Τουρκικές προσδοκίες από τις εκλογές στις ΗΠΑ
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η τουρκική κυβέρνηση ήταν ένας σημαντικός εταίρος για την κυβέρνηση Ομπάμα. Η αμοιβαία προσέγγιση και προσωπική φιλία με τον πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν είχε αρχίσει από το 2009, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα σε μία κίνηση συμβολικής σημασίας πραγματοποίησε στην Τουρκία μία από τις πρώτες επισκέψεις του στο εξωτερικό. Βέβαια δεν έλειψαν τα σύννεφα στις σχέσεις με την Ουάσιγκτον, ιδιαίτερα μετά την επιδείνωση της κρίσης στη Συρία, επισημαίνει ο συντάκτης διεθνών θεμάτων της εφημερίδας «Χουριέτ» Σερκάν Ντεμιρτάς.
«Η τουρκική κυβέρνηση ανεβάζει συνεχώς τους τόνους στην πολιτική της, θέλει να ξεφορτωθεί τον Άσαντ και να θεσπίσει μία αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη ή μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία. Μία κυβέρνηση Ομπάμα δεν θέλει να οξύνει τα πνεύματα οδηγώντας τα πράγματα σε αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή ούτε βέβαια ήθελε να εμπλακεί σε παρόμοια σενάρια σε περίοδο προεκλογικού αγώνα» λέει ο Τούρκος δημοσιογράφος.
Με τον Ομπάμα οι διμερείς σχέσεις βελτιώθηκαν. Μία πιθανή εκλογή του Ρεπουμπλικανού Μιτ Ρόμνι θα περιέπλεκε τα πράγματα, βάζοντας μάλιστα πιο δυνατά στην εξίσωση και τον ισραηλινό παράγοντα, εκτιμά ο καθηγητής Ερχάν. Ο σχετικός προβληματισμός εντείνεται μάλιστα μετά την επίθεση, το 2010, ισραηλινών ειδικών δυνάμεων στο τουρκικό πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» που επιχειρούσε να μεταφέρει ακτιβιστές και ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Το περιστατικό εκείνο προκαλεί μέχρι σήμερα εντάσεις στις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ερχάν «αν κερδίσει ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος, ο Μιτ Ρόμνι, θα ήταν πολύ δύσκολο να συνεχιστεί η θετική εξέλιξη των τουρκο-αμερικανικών σχέσεων που δρομολογήθηκε επί Ομπάμα. Υπάρχουν τεράστιες διαφορές ανάμεσα στην τουρκική πολιτική για τη Μέση Ανατολή και τις απόψεις του Ρόμνι για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Μετά το περιστατικό του Μαβί Μαρμαρά έχουν επιδεινωθεί σημαντικά και οι σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ. Αν εκλεγόταν ο Ρόμνεϊ, η φιλο-ϊσραηλινή πολιτική του θα επιβάρυνε τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία», λέει κλείνοντας ο καθηγητής Ερχάν.
ΠΗΓΗ DW