Φόβοι Ερντογάν για τη σταθερότητα στην Τουρκία
Δύο σημεία στο μήνυμα του Τούρκου πρωθυπουργού για τη Μικρασιατική Καταστροφή μαρτυρούν το τέλος του… «στρατηγικού βάθους»
Του Βελισσάριου Δραγάτση
Τον κίνδυνο διαμελισμού της Τουρκίας επέσεισε εμμέσως πλήν σαφώς στο φετινό μήνυμά του ο πρωθυπουργός της γείτονος κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν με την ευκαιρία των 90 ετών από την «Εορτή της Μεγάλης Νίκης», δηλαδή το όνειδος της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Στην καθιερωμένη συνέντευξη που έδωσε στο κέντρο Τύπου της πρωθυπουργίας ο κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε:
«Εκείνο που αναλογεί σήμερα σε μας είναι να εξυψώσουμε και να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο την Δημοκρατία μας που ιδρύσαμε ξεπερνώντας διάφορες δυσκολίες , ελλείψεις δυνατοτήτων και τις ανέχειες και να συνεχίσουμε σε πνεύμα αδελφοσύνης, ενότητας και ομοψυχίας.
»Πιστεύω ότι η Τουρκία μαζί με το Έθνος της ως αδιαίρετο σύνολο θα ξεπεράσει κάθε είδους τρομοκρατία και παρόμοιες απειλές που στοχεύουν την αδελφοσύνη μας και θα φθάσει σε ένα πολύ λαμπρότερο και φωτεινό μέλλον.
»Υπό την έννοια αυτή, λόγω της ημέρας, μνημονεύουμε με ευγνωμοσύνη τον Ιδρυτή της Δημοκρατίας μας Γαζή Μουσταφά Κεμάλ «Ατατούρκ», όλους τους ήρωες του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, όλους τους πεσόντες μας από τότε ως σήμερα.
»Κατά τον ίδιο τρόπο εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου σε όλα τα μέλη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που πραγματοποιούν μεγάλο αγώνα εντός της χώρας κατά της τρομοκρατίας καθώς και όλα τα μέλη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων που αναλαμβάνουν καθήκοντα στο εξωτερικό για την εγκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και της παγκόσμιας ειρήνης. Συγχαίρω το Έθνος μας για την Εορτή της Μεγάλης Νίκης με την ευκαιρία της 90ης επετείου της».
Σύμφωνα με διπλωματικούς αναλυτές ο κ. Ερντογάν σε τρία σημεία της ομιλίας του σκιαγράφησε το πρόβλημα εσωτερικής σταθερότητος που αντιμετωπίζει σήμερα η Τουρκία λόγω του ευμετάβλητου γεωστρατηγικού και γεωπολιτικού περιβάλλοντος στην Εγγύς και τη Μέση Ανατολή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ωστόσο φαίνεται πως είναι εσωτερικό.
Ο πρωθυπουργός της γείτονος ανέφερε δύο φράσεις που προκαλούν ερωτηματικά:
- «Η Τουρκία με το Έθνος της ως αδιαίρετο σύνολο»: Υπονοεί ότι η γειτονική χώρα αντιμετωπίζει διαμελιστικό κίνδυνο; Από τους Κούρδους, από άλλες μειονότητες, από άλλες δυνάμεις τις οποίες δεν κατονόμασε; Τι έγινε, αλήθεια, το μεγαλειώδες «στρατηγικό βάθος» περί το οποίο κόμπαζε το πολιτικο-στρατιωτικό κατεστημένο με επικεφαλής τον υπουργό Εξωτερικών κ. Αχμέτ Νταβούτογλου;
- «Τα μέλη των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων πραγματοποιούν μεγάλο αγώνα εντός της χώρας κατά της τρομοκρατίας»: Είναι αλήθεια ότι παρά τους καγχασμούς σχετικώς με ό,τι συμβαίνει στη Συρία, η Άγκυρα έχει σοβαρότερους πονοκεφάλους από την κατάσταση στις νοτιοανατολικές επαρχίες; Αληθεύει ότι η ζώνη από το Ερζερούμ μέχρι το Ντιγιάρμπακιρ χαρακτηρίζεται «εμπόλεμος» εξ αιτίας της ανεξέλεγκτης δράσεως Κούρδων αυτονομιστών;
Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι ο κλινήρης Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας κ. Αμπντουλάχ Γκιουλ στο μήνυμά του για την ημέρα έκανε λόγο περί ενότητας και ομοψυχίας του τουρκικού έθνους.
Στις παρελάσεις που έγιναν για την ελληνική ήττα του 1922 δεν παρέστη ο κ. Γκιουλ αφού δεν το επέτρεψαν οι γιατροί που το παρακολουθούν. Τον ανεπλήρωσε ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης κ. Τζεμίλ Τσισέκ.