ως έφηβος: πειραματισμός με αλκοόλ και ναρκωτικά (στην περίπτωση του Γκέιτς, LSD και μαριχουάνα). Εκείνες οι στιγμές αφορούσαν σε μεγάλο βαθμό το ίδιο όνομα: Πολ Άλεν, τον αείμνηστο φίλο του με τον οποίο ίδρυσαν μαζί τη Microsoft το 1975.

Στο βιβλίο, γράφει για τη φορά που μέθυσε για πρώτη φορά. «Έκανα εμετό και λιποθύμησα εκείνο το βράδυ στο σαλόνι του Lakeside» και ακόμα θυμάμαι τα αποτελέσματα το επόμενο πρωί, κατά τη διάρκεια μιας οδοντιατρικής επέμβασης. «Για όλα φταίει ο Πολ», λέει στο PEOPLE. «Ό,τι έκανα, το αποδίδω σε εκείνον και στον Τζίμι Χέντριξ».

«Είμαι πολύ ριψοκίνδυνος, πρόθυμος να δοκιμάσει νέα πράγματα, αλλά μου αρέσει επίσης το μυαλό μου να δουλεύει καλά. Και έτσι, τόσο κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών όσο και μετά, αναρωτιέσαι, "Έι, μήπως έθεσα σε δοκιμασία το μυαλό μου;" «Έτσι τα παράτησα μετά, νομίζω ότι κάναμε [LSD] τέσσερις ή πέντε φορές συνολικά. Νομίζω ότι η τελευταία φορά ήταν όταν ήμουν 21 ετών. Και σίγουρα δεν το συνιστώ γιατί παρόλο που πιστεύεις ότι κάποιες σκέψεις είναι βαθιές, εκ των υστέρων, δεν είναι», συνεχίζει.

Το κάπνισμα φαινόταν σαν ένας τρόπος «να προσπαθήσεις να φαίνεσαι cool», λέει — «ίσως κάποια κορίτσια να εντυπωσιάζονταν». «Δεν πέτυχε», λέει. «Αλλά προσπάθησα».

Μια άλλη ανάμνηση σχετικά με τα κορίτσια που δεν πήγε τόσο καλά; Τη στιγμή που βρήκε το θάρρος να ζητήσει ραντεβού για χορό από μία κοπέλα και αποφάσισε να αναφέρει ότι είχε χρησιμοποιήσει τα δάχτυλα των ποδιών του για να καλέσει τον αριθμό τηλεφώνου της. «Το να της ζήτησα να βγούμε ήταν ένα πολύ φιλόδοξο πράγμα που ήξερα ότι ήταν λίγο μακρινό και κάτι που ήμουν πολύ ανίκανος να κάνω», λέει στο PEOPLE. «Και έτσι δίστασα και μετά προσπάθησα να χρησιμοποιήσω λίγο χιούμορ».

gates.4.jpg

Ο Μπιλ Γκέιτς και ο Πολ Άλεν

Άλλες αξιοσημείωτες στιγμές του βιβλίου περιλαμβάνουν τη στιγμή που ο Γκέιτς είχε μπελάδες με τους διαχειριστές του Χάρβαρντ σχετικά με τη χρήση του στο εργαστήριο υπολογιστών. Αν και φοβόταν ότι θα τον έδιωχναν εκείνη τη στιγμή, το θέμα έληξε με μία «προειδοποίηση».

«Προσπαθώ να μην παραμορφώνω τα πράγματα», λέει, αναφερόμενος σε μία άλλη δύσκολη στιγμή του παρελθόντος του, η οποία περιλαμβάνεται επίσης στα απομνημονεύματα: τη σύλληψή του το 1977 για οδήγηση χωρίς δίπλωμα και τρέξιμο στοπ στο Αλμπουκέρκι όταν ήταν στα 20 του. Ο Άλεν τον διέσωσε.

«Αν είσαι διατεθειμένος να διαβάσεις ένα βιβλίο για κάποιον, ελπίζεις να μην γράφει κάποια αγιογραφία που ποτέ δεν είχα μαθηματικά λανθασμένα προβλήματα και πάντα έπαιρνα Α και ποτέ δεν παραβίασα κανέναν κανόνα ή μπήκα σε μπελάδες», είπε ο Γκέιτς. λέει. «Νομίζω ότι το κύριο πράγμα για το οποίο διαβάζεις αυτά τα πράγματα είναι να καταλάβεις ότι εντάξει, αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι».

Τα απομνημονεύματα είναι επίσης ένας τρόπος για να κάνει τα παιδιά του - τις κόρες του Jennifer, 28 και Phoebe, 22, καθώς και τον γιο του Rory, 25 - να μάθουν περισσότερα για τους παππούδες τους, λέει ο Γκέιτς. «Νομίζω ότι τους ολοκληρώνει την ιστορία», λέει στο PEOPLE.

gates.5.jpg

Η μητέρα του, Mέρι Μάξγουελ Γκέιτς, πέθανε το 1994, πριν γίνει πατέρας. και ο πατέρας του, Γουίλιαμ Χένρι Γκέιτε ο οποίος έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και πέθανε το 2020, γνώρισε μόνο τα εγγόνια του «λίγο» λόγω της φθίνουσας υγείας του.

Μέρος αυτού που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τη συγγραφή αυτών των πρώτων απομνημονευμάτων για τον Γκέιτς είναι «πολλοί από τους βασικούς ανθρώπους, σχεδόν όλοι οι βασικοί άνθρωποι σε αυτό το βιβλίο δεν είναι ζωντανοί [σήμερα], ξεκινώντας από τους γονείς μου». Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης τον Άλεν και τον παιδικό του φίλο Κεντ Έβανς, ο οποίος έπεσε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού αναρρίχησης το 1972 και πέθανε μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο.

«Αλλά μιλώντας γι’ αυτούς και μιλώντας για αυτά που έκαναν — καλά, αυτό που σου έχει μείνει μπορείς να βρεις ακόμα αυτή τη σύνδεση και την έμπνευση», γράφει ο Γκέιτς. Με δύο απομνημονεύματα ακόμα στον ορίζοντα, ο Γκέιτς λέει ότι «απόλαυσε πολύ τη διαδικασία», ακόμα κι αν κατά καιρούς έχει ανησυχήσει μήπως του αποσπά την προσοχή από το φιλανθρωπικό έργο του.

«Καθώς δεν ασχολουμαι για λίγο με τον ιό HIV, την ελονοσία, την πολιομυελίτιδα και όταν κοιτάζω το ημερολόγιό μου, είναι σαν να λέω "Ω, αυτό είναι λίγο απολαυστικό που εργάζομαι στα απομνημονεύματά μου αυτή την εβδομάδα και δεν λέω στις ομάδες να προχωρήσουν λίγο πιο γρήγορα», λέει. «Αλλά ελπίζω ότι υπάρχουν αρκετά πολύτιμα πράγματα που οι άνθρωποι θα μπορέσουν να μάθουν».

Το Source Code θα δημοσιευτεί την Τρίτη 4 Φεβρουαρίο

Ροή Ειδήσεων Δημοφιλή