Τα πιο πιθανά σενάρια για το τέλος του κόσμου

Η παρακάτω λίστα φιλοξενεί τα μεγαλύτερα γεγονότα που αναμένεται από τους επιστήμονες να βιώσει η Γη στα επόμενα... δισεκατομμύρια χρόνια.
Κοιμηθείτε λοιπόν ήσυχοι, το δικό μας μέλλον στον πλανήτη είναι -μάλλον- εξασφαλισμένο...

Νέος ωκεανός – 10 εκατομμύρια χρόνια

Ένα από τα πλέον καυτά μέρη του πλανήτη μας, το Afar, που βρίσκεται στην Αφρική μεταξύ Αιθιοπίας και Ερυθραίας, βρίσκεται 100 μέτρα περίπου κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Με μόνο 20 χιλιόμετρα να το χωρίζουν από το καυτό μάγμα που κείτεται από κάτω του, το έδαφος λεπταίνει συνεχώς -αν και πολύ αργά- από τις τεκτονικές κινήσεις, την ηφαιστειακή δραστηριότητα και το καυτό τοξικό νερό. Περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα ωστόσο, όταν η πλούσια γεωλογική δραστηριότητα θα στερέψει, θα απομείνει μονάχα μια ξηρή λεκάνη, η οποία θα γεμίσει προοδευτικά με νερό σχηματίζοντας έναν νέο ωκεανό...

Τεράστιο γεγονός πρόσκρουσης – 100 εκατομμύρια χρόνια

Δοθείσης της περιπετειώδους ιστορίας της Γης και του μεγάλου αριθμού των ουράνιων σωμάτων που κινούνται στο Διάστημα με αισθήματα εκδίκησης κατά των πλανητών, είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 100 εκατ. χρόνια η Γη θα βιώσει άλλη μια επίσκεψη συμπαντικού «εισβολέα», σαν αυτή που συνέβη πριν από 65 εκατ. χρόνια και της άλλαξε τα φώτα. Παρά το γεγονός ότι κάποια είδη θα επιβιώσουν αναμφίβολα, αναμένεται ότι η πρόσκρουση θα σημάνει το τέλος της εποχής των θηλαστικών, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο πιο περίπλοκων ειδών ζωής. Ο άνθρωπος θα γίνει παρελθόν...

Επανένωση ηπείρων – 250 εκατομμύρια χρόνια

Μέσα στα επόμενα 50 εκατ. χρόνια, η Αφρική -που δεν έχει σταματήσει να «μεταναστεύει» προς τα βόρεια εδώ και 40 εκατ. χρόνια- θα ξεκινήσει προοδευτικά να συγκρούεται με τη Νότια Ευρώπη. Η γειτνίαση των δύο ηπείρων αναμένεται να «σφραγίσει» τη Μεσόγειο σε 100 εκατ. περίπου χρόνια, με την ανάδυση νέων οροσειρών έκτασης χιλιάδων χιλιομέτρων στο σημείο της επαφής. Η Αυστραλία και η Ανταρκτική θα θελήσουν κι αυτές με τη σειρά τους να περιληφθούν στη νέα υπερ-ήπειρο, συνεχίζοντας την πορεία «συγχώνευσης» με την Ασία. Όσο για την Αμερική, η οποία ήδη κινείται προς τα δυτικά, θα συνεχίσει να απομακρύνεται από την Ευρώπη και την Αφρική, φτάνοντας κάποια στιγμή στην Ασία. Τι θα συμβεί μετά παραμένει αμφίβολο, με τον γιγαντωμένο Ατλαντικό να θεωρείται ότι μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση κίνησης της Αμερικής, φέρνοντας τη στο ανατολικό σύνορο της Ευρασίας σε 250 εκατ. χρόνια. Αν αυτό δεν συμβεί και η Αμερική συνεχίσει την πορεία της, θα κολλήσει γρηγορότερα στην Ασία. Όπως κι αν έχει πάντως, οι ήπειροι θα επανενωθούν όπως άλλοτε σχηματίζοντας μια γιγαντιαία χερσαία έκταση, την Pangaea Ultima, 500 εκατ. χρόνια μετά την τελευταία Pangaea. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο, οι ήπειροι θα διαχωριστούν για άλλη μια φορά στην αδιάκοπη πορεία τους...

Εισβολή ακτινοβολίας γάμμα – 600 εκατομμύρια χρόνια

Παρά το γεγονός ότι βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από ασθενή ακτινοβολία γάμμα, ένα κατακλυσμιαίο γεγονός αναμένεται να συμβεί από γειτονικό γαλαξία -6.500 έτη φωτός μακριά- που θα παρασύρει τα πάντα στο διάβα του. Κύματα ακτινοβολίας υπερ-υψηλής ενέργειας, περισσότερης από όσο θα παράγει ποτέ ο ήλιος σε όλη του τη ζωή, θα βάλλουν κατά της Γης σε περιόδους λεπτών ή ακόμα και δευτερολέπτων, εξαφανίζοντας τεράστια τμήματα του στρώματος του όζοντος, πυροδοτώντας ραγδαίες κλιματικές αλλαγές και εκτεταμένες περιβαλλοντικές καταστροφές, περιλαμβανομένων μαζικών αφανισμών πληθυσμών. Πιστεύεται μάλιστα ότι μια τέτοια εισβολή τεράστιας ακτινοβολίας γάμμα είναι αυτή που ευθύνεται για τη δεύτερη μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση ειδών ζωής στον πλανήτη μας, κάπου 450 εκατ. χρόνια πριν, που εξαφάνισε από προσώπου γης το 60% της ζωής.

Πλανήτης ακατοίκητος – 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια

Καθώς ο ήλιος θα γίνεται προοδευτικά πιο ζεστός και θα μεγαλώνει σε μέγεθος, οι συνθήκες στη Γη θα εξαφανίσουν κάθε μορφή ζωής, με μόνο τους πλέον ανθεκτικούς μικροοργανισμούς να επιβιώνουν. Οι ωκεανοί θα αποξηρανθούν εντελώς, αφήνοντας πίσω τους τεράστιες ερήμους από «βραστό» χώμα. Όσο μάλιστα ο χρόνος θα περνά και η θερμοκρασία θα ανεβαίνει, η Γη αναμένεται να ακολουθήσει την πορεία της Αφροδίτης, γινόμενη μια απέραντη τοξική έρημος, με τα επικίνδυνα μέταλλα να φτάνουν σε σημείο βρασμού...

Εξαφάνιση του μαγνητικού πεδίου – 2,5 δισεκατομμύρια χρόνια

Από τη γνώση που έχουμε αποκομίσει από τη μορφολογία του πυρήνα της Γης, πιστεύεται ότι στα επόμενα 2,5 δισ. χρόνια ο εξωτερικός πυρήνας του πλανήτη μας θα πάψει να βρίσκεται σε ρευστή κατάσταση και θα μετατραπεί σε ένα παγωμένο στερεό. Καθώς λοιπόν ο πυρήνας θα γίνεται «δροσερός», το μαγνητικό πεδίο της Γης θα αρχίσει να αποσυντίθεται, μέχρι που θα πάψει να υφίσταται. Χωρίς μαγνητικό πεδίο να την προστατεύει από τη μοχθηρή ηλιακή ακτινοβολία, η γήινη ατμόσφαιρα θα χάσει τα ελαφρύτερα συστατικά της, όπως το όζον, κάνοντας τον ήδη ακατοίκητο πλανήτη ακόμα πιο αφιλόξενο...

Συμφορά εντός του ηλιακού μας συστήματος – 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια

Σε περίπου 3,5 δισ. χρόνια, υπολογίζεται ότι η τροχιά του Δία θα έχει επιμηκυνθεί τόσο πολύ που θα διασταυρωθεί με την πορεία της Αφροδίτης. Δύο είναι τα πιθανά σενάρια: είτε ο Δίας θα απορροφηθεί από τον ήλιο είτε θα διαλυθεί από σύγκρουση με τη μεγαλύτερη «αδερφή» του Αφροδίτη. Όπως κι αν έχει, υπάρχει και το άλλο σενάριο: τη σύγκρουση της Γης με οποιονδήποτε από τους μεγάλους πλανήτες του συστήματός μας, οι τροχιές των οποίων θα έχουν αποσταθεροποιηθεί δραστικά από το τραγικό τέλος του Δία! Κι αν τίποτα από αυτά δεν συμβεί, η Γη και πάλι δεν σώζεται: σε 5 δισ. χρόνια, η τροχιά του Άρη θα διασταυρωθεί με αυτή της Γης, δημιουργώντας την κατάλληλη συνταγή καταστροφής...

Νέος νυχτερινός ουρανός – 4 δισεκατομμύρια χρόνια

Καθώς τα εκατομμύρια των ετών θα περνούν, η Γη θα έχει την ευτυχία να βιώσει την κατάσταση στην οποία ο γαλαξίας της Ανδρομέδας θα μεγαλώνει σταθερά στον νυχτερινό της ουρανό. Θα ήταν πραγματικά μαγευτικό το θέαμα -αν το προλάβαινε ο άνθρωπος- να βλέπεις στην πλήρη του μεγαλειότητα έναν τέλεια σχηματισμένο σπειροειδή γαλαξία να λαμποκοπά στον ουρανό! Αυτό βέβαια δεν θα κρατήσει αιώνια, καθώς η Ανδρομέδα θα ξεκινήσει προοδευτικά να παραμορφώνεται, παραδίδοντας τη μέχρι τότε σταθερή αστρική αρένα στο χάος. Παρά το γεγονός ότι η ευθεία σύγκρουση γαλαξιών είναι εντελώς απίθανη, υπάρχει η απειροελάχιστη πιθανότητα το δικό μας ηλιακό σύστημα να εκτιναχθεί στη διαστημική άβυσσο. Ό,τι κι αν γίνει πάντως, έστω και για λίγο ο νυχτερινός μας ουρανός θα γεμίσει από τρισεκατομμύρια νέα αστέρια...

Δαχτυλίδι από συντρίμμια – 5 δισεκατομμύρια χρόνια

Παρά το γεγονός ότι η σελήνη υποχωρεί σταθερά κατά 4 εκατοστά τον χρόνο, όταν ο ήλιος μπει στην κόκκινη γιγαντιαία φάση του, είναι πιθανό η πορεία του φεγγαριού να ανατραπεί: η επιπλέον δύναμη που θα ασκηθεί από το «πρησμένο» μας αστέρι θα είναι αρκετή για να κάνει το φεγγάρι να συγκρουστεί προοδευτικά με τη Γη. Μέχρι να φτάσει ωστόσο στη Γη θα έχει ήδη αποσυντεθεί, με τα συντρίμμια του να μπαίνουν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, μέχρι να καταπέσουν τελικά στην επιφάνεια της Γης αρκετά εκατομμύρια χρόνια αργότερα...
Απόλυτη καταστροφή – Άγνωστο

Η πιθανότητα της πλήρους καταστροφής του πλανήτη μας μέσα στις επόμενες δεκάδες δισεκατομμύρια χρόνια είναι πολύ υψηλή. Είτε από τα παγωμένα σαγόνια ενός πλανήτη που θα συγκρουστεί με τη Γη είτε από την πνιγηρή αγκαλιά του ηλίου που πεθαίνει, η τελεσίδικη στιγμή για τη Γη θα έρθει κάποια στιγμή. Κι αν γλιτώσει από όλα αυτά, όταν οι μαύρες τρύπες κυβερνήσουν στο Διάστημα, δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα για τους εναπομείναντες αστέρες και πλανήτες...