Πέθανε ο τελευταίος σωματοφύλακας του Χίτλερ

Ο Μις πέθανε μετά από καρδιακό επεισόδιο το οποίο είχε υποστεί και από το οποίο δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει, δήλωσε ο Μίχαελ Στέλε, ατζέντης και κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων βιβλίου το οποίο είχε γράψει το 2007 ο πρώην σωματοφύλακας, στο οποίο περιέγραφε τα χρόνια που έζησε δίπλα στον Χίτλερ.

Ελαιοχρωματιστής στο επάγγελμα, εντάχθηκε στα Ες-Ες σε ηλικία 20 ετών. Τραυματίστηκε στην Πολωνία και όταν ανάρρωσε διορίστηκε στην καγκελαρία. Από το 1940 και για τα επόμενα πέντε χρόνια ήταν ο σωματοφύλακας, τηλεφωνητής και αγγελιοφόρος του Αδόλφου Χίτλερ.

Στα 27 του χρόνια ήταν ένας από τους τελευταίους στρατιώτες που έφυγαν, στις 2 Μαΐου 1945, από το υπόγειο καταφύγιο του Βερολίνου όπου κρυβόταν ο Χίτλερ και ένας από τους ελάχιστους που είδαν το πτώμα του μετά την αυτοκτονία του.

«Ο Χίτλερ, καθισμένος σε μια πολυθρόνα, είχε σωριαστεί στο τραπέζι ενώ η Εύα Μπράουν ήταν ξαπλωμένη πλάι του. Το είδα με τα μάτια μου», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του το 2005.

Ο Μις αιχμαλωτίστηκε από τους σοβιετικούς στρατιώτες και πέρασε οκτώ χρόνια σε στρατόπεδα στο Καζακστάν και τη Σιβηρία. Επέστρεψε στο Βερολίνο το 1953 και ξανάρχισε να εργάζεται ως ελαιοχρωματιστής. Δεν πήρε ποτέ αποστάσεις από τον εθνικοσοσιαλισμό και συνέχιζε μέχρι τέλους να περιγράφει τον Αδόλφο Χίτλερ ως «φιλικό» και «ευγενικό» άνθρωπο.

Σε μια συνέντευξή του, το 2007, στο πρακτορείο Reuters, είχε υποστηρίξει ότι η ζωή στο καταφύγιο κυλούσε ομαλά και ότι ο Χίτλερ, που τον αποκαλούσε «Αφεντικό», ήταν «πολύ ήρεμος».

Οι ιστορικοί, οι δημοσιογράφοι και οι σκηνοθέτες πάντα παρουσίαζαν μια λάθος εικόνα όταν προσπαθούσαν να περιγράψουν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε κατά τις τελευταίες ημέρες του ναζιστικού καθεστώτος.

«Δεν ήταν τόσο δραματικά τα πράγματα όσο τα έδειχναν. Το χειρότερο ήταν η σιωπή... Όλοι ψιθύριζαν και κανείς δεν ήξερε γιατί», είχε δηλώσει.
Ο Μις είχε παραμείνει στο καταφύγιο ακόμη και αφού ο Χίτλερ διέταξε τους υπόλοιπους να το εγκαταλείψουν, λίγο πριν να αυτοκτονήσει, στις 30 Απριλίου 1945. «Ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτό και περίμενα τη στιγμή», είχε πει διευκρινίζοντας ότι έμεινε γιατί «αυτό ήταν το καθήκον του» ως στρατιώτη.