Μετεωρίτες στη Σελήνη: Αλλο ένα πρόβλημα;

Η πρόσφατη σύγκρουση ενός ουράνιου σώματος με τη Σελήνη ανέδειξε πόσο πραγματικό είναι αυτό το πρόβλημα.

Ο μετεωρίτης κατέπεσε στο σκοτεινό τμήμα της Σελήνης, το συμβάν σημειώθηκε στις 17 Μαρτίου, αλλά μόλις τις προάλλες η ΝΑΣΑ αναφέρθηκε σε αυτό, ενώ αργότερα έπραξαν το ίδιο και άλλες πηγές. Οι επιστήμονες υπολόγισαν τις παραμέτρους των θραυσμάτων: μέγεθος έως και μισό μέτρο, βάρος - 40 κιλά και ταχύτητα άνω των 25 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Η ενέργεια της σύγκρουσης ήταν ισοδύναμη με έκρηξη 5 τόνων TNT και σχηματίστηκε κρατήρας διαμέτρου 20 μέτρων.

Πρόκειται για το μεγαλύτερο θραύσμα από συνολικά τριακόσια, οι πτώσεις των οποίων έχουν καταγραφεί από το 2005, όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα της συνεχούς παρατήρησης της Σελήνης. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τί θα συνέβαινε εάν μια πέτρα μεγέθους 40 κιλών συγκρουστεί με μια επανδρωμένη μονάδα! Ας μην ξεχνάμε ότι θα διατηρήσει την τεράστια ταχύτητά της, διότι η Σελήνη δεν διαθέτει ατμόσφαιρα, η οποία θα μπορούσε να την επιβραδύνει.

Ναι, ολόκληρη η επιφάνεια της Σελήνης καλύπτεται από κρατήρες. Όμως η πιθανότητα πτώσης ενός μεγάλου θραύσματος σε μια συγκεκριμένη θέση είναι αμελητέα, είναι πεπεισμένος ο επιστήμονας Βλαντίμιρ Σούρντιν:

Αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για τους κοσμοναύτες στην επιφάνεια της Σελήνης. Τέτοιοι μεγάλοι μετεωρίτες πέφτουν πολύ σπάνια. Είναι απίθανο να συμβεί ότι θα πέσουν σε κάποιο σταθμό είτε σε αστροναύτες στη Σελήνη. Αυτό μπορεί να γίνει μια φορά σε μερικές χιλιάδες χρόνια.

Πολύ πιο επικίνδυνα είναι τα μικρά σωματίδια, μεγέθους όσο ένα κεφάλι σπίρτου και ακόμη μικρότερα. Στη Γη θα καίγονταν πλήρως στην ατμόσφαιρα, αλλά στη Σελήνη θα φθάσουν ως την επιφάνειά της. Ένα τέτοιο σωματίδιο είναι σε θέση να προκαλέσει ζημιά στον εξοπλισμό, είτε να τρυπήσει τα διαστημικά σκάφανδρα και ο άνθρωπος να πεθάνει από ασφυξία. Ευτυχώς κατά τη διάρκεια των αποστολών «Απόλλων» τις δεκαετίες 1960-1970 αυτό δεν συνέβη, συνεχίζει ο εμπειρογνώμονας:

Συνολικά οι αστροναύτες παρέμειναν στη Σελήνη περίπου μιάμιση εβδομάδα και δεν υπέστησαν ζημιές από μετεωρίτες. Αλλά εάν υπάρχει μια βάση μακροχρόνιας διαβίωσης, είναι προτιμότερο να είναι καλυμμένη κάτω από το έδαφος.

Στους κρατήρες, που έχουν προκληθεί πρόσφατα από πτώσεις μετεωριτών στη Σελήνη, αποκαλύπτεται το έδαφος σε μεγάλο βάθος και εκεί μπορούν να βρεθούν ενδιαφέροντα γεωλογικά δείγματα. Δίπλα σε παρόμοια σημεία έχει νόημα να εγκατασταθούν οι μελλοντικές αποστολές, προσθέτει ο Βλαντίμιρ Σουρντίν. Οι συντεταγμένες των σεληνιακών κρατήρων μπορούν να προσδιοριστούν με δορυφόρους.

Οι επιστήμονες έχουν προβληματιστεί και για ένα ακόμη φαινόμενο: η έκρηξη στη Σελήνη συνέπεσε με την έξαρση της μετεωρικής δραστηριότητας στη Γη. Οι μετεωρίτες ήταν μεγάλοι και έφταναν τα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και ήταν προφανές ότι δεν επρόκειτο για συνηθισμένη «αστρική βροχή». Σύμφωνα με μια υπόθεση, το σύμπλεγμα Γη-Σελήνη κατά περιόδους διέρχεται μέσω γιγάντιων συγκεντρώσεων θραυσμάτων από τη ζώνη αστεροειδών.

ΠΗΓΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ