Επιστρέφουν στο πατρικό τους σπίτι οι νέοι σε Ευρώπη και Αμερική

Ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων στην Ευρώπη και την Αμερική επιστρέφουν στα σπίτια των γονιών τους για να ζήσουν εκεί. Δεν μπόρεσαν σε μια δύσκολη εποχή να βρουν δουλειά, η οποία θα τους επέτρεπε να πληρώσουν για τις σπουδές και το νοίκι τους. Ωστόσο, η επιστροφή στο πατρικό σπίτι όχι μόνο δεν λύνει τα οικονομικά προβλήματα των νέων, αλλά προκαλεί και νέα.

Για την Αμερική, είναι μια μικρή κοινωνική επανάσταση. Αν παλιά οι έφηβοι άρχιζαν να ζουν μόνοι τους από τα 18 τους χρόνια, τώρα πια οι νέοι άνθρωποι είτε δεν βιάζονται να φύγουν από το πατρικό σπίτι είτε επιδιώκουν να επιστρέψουν εκεί. Οι επιστήμονες τους αποκαλούν «παιδιά μπούμερανγκ». Ως αιτία εμφάνισης αυτού του φαινομένου, οι ειδικοί θεωρούν την οικονομική κρίση. Αντί να σφίξουν το ζωνάρι και να λύσουν τα οικονομικά τους προβλήματα από μόνοι τους, οι νέοι επιστρέφουν στο πατρικό σπίτι.

«Να καθίσουν στο σβέρκο των γονιών», είναι η πιο εύκολη διέξοδος από την κατάσταση, θεωρεί η ψυχολόγος Αλίνα Τιμοσκίνα.

Στην οικογένεια των γονιών τους επιδιώκουν να γυρίσουν και να ζήσουν μαζί τους οι ανεπαρκείς νέοι άνθρωποι, για να χρησιμοποιήσουν τους πόρους των γονέων ώστε να ζουν άνετα και βολικά.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Οι επιστήμονες υπολόγισαν πως φέτος στον Παλαιό Κόσμο μετακόμισε ένα 10-15% περισσότερων νέων ανθρώπων, απ’ ότι στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει, περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι! Βασικά είναι οι επονομαζόμενοι νέοι – άνθρωποι ηλικίας από 25 έως 34 ετών. Οι ίδιοι το ερμηνεύουν αυτό ως απάντηση στην αδυναμία αυτοσυντήρησης, έλλειψης πόρων για ενοικίαση κατοικίας ή στην απουσία διάθεσης δαπάνης χρημάτων για ενοίκιο. Οι αριθμοί είναι εντυπωσιακοί: με τους γονείς τους ζουν το 90% των Ισπανών και Πορτογάλων, το 70% των Γερμανών, το 60% των Άγγλων, των Πολωνών και των Ιταλών.

Στις ασιατικές χώρες το πρόβλημα των «παιδιών – μπούμερανγκ» δεν είναι τόσο οξυμένο, λέει ο φοιτητής από την Κορέα Ντζίνο Μπε:

Όταν οι Κορεάτες φεύγουν από τους γονείς τους, δεν επιστρέφουν. Εγώ έχω φύγει πλέον από τους γονείς. Ζω στη Μόσχα 8 ή 9 χρόνια. Δε ζω μαζί τους, ζω μόνος μου, αυτοτελώς. Οι γονείς δεν με βοήθησαν, δουλεύω, πληρώνω ο ίδιος τις σπουδές και το σπίτι μου.

Στη Ρωσία η κατάσταση είναι διαφορετική. Oι γονείς προσπαθούν να βοηθήσουν όσο μπορούν περισσότερο και να υποστηρίξουν τα παιδιά τους, ακόμη κι όταν είναι μεγάλα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ρώσοι παντρεύονται πολύ νωρίς και κάνουν παιδιά. Οι νεαροί Ρώσοι, σε αντίθεση με τους αμερικανούς και τους ευρωπαίους, δεν θα χρειαστεί να αλλάξουν συνήθειες.

ΠΗΓΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ