Γαλλία: Ανασχηματισμός μετά τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών
Ο συνδυασμός ενός ιστορικού ποσοστού της αποχής, της ανόδου του Εθνικού Μετώπου σε όλη σχεδόν τη χώρα και μιας Δεξιάς που πηγαίνει καλά παρά την εμπλοκή της σε τόσα σκάνδαλα συγκροτεί την εικόνα μιας άρρωστης χώρας, που δεν ενδιαφέρεται να ψηφίσει σε μια εκλογική αναμέτρηση που αφορά τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου. Κι όταν ψηφίζει, μοιάζει να θέλει να δοκιμάσει την εμπειρία της άκρας Δεξιάς.
Για έναν πρόεδρο ο οποίος είχε μετατρέψει τον «κατευνασμό» σε πολιτική του πυξίδα ύστερα από πέντε χρόνια σαρκοζισμού, τα αποτελέσματα αυτού του πρώτου γύρου αποτελούν ένα ηχηρό καμπανάκι.
Εδώ και μερικές ημέρες, γράφει ο Γκρεγκουάρ Μπιζό στη Λιμπερασιόν, η κυβερνητική πλειοψηφία ήλπιζε ότι οι τοπικοί παράγοντες θα παίξουν μεγαλύτερο ρόλο από τη δυσαρέσκεια σε εθνικό επίπεδο. Οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν καταστροφικές για την Αριστερά και η αποκάλυψη των σκανδάλων φαινόταν να πλήττει τη Δεξιά. Επιπλέον, η έλλειψη προετοιμασίας του Εθνικού Μετώπου φαινόταν να εμποδίζει την εκστρατεία του σε «παρθένες» περιοχές όπως η Βρετάνη. Οι μεγάλες μητροπόλεις, έλεγαν οι σοσιαλιστές, θα συγκαλύψουν την υποχώρηση στις μικρές πόλεις. Με άλλα λόγια, ο στόχος ήταν να μην «εθνικοποιηθούν» τα διακυβεύματα αυτής της αναμέτρησης. Γι'αυτό άλλωστε και έμειναν μακριά από την προεκλογική εκστρατεία τόσο ο πρόεδρος όσο και ο πρωθυπουργός.
Αλλά αυτή η στρατηγική δεν έπιασε. Και φαίνεται να δικαιώνονται όλοι εκείνοι που εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι ο πρόεδρος δεν ασχολείται παρά με την οικονομία. Ανθρωποι σαν τον υπουργό Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς επαναλαμβάνουν εδώ και μήνες ότι ο πραγματικός κίνδυνος είναι η εξοικείωση της κοινής γνώμης με το Εθνικό Μέτωπο. Αλλά ο Ολάντ θεωρούσε ότι αυτό που έχει πάνω απ'όλα σημασία είναι η μείωση της ανεργίας.
Θα πρέπει τώρα να περάσει και ο δεύτερος γύρος για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Αν η τάση του πρώτου γύρου επαληθευτεί, ο γάλλος πρόεδρος θα πρέπει να επιχειρήσει με έναν ευρύ ανασχηματισμό να δώσει μια απάντηση στη δυσφορία του πληθυσμού. Αυτές τις ημέρες, θα ασχοληθεί περισσότερο με την εξωτερική πολιτική: θα βρεθεί για δύο μέρες στη Χάγη για τη σύνοδο με αντικείμενο την πυρηνική ασφάλεια και στη συνέχεια θα δεχθεί τον πρόεδρο της Κίνας. Αφού τελειώσει με αυτά, θα πρέπει να επεξεργαστεί το μήνυμα που του έστειλαν οι Γάλλοι.
Για τη Μαρίν Λεπέν, τα χθεσινά αποτελέσματα αποτελούν το τέλος του δικομματισμού στη Γαλλία και δείχνουν ότι το κόμμα της αποτελεί μια μεγάλη και αυτόνομη δύναμη όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε τοπικό επίπεδο. Απέναντι στη νέα αυτή πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός Ζαν-Μαρκ Ερό είναι από την περασμένη Πέμπτη σαφής: πρέπει να γίνουν τα πάντα ώστε να μην εκλεγεί δήμαρχος από το Εθνικό Μέτωπο. Με βάση αυτή τη λογική, θα πρέπει να αποσυρθούν από τον δεύτερο γύρο οι υποψήφιοι του Σοσιαλιστικού Κόμματος σε όλες τις πόλεις ή κοινότητες όπου ήρθαν τρίτοι. Θα το κάνουν; Θα μείνουν έτσι αυτές οι πόλεις χωρίς κανένα δημοτικό σύμβουλο από το PS για τα επόμενα έξι χρόνια;
Η Δεξιά, από την πλευρά της, αρνείται επισήμως να διαλέξει ανάμεσα στο Εθνικό Μέτωπο και το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η γραμμή της είναι το περίφημο «ούτε- ούτε». Αλλά κι εδώ μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες. Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ, για παράδειγμα, που επανεξελέγη δήμαρχος του Μπορντό με 60%, τουίταρε χθες ότι «οι ιδέες του Εθνικού Μετώπου είναι ασυμβίβαστες με τις δικές μας»...
Διαβάστε επίσης:
Γαλλία - Δημοτικές Εκλογές: Η άκρα δεξιά έρχεται στο πολιτικό σκηνικό