Η «απομόνωση» της Τουρκίας
Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει «Ο καλύτερος φίλος του Τούρκου είναι Τούρκος». Το ρητό το κάνει πράξη ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Κατά τη διάρκεια της εντεκάχρονης παραμονής του στον προεδρικό θώκο της Τουρκίας, ο Ερντογάν έχει καταφέρει να αυξήσει την παρουσία της χώρας του στο προσκήνιο.
Ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κωνσταντινούπολη έχει ένα από τα μεγαλύτερα αεροδρόμια του κόσμου και υποδέχεται χιλιάδες κόσμου καθημερινά, ενώ η διπλωματική παρουσία της χώρας είναι ιδιαίτερα αυξημένη στην Αφρική.
Τα τελευταία δύο χρόνια όμως κάτι δεν πάει καλά.
Μάταια οι ξένοι πολιτικοί, βλέπε Μπάιντεν που επισκέπτεται τη χώρα αυτές τις μέρες, προσπαθούν να αλλάξουν το σκηνικό. Η Τουρκία εξακολουθεί να ζει στην απομόνωση.
Όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ψήφισε τον περασμένο μήνα για τα νέα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, η Τουρκία είχε την «αυτοπεποίθηση» ότι θα εξασφαλίσει μια έδρα.
Αλλά η ήττα ήταν ταπεινωτική αφού έχασε από την Ισπανία και τη Νέα Ζηλανδία. Αυτό ήταν ένα ακόμα χαστούκι στο πρόσωπο για τον κ Ερντογάν ο οποίος είχε επανεκλεγεί πρόεδρος τον Αύγουστο.
Όλα ξεκίνησαν με την «Αραβική Άνοιξη".
Η Τουρκία στοιχημάτισε με τη λάθος πλευρά, υποστηρίζοντας τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο με σκοπό την ταχεία ανατροπή του Προέδρου Άσαντ.
Τώρα η χώρα δεν έχει πρεσβευτή στο Κάιρο ενώ ο Ερντογάν καταγγέλλει τον Αιγύπτιο ομόλογό του, Αμπντούλ Φατάχ αλ-Σίσι, ως «μη εκλεγμένο τύραννο».
Ακόμη και οι σχέσεις με τους παλιούς συμμάχους, όπως οι ΗΠΑ, έχουν βυθιστεί. Όταν η Ουάσιγκτον δημιούργησε ένα συνασπισμό για την καταπολέμηση της ισλαμικής βίας, η Τουρκία έμεινε στο περιθώριο, αρνήθηκε να αφήσει τις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τις αεροπορικές βάσεις της εκτός αν χτύπαγαν και τον Πρόεδρο Άσαντ ενώ ζήτησαν μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Συρία.
Η φιλοδοξία του Ερντογάν είναι να γίνει ο μεγαλύτερος Τούρκος που υπήρξε ποτέ στην ιστορία, λέει ένας διπλωμάτης. Αλλά η «Νέα Τουρκία» που θέλει να χτίσει, είναι μία πολωμένη και δυσαρεστημένη χώρα που οι «φίλοι» της και στο εσωτερικό αλλά κυρίως στο εξωτερικό, αρχίζουν να ξεθωριάζουν.
Ο Ερντογάν θέλει να «πείσει» ουσιαστικά τους εταίρους ότι η χώρα του εξακολουθεί να διαδραματίζει έναν κρίσιμο ρόλο. Είναι άλλωστε το «σκαλοπάτι» της Δύσης στη Μέση Ανατολή και είτε το θέλουμε είτε όχι μία δυνατή και ανερχόμενη οικονομία που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
