Η Ολίβια Μπι θέλει να εμπνεύσει τον κόσμο!

Όπως σχεδόν όλοι οι νέοι της γενιάς της η 19χρονη - σήμερα- φωτογράφος έχει καταγράψει σχολαστικά με το φακό της τα εφηβικά της χρόνια. Η διαφορά είναι ότι αυτή η φωτογράφος από το Πόρτλαντ του Όρεγκον αιχμαλωτίζει τις νεανικές της περιπέτειες με μια ασυνήθιστη δύναμη στις εικόνες, που εκμαιεύουν στιγμιαία τη νοσταλγία του θεατή. « Μου αρέσει να κοιτάζω πίσω », λέει η Μπι. «Πιστεύω ότι αυτή είναι μια συνήθης εμπειρία ».
Αυτό που είναι λιγότερο σύνηθες, είναι ότι σε ηλικία 14 ετών οι υπεύθυνοι διαφήμισης της Converse ανακάλυψαν τυχαία τη δουλειά της στο ίντερνετ και ενθουσιάστηκαν από το ταλέντο της. Έτσι προσπάθησαν να τη βρουν, μα η μικρή Ολίβια αγνοούσε τα επίμονα email νομίζοντας ότι ήταν διαφημιστικά spam!
«Λάβατε τα σχετικά email από τους συνεργάτες μας, γιατί δεν απαντάτε;» έγραφε ένα μήνυμα που άνοιξε τυχαία… Η φρεσκάδα και η αφοπλιστική ειλικρίνεια της έφηβης, τότε, Ολίβια έκανε αίσθηση στον κόσμο της μόδας. Έτσι 5 χρόνια αργότερα φωτογραφίζει για τον οίκο μόδας Hermès (ανέλαβε, μάλιστα, εξ' ολοκλήρου τη φωτογράφιση για την διαφημιστική καμπάνια του Οίκου την 'Ανοιξη 2012),ενώ συνεργάζεται με την Γαλλική Le Monde και τους New York Times.
Σήμερα η 19χρονη Ολίβια μετράει δεκάδες συνεργασίες με εταιρείες, αλλά και περιοδικά μόδας, ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη και παράλληλα ταξιδεύει ανά τον κόσμο για κάθε νέο πρότζεκτ που αναλαμβάνει. Φωτογραφίζει με μια μοναδική ιδιαιτερότητα απλές καθημερινές στιγμές δημιουργώντας στους θεατές μια νοσταλγική διάθεση και την αίσθηση ότι οι φωτογραφίες της προέρχονται από άλλη εποχή. Θαυμάζει και εμπνέεται από τις δουλειές της Αννι Λίμποβιτς και του Τέρι Ρίτσαρντσον, ενώ στις καμπάνιες που έχει αναλάβει προτιμάει να φωτογραφίζει συχνά τους φίλους της και όχι μοντέλα.
Η Ολίβια Μπι βρέθηκε στην Αθήνα και στη σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών με αφορμή το φετινό Tedx Athens , το οποίο είχε θέμα τα «Αχαρτογράφητα Νερά». Η νεαρή φωτογράφος μίλησε για τη δική της «αχαρτογράφητη» πορεία, για το πώς είναι να δουλεύεις ως παιδί μέσα σε μία βιομηχανία ενηλίκων, για τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (Social Media) , υποστηρίζοντας πως πρέπει να επιδιώκουμε να ζούμε την πραγματική ζωή και όχι να αναλωνόμαστε στον ψηφιακό κόσμο, καθώς και για τη δύναμη των συναισθημάτων.
«Οι γυναίκες θεωρούνται από τη φύση τους αδύναμες και συναισθηματικές. Αλλά στην ουσία τα συναισθήματα είναι που κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο, οπότε θα πρέπει όλοι να νιώθουμε περισσότερο», λέει η ίδια μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η ηλικία της έχει επηρεάσει βαθιά τη δημιουργική της ματιά. 'Αλλωστε και η ίδια έχει συνειδητοποιήσει πως οι φωτογραφίες της θα αλλάζουν μαζί της καθώς εκείνη μεγαλώνει. Το έργο της είναι γεμάτο εικόνες από την καθημερινή ζωή εφήβων, εικόνες που μαρτυρούν ελπίδες, όνειρα αλλά και τη βαθιά σύγχυση που συμβαδίζει με τη συγκεκριμένη ηλικία. Μέσα από τη δουλειά της επιδιώκει- όπως λέει η ίδια- «να εμπνεύσει τον κόσμο να ονειρεύεται όσο περισσότερο μπορεί».
Όλα ξεκίνησαν όταν παρακολούθησε κάποια μαθήματα φωτογραφίας όταν πήγαινε ακόμα στο δημοτικό . «Πάντα ήξερα μέσα μου ότι ήμουν καλλιτέχνης και ως παιδί μου άρεσε να πειραματίζομαι με διάφορες μορφές τέχνης, γλυπτική, μουσική, χορό, ζωγραφική... Η φωτογραφία ήταν το μοναδικό με το οποίο «κόλλησα». Με συνεπήρε και τότε κατάλαβα πως αυτό ήθελα ν' ακολουθήσω στη ζωή μου», εξηγεί.
Αν και ανήκει στη γενιά του facebook και του instagram προτιμά τις περισσότερες φορές τη διαχρονική ποιότητα του φιλμ για τις φωτογραφίες της. «Μ' αρέσει γιατί δημιουργεί μία έντονη αίσθηση νοσταλγίας και κάνει τους ανθρώπους να ταυτίζονται με αυτές, ανεξάρτητα, από το φύλο τους, την καταγωγή, το χρώμα ή την ηλικία τους….».
Και ενώ θεωρείται ήδη καταξιωμένη στο χώρο της, η σχέση της με τη μόδα- όπως δηλώνει η ίδια είναι περίπλοκη. «Όπως κάθε κορίτσι της ηλικίας μου πάντα αγαπούσα τα ρούχα. Ο κόσμος της μόδας όμως είναι σε ένα βαθμό ελιτίστικος και εξιδανικευμένος και μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται άσχημα με τον εαυτό τους. Παρόλα αυτά ενέχει το στοιχείο του ονείρου και της μαγείας, λατρεύω να κάνω φωτογραφήσεις και χαίρομαι που αποτελώ μέρος του», υποστηρίζει.
Το τελευταίο διάστημα δουλεύει πάνω από 80 ώρες την εβδομάδα. Πως καταφέρνει να βρει τις ισορροπίες ανάμεσα στα τρελά ωράρια της δουλειάς και στο γεγονός ότι είναι ακόμα έφηβη ; «Είναι κάτι που συνεχίζω και μαθαίνω . Με ενοχλεί όταν πρέπει να πω «όχι» σε μία έξοδο στους φίλους μου επειδή έχω γύρισμα ή γιατί ταξιδεύω συνεχώς. Από την άλλη η δουλειά μου έχει προσφέρει συναρπαστικές εμπειρίες καθώς έχω καταφέρει να επισκεφτώ πάρα πολλά μέρη και να κάνω καινούριες φιλίες. Βέβαια είναι δύσκολο να τις διατηρήσεις, όταν «χάνεσαι» για μεγάλα διαστήματα. Υπάρχουν φορές που δουλεύω μέχρι πολύ αργά και σκέφτομαι ότι χρειάζομαι να βγω να διασκεδάσω για ένα ολόκληρο βράδυ, γιατί πρέπει να αισθανθώ έφηβη ξανά. Παράλληλα σκέφτομαι πόσο μεγάλες ευκαιρίες μου έχει προσφέρει η δουλειά μου και δεν πρέπει να είμαι αχάριστη», καταλήγει.