Καπέλα Σιστίνα: 530 χρόνια... παπικής ιστορίας
Με το που μπαίνεις στην Καπέλα Σιστίνα, η πρώτη αντίδραση είναι ν' ανοίξεις αυθόρμητα το στόμα σου και να βγάλεις ένα επιφώνημα θαυμασμού. Αλλά σε κλάσματα δευτερολέπτου -και με τεράστια δυσκολία- καταφέρνεις να συγκρατήσεις τη φωνή σου. Γιατί λίγο πριν είχες διαβάσει στην επιγραφή και είχες ενημερωθεί από τους φύλακες ότι δεν επιτρέπεται να κάνεις οποιονδήποτε θόρυβο εκεί μέσα. Και εκείνοι οι λίγοι που με δέος ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλον τις εντυπώσεις τους από τα συγκλονιστικά έργα που ο Μιχαήλ Άγγελος έχει αφήσει να ίπτατνται πάνω από το κεφάλι τους, αμέσως γίνονται αντικείμενο παρατήρησης από τους φύλακες. Γιατί εδώ δεν είναι ένα μουσείο ή μια έκθεση έργων τέχνης. Εδώ είναι ένα παρεκκλήσι -και μάλιστα το προσωπικό παρεκκλήσι του Πάπα.
Η Καπέλα Σιστίνα βρίσκεται στο Αποστολικό Μέγαρο, στην επίσημη κατοικία του Πάπα δηλαδή και πρόκειται για το παρεκκλήσι που ζήτησε να κατασκευαστεί ο Σίστος (ή Σίξτος) ο Δ' -εξ ου και το όνομά της- για να μην περπατάει ως τα παρεκκλήσια του μεγάλου ναού του Βατικανού, του Αγίου Πέτρου, για να προσευχηθεί. Δεν είναι, όμως, ένα παρεκκλήσι σαν όλα τα υπόλοιπα. Τα ονόματα που έχουν δουλέψει τον διάκοσμό του δεν είναι απλοί αγιογράφοι. Είναι οι κορυφαίοι ζωγράφοι της Αναγέννησης. Ο Μποτιτσέλι, ο Περουτζίνο, ο Ντομένικο Γκιρλαντάιο και ο Μιχαήλ Άγγελος δούλεψαν για κάμποσα χρόνια εδώ μέσα, καλύπτοντας σχεδόν κάθε εκατοστό της επιφάνειας των τοίχων και της οροφής με τις απίστευτες εικόνες τους!
Το παρεκκλήσι άρχισε να κατασκευάζεται το 1477 και τελείωσε το 1480. Οι Πιέτρο Περουτζίνο, Σάντρο Μποτιτσέλι και Ντομένικο Γκιρλαντάιο δούλεψαν στους τοίχους του σχεδόν από την πρώτη στιγμή και ολοκλήρωσαν τις τοιχογραφίες του το 1482. Στις 15 Αυγούστου του 1483, ο Πάπας Σίξτος ο Δ' έκανε την πρώτη λειτουργία στο παρεκκλήσι, στη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και από τότε αφιέρωσε το κτίσμα στην Παναγία. Μέχρι το 1508 το ταβάνι παρέμενε λευκό. Τότε ξεκίνησε να δουλεύει σ' αυτό ο Μιχαήλ Άγγελος και για τέσσερα χρόνια ζωγράφιζε μερικές από τις πιο διάσημες και αλληγορικές μορφές της Αναγέννησης. Το θέμα του ήταν η Κοσμογενία της Γένεσης και ειδικά η εικόνα της "Δημιουργίας του Αδάμ", όπου ο πρωτόπλαστος αγγίζει με το δάχτυλό του εκείνο του Θεού, είναι το περιφημότερο έργο της ιταλικής τέχνης μετά τη Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι.
Από το 1984 ως το 1994 η Καπέλα Σιστίνα έκλεισε ώστε να αποκατασταθεί το ταβάνι της. Το έργο του Μιχαήλ Άγγελου καθαρίστηκε και "τονώθηκε" σε κάποια σημεία, και έγινε έτσι πιο λαμπερό -ωστόσο υπήρξαν πολλές αντιδράσεις, καθώς πολλοί ειδικοί επεσήμαναν ότι ο ίδιος ο καλλιτέχνης το ήθελε θαμπό και σκοτεινό...
Η Καπέλα Σιστίνα, όμως, δεν έχει μόνο θρησκευτικό ρόλο. Από την αρχή της έπαιξε και το ρόλο της συνάντησης του κονκλαβίου των καρδιναλίων κάθε φορά που χρειαζόταν να εκλεγεί νέος Πάπας. Εκεί κλειδώνονται μέχρι σήμερα -con clave, με το κλειδί- και δεν βγαίνουν, μέχρι να καούν τα χαρτάκια των ψήφων τους και να δώσουν λευκό καπνό. Να έχουν, δηλαδή, βγάλει πλειοψηφία στο πρόσωπο ενός νέου Ποντίφικα. Δείτε στο φωτογραφικό άλμπουμ που σας ετοιμάσαμε το πώς η Καπέλα Σιστίνα μετατράπηκε από παρεκκλήσι σε αίθουσα ψηφοφορίας για την πιο πρόσφατη εκλογή Πάπα, αυτή που έδωσε το χρίσμα στον Φραγκίσκο την περασμένη Τρίτη.
Διαβάστε επίσης:
Αρνήθηκε την λιμουζίνα ο νέος Πάπας
Νέος Πάπας: Δεν ήθελε να γίνει ποντίφικας