Ρωσία: Γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 7 Ιανουαρίου
Η αυλίτσα του ναού του Ιωάννη του Θεολόγου – του παρεκκλησιού του Πανεπιστημίου – σήμερα μοιάζει περισσότερο με εκείνο ακριβώς το σπήλαιο στο οποίο, σύμφωνα με το μύθο, γεννήθηκε το βρέφος Ιησούς. - Μορφές προβάτων και αιγών, διάσπαρτος σανός και, τέλος, η κούνια με το μωρό.
Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα «Χριστουγεννιάτικη φάτνη» είναι σκηνές κουκλοθεάτρου για παιδιά και ενήλικες, που παρουσιάζουν την ευαγγελική ιστορία των Χριστουγέννων, καθώς και ιστορικές παραστάσεις και συναυλίες λαϊκής μουσικής.
Αυτές τις μέρες, πηγαίνουν γονείς με τα παιδιά τους όλων των ηλικιών. Πολλά παιδάκια μετά την παράσταση είναι δύσκολο να επιστρέψουν το σπίτι, γιατί τόσο πολύ τους αρέσει το θέαμα.
Πάντως, στην εκκλησία του Ιωάννη του Θεολόγου μπορεί κανείς να έρθει σε επαφή με την ιστορία των Χριστουγέννων όχι μόνο μέσω της φάτνης και του κουκλοθεάτρου. Κοντά στο ιερό αυτές τις ημέρες βρίσκεται η κειμηλιοθήκη με κομματάκια της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου και της μαντίλας της Παρθένου. Είναι πολύ συμβολικό το ότι και τα δυο χριστιανικά ιερά κειμήλια, τα οποία βρίσκονται μόνιμα στη Γαλλία και την Ιταλία, ακριβώς αυτές τις ημέρες φιλοξενείται στη χώρα μας, λέει ο ηγούμενος του ναού του Ιωάννη του Θεολόγου και Πρύτανης του Ρωσικού Ορθόδοξου Πανεπιστημίου Πιότρ Ερεμέεφ.
«Η Σκέπη της Παναγίας από την αρχαιότητα θεωρείται θαυματουργός. Το 911 το ιερό αυτό κειμήλιο προστάτευσε τη γαλλική πόλη Σαρτρ από τις συνεχείς επιδρομές των Νορμανδών. Από τότε, το κειμήλιο φυλάσσεται στον κεντρικό καθεδρικό ναό της πόλης, και μάλιστα επέζησε από μια τεράστια πυρκαγιά»
Με τη σημερινή της μορφή η Σκέπη της Παναγίας αποτελεί τεμάχιο μεταξωτού υφάσματος χρώματος μπεζ, μήκους περίπου δυο μέτρων και φάρδους περίπου 50 εκατοστών. Αρχικά το μήκος της ήταν σχεδόν 5,5 μέτρα, όμως κατά τη διάρκεια της γαλλικής επανάστασης, για να σωθεί το ιερό κειμήλιο, οι ιερείς του καθεδρικού ναού του Σαρτρ το έκοψαν σε μερικά κομμάτια και τα διαμοίρασαν σε ανθρώπους, που είχαν μείνει πιστοί στον Χριστό τους δύσκολους καιρούς της «ελευθερίας, ισότητας και αδελφότητας». Όμως μόνο ένα, το μεγαλύτερο τεμάχιο, είχε επιστραφεί στο ναό το 1819.