Μαύρη επέτειος για την Αυστρία

Αυτά επισήμανε ο ομοσπονδιακός πρόεδρος της Αυστρίας, Χάιντς Φίσερ, μιλώντας την Τετάρτη στη Βιέννη, στην τελετή μνήμης για την 76η επέτειο της επέλασης των χιτλερικών στρατευμάτων και της προσάρτησης της Αυστρίας στο γερμανοναζιστικό Τρίτο Ράιχ την 12η Μαρτίου 1938.

Όπως σημείωσε ο Αυστριακός πρόεδρος στην ομιλία του, το συγκλονιστικό των γεγονότων του Μαρτίου του 1938 ήταν και παραμένει ότι η εισβολή των στρατιωτών του γερμανικού Ράιχ χαιρετίστηκε από ενθουσιασμένες μάζες, τη στιγμή που δεν συνειδητοποιούνταν ακόμη ο φόβος και η φρίκη των άλλων ανθρώπων που μέσα σε ελάχιστες ημέρες θα καταπιέζονταν και θα διώκονταν με πρωτοφανή βαρβαρότητα.

Στις 12 Μαρτίου του 1938, στις 5.30 τα ξημερώματα, οι ορδές του Χίτλερ, περνούσαν τα σύνορα στο Πασάου και στο Σέρντινγκ, συντελώντας με την επέλασή τους την από μακρόν σχεδιαζόμενη προσάρτηση της Αυστρίας στο ναζιστικό Τρίτο Ράιχ, την «επιστροφή» της γενέτειράς του στο γερμανικό Ράιχ, όπως θα κραύγαζε τρεις ημέρες αργότερα ο ίδιος, στη διαβόητη ομιλία του στην Πλατεία των Ηρώων στη Βιέννη.

Με τελετή στο μνημείο στην Πλατεία των Ηρώων, η επίσημη Αυστρία τίμησε σήμερα την επέτειο των 76 χρόνων της απαρχής της «μαύρης νύχτας» που άρχιζε εκείνη την ημέρα και θα διαρκούσε επτά και πάνω χρόνια, μέχρι την απελευθέρωση από τα συμμαχικά στρατεύματα, αρχές Μαΐου του 1945.

Η χρονική περίοδος ανάμεσα στο 1933 - το οποίο υπήρξε προάγγελος της καταστροφής του 1938 - και στη χρονιά της προσάρτησης, παραμένει για την Αυστρία ένα πολύ δύσκολο κεφάλαιο της πολιτικής της αλλά και της διαχείρισης της σύγχρονης ιστορίας της, και ανάλογα με τη σκοπιά του παρατηρητή της, η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ως «αυστροφασισμός» ή «αντίσταση στο ναζισμό με χροιά εσωτερικού αυταρχισμού».

Στις 30 Ιανουαρίου του 1933 ο Χίτλερ αναλάμβανε καγκελάριος στη Γερμανία, ενώ δύο μήνες αργότερα στις 4 Μαρτίου, στη γενέτειρα του την Αυστρία, ακολουθούσε διάλυση της αυστριακής Βουλής, κατάργηση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας, επιβολή λογοκρισίας από το χριστιανοφασιστικών αποχρώσεων καθεστώς του τότε καγκελάριου Ενγκελμπερτ Ντόλφους, ένθερμου οπαδού του ιταλικού φασισμού του Μουσολίνι.

Με την επιδρομή στα γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην πόλη Λιντς, ομάδων αστυνομικών του καθεστώτος και τις δολοφονίες μελών του, κορυφωνόταν ουσιαστικά η κατάλυση της δημοκρατίας από το καθεστώς αυτό που θεωρείτο υποχείριο της φασιστικής δικτατορίας του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία, για να ακολουθήσει ο ολιγοήμερος, αλλά αιματηρός, αυστριακός εμφύλιος, που είχε ξεσπάσει στις 12 Φεβρουαρίου 1934.

Στις 25 Ιουλίου του 1934, δολοφονούνταν από ομάδα «παράνομων» Αυστριακών ναζιστών ο Ντόλφους, που για τη μια πλευρά θεωρείται ένας δολοφόνος των Σοσιαλιστών, για δε τους άλλους, ένας μάρτυρας στον αγώνα κατά του Ναζισμού και εμφανίζεται ως «το πρώτο θύμα του Χίτλερ», κάτι που συνδέεται και με τη θέση πως «η Αυστρία ήταν η πρώτη ελεύθερη χώρα που είχε πέσει θύμα της τυπικής επιθετικής πολιτικής του Χίτλερ».

Θέση, που διατυπωνόταν στην αποκαλούμενη «Διακήρυξη της Μόσχας» την 1η Νοεμβρίου του 1943, με την οποία οι κυβερνήσεις των τριών συμμαχικών δυνάμεων, Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Σοβιετικής Ένωσης και Μεγάλης Βρετανίας, αποφάσιζαν την απελευθέρωση της Αυστρίας από τη γερμανοναζιστική κατοχή και την επανασύστασή της ως ελεύθερου, ανεξάρτητου κράτους, στα σύνορα του 1937.

Πολλές μεταπολεμικές αυστριακές κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν επιλεκτικά τη Διακήρυξη της Μόσχας για να στηρίξουν το αποκαλούμενο «δόγμα του θύματος» και μόνον στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και συγκεκριμένα το 1986, με τις αποκαλύψεις για το ναζιστικό παρελθόν του νεοεκλεγέντα τότε Αυστριακού προέδρου και πρώην Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κουρτ Βάλντχαιμ, η ιστορία φάνηκε να ξεπερνά τους Αυστριακούς και να τους θέτει αντιμέτωπους με την πραγματικότητα.

Διαβάστε επίσης:

Οι «νύφες» του Χίτλερ: Τα στρατόπεδα εκπαίδευσης των συζύγων των Ναζί

Γκάουκ: Υποκλίνομαι στα θύματα του τερατώδους εγκλήματος-Zητώ συγνώμη!