Ρωσία και Κίνα: Η συνεργασία στις ένοπλες δυνάμεις και οι κίνδυνοι
Η Κίνα είναι ανέκαθεν από τους μεγαλύτερους συνεργάτες της Ρωσίας στον τομέα της στρατιωτικής τεχνικής συνεργασίας, όμως η συνεργασία μαζί της απαιτεί μια προσεκτική και ζυγισμένη προσέγγιση.
Οι πρώτες μεγάλες προμήθειες των σοβιετικών πολεμικών αεροσκαφών, υποβρυχίων και άλλων οπλισμών στη μεταπολεμική Κίνα πραγματοποιούνται από τη δεκαετία του 1950 έως αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν η ΕΣΣΔ είχε στην πράξη εξοπλίσει το Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό της Κίνας (ΛΑΣΚ). Η περίοδος ρήξης των σχέσεων που ακολούθησε, οδήγησε την Κίνα σε ένα απότομο χάσμα στην ανάπτυξη της σύγχρονης στρατιωτικής τεχνολογίας, και μετά από την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ του Πεκίνου και της Μόσχας ακολούθησε ο δεύτερος γύρος, όταν η Κίνα έλαβε τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες εκείνης της εποχής, οι οποίες είχαν ξεκινήσει τη μαζική παραγωγή τη δεκαετία του 1980.
Η βοήθεια αυτή επέτρεψε στην Κίνα να επαναξοπλίσει το στρατό και το στόλο, όμως με την ανάπτυξη της διαδικασίας προέκυψαν προβλήματα: ένα σημαντικό μέρος των αναπτυσσόμενων προγραμμάτων της κινεζικής στρατιωτικής τεχνολογίας δημιουργείται με τη χρήση ξένων τεχνολογιών, συχνά με την άμεση συμμετοχή ξένων σχεδιαστικών γραφείων, τα οποία εκτελούν κινεζική παραγγελία, γεγονός το οποίο οφειλόταν στη δύσκολη κατάσταση που επικρατούσε τη δεκαετία του 1990 – αρχές της δεκαετίας του 2000.
Έτσι, είναι επιβεβαιωμένα γνωστό για συμμετοχή Ρώσων ειδικών στα προγράμματα δημιουργίας των μαχητικών αεροσκαφών J-10, JF-17, του εκπαιδευτικού αεροσκάφους L-15. Η αντιγραφή του μαχητικού αεροσκάφους SU-27SK και η μετατροπή του στο κινεζικό J-11 κατέστη δυνατή χάρη της απόκτησης των σχεδιαστικών εγγράφων του αεροσκάφους αυτού. Τα έγγραφα αυτά σε συνδυασμό με το αεροσκάφος Τ-10Κ (SU-33) που παρέλαβαν από την Ουκρανία, διευκόλυνε την Κίνα στη δημιουργία του μαχητικού αεροσκάφους θαλάσσης J-15.
Το «Ρωσικό ίχνος» (καθώς και τα ίχνη των ειδικών από την Ουκρανία) σημειώνονται και σε πολλά άλλα προγράμματα, μόνο και μόνο η απαρίθμηση των οποίων θα πάρει αρκετή ώρα.
Παρ’ όλα τα επιτεύγματα που κατέστησαν δυνατά χάρη στη συνεργασία με τη Ρωσία, η Κίνα μέχρι τώρα δεν μπόρεσε να φτάσει στο απαιτούμενο επίπεδο της τελειότητας των δικών της προγραμμάτων, παρά το γεγονός ότι οι γείτονες συνέχιζαν την ανάπτυξη. Τα εκσυγχρονισμένα Su-27, για να μην αναφέρουμε τα Su-35, ξεπερνούν κατά πολύ τα SU-27SK, τα οποία κάποτε είχαν προμηθευτεί στην Κίνα και τα αυτά J-11 που είχαν αντιγραφεί από αυτά.
Ίδια περίπου είναι και η κατάσταση με τα υποβρύχια. Τα κατασκευαζόμενα σήμερα στη Ρωσία υποβρύχια της σειράς 636Μ και 677 διαθέτουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από τα υποβρύχια της «πιο παλιάς» σειράς 636, και ταυτόχρονα η Κίνα έχει προβλήματα με την ανάπτυξη και την κατασκευή των δικών της ντίζελ υποβρυχίων νέας γενιάς.
Ένα από τα κύρια προβλήματα της ρωσο-κινεζικής στρατιωτικής τεχνολογικής συνεργασίας αποτελεί η παραδοσιακή για την Κίνα παράνομη αντιγραφή των τεχνολογιών, η οποία κατά τη περίοδο από 1990-2000 είχε επιδεινωθεί με την εργασία των σχεδιαστικών γραφείων, τα οποία εκτελούσαν κινεζικές παραγγελίες. Σε αυτές τις συνθήκες δεν θα ήταν λογικό να δοθεί στην Κίνα ένα από τα πιο σύγχρονα πολεμικά αεροσκάφη όπως είναι το SU-35, και μάλιστα σε μια σχετικά μικρή παρτίδα. Έτσι, όλοι θυμούνται το συμβόλαιο προμήθειας 24 μαχητικών αεροσκαφών SU-30MK2 στις αρχές της δεκαετίας του 2000, βάσει των οποίων η Κίνα δημιούργησε τελικά το πολυλειτουργικό μαχητικό αεροσκάφος J-16.
ΠΗΓΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ