Τα ορφανά του Έμπολα (pics)
Υπό κανονικές συνθήκες τα παιδιά, θα μπορούσαν να πάνε σε ανάδοχες οικογένειες αλλά τώρα πια κάτι τέτοιο φαντάζει τουλάχιστον απίθανο.
«Τα παιδιά στάλθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες που βρίσκονται μακριά από τις πληγείσες περιοχές, αλλά σύντομα στάλθηκαν πίσω από φόβο μήπως μολυνθούν από τον ιό ή μήπως στιγματιστούν από την κοινότητα στην οποία μένουν» δήλωσε ο επικεφαλής της οργάνωσης Plan International.
Ο Τζον από τη Λιβερία, έχασε και τους δύο γονείς του από τον Έμπολα. Όταν πέθαναν, κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να φροντίσει αυτόν και τις αδερφές του από φόβο. Πολλά μέλη της οικογένειας του κατοικούν στη Σιέρα Λεόνα αλλά ήταν αδύνατο να εντοπιστούν.
Η 16χρονη Σιαχ είναι η μεγαλύτερη αδερφή μίας οικογένειας και τώρα έρχεται αντιμέτωπη με την πρόκληση να μεγαλώσει τα δύο μικρότερα αδέρφια της. «Κάθε βράδυ κλαίνε και ζητούν τη μαμά μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μεγαλώσω τα παιδιά χωρίς καμία βοήθεια και τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να χάσω κάποιο ακόμα μέλος της οικογένειας μου από τον ιό» λέει η νεαρή κοπέλα.
Στο Μπόμι της Λιβερίας, η 16χρονη Μιάτα, ο 12χρονος Τζένεθ, η 5χρονη Μούσα, η Λάρμι ενός έτους και ο μόλις έξι μηνών γιος της οικογένειας, είναι τα μοναδικά μέλη που επιβίωσαν από τον ιό.
«Όταν είδα τη μητέρα μου ντυμένη με τα παράξενα ρούχα που της έβαλαν, πίστευα πως την κυρίευσαν τα κακά πνεύματα. Δεν ξέρω τι θα κάνω» λέει η μεγαλύτερη κόρη.
«Όταν ξημερώνει μαγειρεύω ξηρό ρύζι για να φάμε.» λέει η Μιάτα. Όταν πέθανε η μητέρα τους, το Υπουργείο υγείας τους έδωσε 30 φλιτζάνια ρύζι. «Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω υπουργός. Να μπορούν να έχουν όλοι φαγητό και ιατρική περίθαλψη» δηλώνει η 16χρονη.
Τα παιδιά προσπαθούν να πλένουν πολλές φορές τα χέρια τους αλλά για χλώριο ούτε λόγος αφού δεν υπάρχουν τα χρήματα.
Οι μόνες φωτογραφίες που τους απέμειναν για να θυμούνται τους γονείς τους είναι τα δελτία ταυτότητας που χρησιμοποιούσαν για να ψηφίσουν.