Οι κάλπες στην Ιταλία φοβίζουν το Βερολίνο
Το Βερολίνο θα ήθελε μία κυβέρνηση που θα συνεχίσει την πολιτική της κυβέρνησης Μόντι, εφαρμόζοντας τις μεταρρυθμίσεις που ζητούνται και την πολιτική της σκληρής λιτότητας.
Οι Γερμανοί είχαν ποντάρει πολλά στον κ. Μόντι, τον οποίο μάλιστα εξώθησαν να δημιουργήσει κομματικό σχηματισμό και να πάρει μέρος στις εκλογές, ελπίζοντας ότι θα κόψει ψήφους από τον επικίνδυνο, για τα γερμανικά συμφέροντα, κεντροδεξιό συνασπισμό του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Είναι βέβαιο ότι το Βερολίνο μπορεί να συνεργαστεί στενά με την Κεντροαριστερά του κ. Μπερσάνι, ο οποίος είναι αποφασισμένος να συνεχίσει στο δρόμο της λιτότητας, έχοντας ως σύμμαχο και τον κ. Μόντι που θα κληθεί να συνεργαστεί μαζί του.
Η μεγάλη αγωνία των Γερμανών είναι η ετυμηγορία του ιταλικού λαού και ιδιαίτερα μετά από την τάση αύξησης της αντισυστημικής και αντιγερμανικής ψήφου.
Ο Μπερλουσκόνι προσωποποιεί την εικόνα του διαβόλου για το Βερολίνο. Έκανε μία έντονα αντιγερμανική προεκλογική εκστρατεία, με βαρύτατους χαρακτηρισμούς για την κ. Μέρκελ και Γερμανούς αξιωματούχους, ενώ έβαλε στο ίδιο κάδρο τους κ.κ Μπερσάνι και Μόντι. Αποτέλεσμα να επιτύχει μία εντυπωσιακή δημοσκοπική ανάκαμψη, που κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να φτάσει στην κάλπη. Ξεκίνησε από 17% και στην τελευταία δημοσκόπηση κατέγραφε 28%, έχοντας κλείσει την ψαλίδα που τον χώριζε με τον κεντροαριστερό συνασπισμό του κ. Μπερσάνι στις 4 μονάδες από 13, που ήταν αρχικά.
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι υποσχέθηκε, ότι σε περίπτωση που γίνει κυβέρνηση θα «ξηλώσει» όλα τα φοροεισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης Μόντι, αρχής γενομένης από το φόρο ακινήτων. Το πιο σημαντικό είναι η απειλή του για επιστροφή στη λιρέτα, σε περίπτωση που η κ. Μέρκελ σφίξει τη θηλιά στο λαιμό της Ιταλίας και η ΕΚΤ δεν εγγυηθεί τα ιταλικά ομόλογα χρέους. Ο πρώην πρωθυπουργός εννοεί απόλυτα όσα λέει και δεν είναι μόνος του. Ένα μεγάλο μέρος του επιχειρηματικού κόσμου, ασφυκτιά κάτω από τον οικονομικό και δημοσιονομικό έλεγχο του Βερολίνου και αρχίζει να βλέπει ως λύση την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.
Αυτό ωθεί το Βερολίνο να εγκαταλείπει τα προσχήματα και να επεμβαίνει απροκάλυπτα, επιχειρώντας να επηρεάσει την ψήφο και την ετυμηγορία του ιταλικού λαού. Πέρα από τις δηλώσεις Βεστερβέλε εναντίον του Μπερλουσκόνι και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σουλτς χαρακτήρισε επικίνδυνο τον πρώην πρωθυπουργό και κάλεσε τους Ιταλούς να ψηφίσουν «σωστά». Σε ελεύθερη μετάφραση το σωστά είναι Μπερσάνι ή Μόντι.
Ένας άλλος αστάθμητος παράγοντας είναι το κόμμα του Πέπε Γκρίλο, του Ιταλού κωμικού που έχει ως σημαία την έξοδο από το ευρώ και τη λιτότητα. Ο Πέπε Γκρίλο έκανε μία αντισυμβατική, κυριολεκτικά, προεκλογική εκστρατεία. Δεν εμφανίστηκε στην τηλεόραση και έκανε διαρκείς συγκεντρώσεις στις πλατείες, ανοίγοντας διάλογο με τους πολίτες και χρησιμοποιώντας πολύ τις δυνατότητες του διαδικτύου.
Ο ίδιος πολιτικός αναλυτής, που αναφέραμε στην αρχή, προδικάζει μεγάλες εκπλήξεις. «Ο Μπερσάνι θα είναι πρώτος, το ζητούμενο είναι όμως ποια θα είναι η διαφορά του από τον κεντροδεξιό συνασπισμό του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Αυτή η διαφορά κλείνει, μπορεί να είναι από 2,5 έως 4,5 μονάδες και ουσιαστικά πρόκειται για ήττα της Κεντροαριστεράς, αν σκεφθούμε πώς ήταν τα πράγματα δύο μήνες πριν.
Η έκπληξη όμως θα έρθει από το Κίνημα των 5 Αστέρων του Πέπε Γκρίλο που θα αγγίξει και θα ξεπεράσει το 20%, κλονίζοντας συθέμελα το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας αλλά και την Ευρώπη. Όσο για τον Μόντι, πολύ δύσκολα θα ξεπεράσει το 12%.
Η επόμενη μέρα θα είναι τελείως διαφορετική, για την Ιταλία και την Ευρώπη. Ακόμα και αν σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας Μπερσάνι-Μόντι, η κυβέρνηση αυτή δεν θα έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και αποδοχή, ενώ με τα μέτρα λιτότητας που θα αναγκαστεί να πάρει, θα μειώσει δραματικά το χρόνο ζωής της».