Αυστραλία: Τουρκική οργή για την αναγνώριση των γενοκτονιών

Την οξύτατη επίθεση της Τουρκίας δέχτηκε ο βουλευτής της Νέας Νότιας Ουαλίας, ιερέας Φρεντ Νάιλ, επειδή κατέθεσε ψήφισμα στη γερουσία της πολιτείας του για την αναγνώριση της γενοκτονίας Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
2'


Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών απάντησε καταδικάζοντας το σχετικό ψήφισμα, το οποίο χαρακτήρισε «ομιλίες μίσους που δεν έχουν καμιά σχέση με τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία». Σύμφωνα με το τουρκικό υπουργείο, το σχετικό ψήφισμα, που είναι γεμάτο «ανακρίβειες» και «υπερβολές», υιοθετήθηκε χωρίς κανένα έλεγχο. «Τέτοιες ενέργειες πλήττουν τις θερμές σχέσεις Αυστραλίας και Τουρκίας» υπογραμμίζεται στην τουρκική ανακοίνωση. Επιπλέον, η πρόξενος της Τουρκίας στην Αυστραλία, Γκουλσερέν Σελίκ, έγραψε στο κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας επιστολή, στην οποία τονίζεται ότι «η Αυστραλία δεν έχει να κερδίσει τίποτα διατηρώντας ζωντανά αμφιλεγόμενα ιστορικά γεγονότα και μεταφέροντάς τα σε μέρη που δεν έχουν καμιά θέση».

Από τη μεριά του ο ιερέας Φρεντ Νάιλ απάντησε με ήπιο τόνο και επιχειρήματα. Ο βουλευτής υποστήριξε ότι οι γενοκτονίες δεν έγιναν από τη σύγχρονη Τουρκία, αλλά από την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επικαλέστηκε τον Αυστραλό ιστορικό Τζέφρι Ρόμπερτσον που με μελέτη του απόδειξε πως όντως έγινε γενοκτονία.

«Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ», συμπλήρωσε, «έκανε λόγο για ολοκαύτωμα προσχεδιασμένο και εκτελεσμένο για πολιτικούς λόγους». Σημείωσε ακόμα πως και Τούρκοι ιστορικοί και πανεπιστημιακοί αλλά και πνευματικοί άνθρωποι όπως ο Τάνερ Ακάμ και ο Ορχάν Παπούκ ζητούν την αναγνώριση των γενοκτονίας. «Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί η τοποθέτησή μου χαρακτηρίστηκε ομιλία μίσους», διερωτήθηκε ο Αυστραλός πολιτικός.

Επίσης ανέφερε πως, Αυστραλοί που πολέμησαν στην Καλλίπολη το 1915, πιάστηκαν αιχμάλωτοι και μεταφέρθηκαν στην Ανατολία, το Σινά και τη Μεσοποταμία, υπήρξαν μάρτυρες της γενοκτονίας και αυτό είναι καταγεγραμμένο και τα ντοκουμέντα υπάρχουν στο Αυστραλιανό Πολεμικό Μουσείο.

«Για μας» κατέληξε ο Φρεντ Νάιλ, «δεν είναι απλά θέμα ιστορίας. Είναι υποχρέωση απέναντι στα θύματα, τους απογόνους τους αλλά και υπεράσπισης του διεθνούς δικαίου. Και μέχρι να αναγνωριστούν αυτές οι γενοκτονίες δεν θα ησυχάσουμε».