Πολεμικοί ανταποκριτές: Ρεπορτάζ γραμμένα με αίμα (PHOTO - VIDEO)

Η Σύρα Γιάρα Αμπάς ήταν ένα ακόμη μέλος της παγκόσμιας δημοσιογραφικής οικογένειας που έχασε τη ζωή του σε έναν πόλεμο. Αυτή η λίστα θανάτου δεν έχει τελειωμό κι είναι γεμάτη από ρεπορτάζ, γραμμένα με αίμα.

Η πανέμορφη Γιάρα Αμπάς, παρ' ότι ήταν μόλις 26 ετών, είχε καθιερωθεί ως ρεπόρτερ στη Συρία. Τελευταία της αποστολή έμελλε να είναι η κάλυψη των μαχών μεταξύ του συριακού στρατού και των ισλαμιστών ανταρτών για τον έλεγχο της πόλης Κουσέιρ.

Κοντά στη στρατιωτική αεροπορική βάση Νταμπάα δέχτηκε την επίθεση ελεύθερου σκοπευτή, μαζί με το τηλεοπτική της συνεργείο, παρότι ήταν προφανές ότι ήταν δημοσιογράφος. Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος, ενώ τραυματίστηκαν και μέλη του τηλεοπτικού συνεργείου. Ήταν το τελευταίο θύμα μιας μακράς σειράς σπουδαίων συναδέλφων της που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να ενημερώσουν τον κόσμο. Η Γιάρα Αμπάς έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα.

Το προηγούμενο, πιο σοκαριστικό περιστατικό, ήταν με το θάνατο του πολυβραβευμένου φωτορεπόρτερ Κρις Χόνδρος –ελληνικής καταγωγής- και του επίσης διάσημου πολεμικού ανταποκριτή Τιμ Χέδερινγκτον στην Μισράτα της Λιβύης στις 20 Απριλίου 2011. Οι συνεργασίες τους με τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά και φωτογραφικά πρακτορεία του κόσμου, με περιοδικά σαν το Vanity Fair, αλλά και η σκηνοθεσία του δεύτερου στο βραβευμένο πολεμικό ντοκιμαντέρ "Restrepo", τους καθιστούν τους δυο πιο διάσημους δημοσιογράφους που χάθηκαν στο μέτωπο τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, παρά την έκταση που έλαβε η ιστορία του θανάτου τους, δεν ήταν τα τελευταία θύματα...

Το Ιράκ και η Γιουγκοσλαβία

Τα τελευταία χρόνια οι θάνατοι δημοσιογράφων στα διάφορα πολεμικά μέτωπα ανά τον κόσμο αυξάνονται με δραματικούς ρυθμούς, παρ' ότι το φαινόμενο είχε σχεδόν εξαλειφθεί τις περασμένες δεκαετίες. Ενώ, δηλαδή, στον πρώτο πόλεμο του Ιράκ, το 1991, κανείς δημοσιογράφος δεν είχε χάσει τη ζωή του (παρά μόνο κατά την διάρκεια γεγονότων μετά τη λήξη του πολέμου, όταν και σκοτώθηκαν τέσσερις ελεύθεροι ρεπόρτερ), στον δεύτερο πόλεμο του Ιράκ υπήρξαν πάνω από 30 θύματα από τη δημοσιογραφική οικογένεια, αριθμός που θύμισε εποχές Βιετνάμ. Τότε, στις ζούγκλες της χώρας και της γειτονικής Καμπότζης είχαν χάσει τη ζωή τους 60 δημοσιογράφοι.

Ο χειρότερος, πάντως, πόλεμος για το δημοσιογραφικό λειτούργημα, ήταν ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας. 94 ρεπόρτερ ή εργαζόμενοι για τα ΜΜΕ έχασαν τη ζωή τους. Η Συρία, με τον δικό της εμφύλιο, έχει ήδη καταφέρει να σπάσει αυτό το αρνητικό ρεκόρ. 110 δημοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί από πυρά αντρών του Άσαντ ή αντικαθεστωτικών, μέσα στα 2 χρόνια του πολέμου. Οι περισσότεροι, βέβαια, από αυτούς, ήταν Σύροι πολίτες, που προσπαθούσαν να τραβήξουν κάποιο βίντεο ή να βγάλουν φωτογραφίες για κάποιο site ή blog που μεταδίδει τις εξελίξεις από τον εμφύλιο. Όσο η δημοσιογραφία κατακτά νέα μέσα, όσο μεγαλώνει, δίνοντας τη δυνατότητα στον απλό πολίτη να γίνεται ρεπόρτερ και να καταγράφει όσα συμβαίνουν γύρω του, δυστυχώς άλλο τόσο αυξάνονται και οι κίνδυνοι για όσους προσπαθούν να κάνουν αυτή τη δουλειά στην διάρκεια ενός πολέμου...

Σύμφωνα με μία μελέτη, 141 δημοσιογράφοι έχασαν πέρσι τη ζωή τους. Κι αυτός ο αριθμός ήταν αυξημένος κατά 35% σε σχέση με το 2011. Ο πόλεμος στη Συρία ήταν, φυσικά, ο σημαντικότερος λόγος της αύξησης αυτής. Και δυστυχώς, συνεχίζεται για άγνωστο ακόμη χρονικό διάστημα.

Αντί επιλόγου, ας θυμήσουμε ότι η οικογένεια των Ελλήνων πολεμικών ανταποκριτών έχασε από κοντά της στις 15 Νοεμβρίου 2008 τον Γιώργο Κοίλιαρη. Μετά τον τραυματισμό του στο Αφγανιστάν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, στη διάρκεια ανθρωπιστικής αποστολής, ο Γιώργος μεταφέρθηκε στο Αμπού Ντάμπι και εν συνεχεία στην Αθήνα όπου εξέπνευσε. Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 βρέθηκε πολλές στις εμπόλεμες ζώνες, όπως στην Παλαιστίνη, τον Λίβανο, το Ιράκ, τη Βοσνία, το Ναγκόρνο - Καραμπάχ, το Σουδάν και το Αφγανιστάν.

Διαβάστε επίσης:

Άσαντ: «Καμία πληροφορία» για την τύχη των δύο δημοσιογράφων

0106

0206

0306

0406

0506

0606