Διαφήμιση του σοβιετικού παρελθόντος
«Κανένα, ακόμα και το πιο σίγουρο πράγμα δεν κινείται χωρίς διαφήμιση - έγραψε το 1923 ο διάσημος ποιητής Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκ. Είναι όπλο, που αναχαιτίζει τον ανταγωνισμό».
Τα διαφημιστικά πλακάτ της σοβιετικής περιόδου τα τελευταία χρόνια προκαλούν αυξημένο ενδιαφέρον τόσο των συλλεκτών και ιστορικών της τέχνης, όσο και των σχεδιαστών, που συχνά ψάχνουν για έμπνευση στα έργα των μαστόρων του παρελθόντος. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο μιά και τις δεκαετίες του ‘20 και του ‘30 τα διαφημιστικά πλακάτ δημιουργούνταν από τους καλύτερους καλλιτέχνες της χώρας.
Η συλλογή, που αποτέλεσε τη βάση της εν λόγω έκθεσης άρχισε να διαμορφώνεται σχετικά πρόσφατα. ΤΕνώ το πολιτικό πλακάτ αντανακλούσε την επίσημη ζωή, όμως τα διαφημιστικά πλακάτ εκείνης της εποχής - τουλάχιστον αυτά που παρουσιάζονται στην έκθεση, όσο παράδοξα κι αν φαίνεται, δεν είναι πολιτικοποιημένα. Σε ορισμένα έργα μπορεί να δει κανείς την επίδραση των παραδόσεων της προεπαναστατικης σχολής. Άλλα έργα έχουν δημιουργηθεί κάτω από την επίδραση του κονστρουκτιβισμού. Αλήθεια, εδώ παρουσιάζονται λίγα πράγματα εκείνης της περιόδου κατά την οποία δούλευαν οι φημισμένοι σχεδιαστές διαφήμησης Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι και Αλεξάντρ Ρόντσενκο. Τα έργα τους είναι σπάνια και η απουσία τους στη συλλογή, που μόλος διαμορφώνεται, είναι πολύ φυσιολογική.
Φωτογκαλερί: Σοβιετικά διαφημιστικά πλακάτ. 1920 - 1930
«Έχουν συλλεχθεί εδώ έργα, που είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για την τέχνη του πλακάτ και συγκεκριμένα για τα διαφημιστικά πλακάτ εκείνης της εποχής,- είπε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» η Νίνα Μπαμούρινα, διακεκριμένη παράγοντας του Πολιτισμού, συγγραφέας μερικών δεκάδων βιβλίων για την ιστορία του πλακάτ. Τα έργα αυτά, είχαν δημιουργηθεί κατά το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του ‘20, όταν στη χώρα η λεγόμενη ΝΕΠ (νέα οικονομική πολιτική) βίωνε την τελευταία της φάση και όταν η διαφήμιση, σαν να έχασε κάποια οξύτητά της, αλλά εξακολουθούν να διακρίνεται για ιδιαίτερο της καλλιτεχνικό γούστο».
Ο Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι πίστευε ότι η διαφήμιση είναι «το όνομα του πράγματος». Μετά από την γνωριμία με τα πλακάτ των δεκαετιών του ’20 και του ΄30 γίνεται κατανοητό ότι εκείνη την εποχή τα ονόματα των πραγμάτων τα έδιναν πραγματικά ταλαντούχοι καλλιτέχνες.