Στο Βερολίνο ανησυχούν για την Γαλλία
Για ένα γερμανό δημοκράτη, που επιπλέον γεννήθηκε στη διάρκεια του πολέμου, η λέξη «φασισμός» δεν χρησιμοποιείται ποτέ με ελαφρότητα.
Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί για την ψήφο των Γάλλων. Η ίδια η Αγγελα Μέρκελ εξέφρασε τη Δευτέρα τη λύπη της για την άνοδο των λαϊκιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, ενώ και ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ χαρακτήρισε τη νίκη του Εθνικού Μετώπου «σοβαρό σημάδι».
Για την πολιτειολόγο Ούλρικε Γκερότ, διευθύντρια του κέντρου Σιμόν Βέιλ στο Βερολίνο, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν έχει 100% δίκιο όταν χαρακτηρίζει το ΕΜ φασιστικό. «Το βέβαιο είναι ότι αν επί τρία χρόνια βλέπαμε την Ευρωπαϊκή Ενωση να αποτυγχάνει εξαιτίας της αλαζονείας της Γερμανίας, ο κίνδυνος τώρα είναι να αποτύχει εξαιτίας του εθνικισμού της Γαλλίας. Κι εδώ για αλαζονεία πρόκειται, αλλά μια αλαζονεία λόγω αδυναμίας, που ενισχύει τη Μαρίν Λεπέν. Η αλαζονεία της Γερμανίας, αντίθετα, ήταν μια αλαζονεία της δύναμης, συνδεδεμένη με την καλή οικονομική υγεία της χώρας».
Στο Βερολίνο, γράφει η ανταποκρίτρια της Λιμπερασιόν, ανησυχούσαν ήδη για την κακή οικονομική κατάσταση της Γαλλίας. Τώρα ανησυχούν και για την αδυναμία της πολιτικής της εξουσίας. «Αναρωτιόμαστε πώς θα μπορέσει ένας τόσο αποδυναμωμένος Ολάντ να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που μοιάζουν απαραίτητες για να ορθοποδήσει η χώρα», σημειώνει ο πολιτειολόγος Χένρικ Ουτερβέντε, από το γαλλογερμανικό ινστιτούτο του Λούντβιγκσμπουργκ.
Μερικά σχόλια που ακούγονται τελευταία στο Παρίσι προκαλούν ανησυχία στο Βερολίνο. Ο σοσιαλιστής βουλευτής Κριστόφ Καρές, για παράδειγμα, δήλωσε ότι «η αδυναμία της Γαλλίας συνιστά και τη δύναμή της. Είτε οι Γερμανοί θα παρατηρούν ως θεατές τη Γαλλία να βυθίζεται στην κρίση, και θα πληρώσουν τις συνέπειες, είτε θα συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει και θα κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν». Με άλλα λόγια, το Βερολίνο πρέπει να δεχθεί χαλάρωση των κανόνων και να υποχωρήσει στο θέμα των ελλειμμάτων.
«Η Γερμανία χαρακτηρίζεται από μια υποκρισία», λέει η Γκερότ. «Λέει ότι θέλει να βοηθήσει τη Γαλλία, και είναι σαφές ότι οι Γερμανοί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς τη Γαλλία. Είναι όμως επίσης σαφές, για το Βερολίνο, ότι δεν πρέπει να υποχωρήσει σε όλα τα σημεία που έχουν σημασία για τη Γαλλία, όπως είναι για παράδειγμα η συνδιαχείριση του χρέους. Και όταν το Βερολίνο δείχνει να κάνει μια παραχώρηση, όπως με τον ελάχιστο μισθό, το επίπεδο του τελευταίου είναι χαμηλότερο από το γαλλικό Smic. Παίρνουμε κάποια μέτρα για να τονώσουμε τη ζήτηση, αλλά δεν είναι αρκετά».
Σύμφωνα με τον πρώην ευρωβουλευτή Ανρί Βεμπέρ, το Βερολίνο είναι έτοιμο να αναγνωρίσει ότι η Γαλλία βρίσκεται σε καλό δρόμο και να μην επιμείνει στο χρονοδιάγραμμα για τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος. «Αν στα τέλη του 2015 δεν είμαστε στο 3%, αλλά στο 3,7%, δεν θα παιχτεί και κανένα δράμα», τονίζει. Η γερμανική κυβέρνηση σκοπεύει όμως να συνδυάσει αυτή τη χαλάρωση των στόχων με ένα σαφές χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. «Η Γαλλία είναι ντεμοντέ, μέσα στη σκόνη», λέει η Γκερότ. «Εντάξει, είναι μια επίχρυση σκόνη, αλλά κι έτσι προκαλεί απελπισία».