Παιδιά καμικάζι: Σκοτώνουν απίστους, κερδίζουν τον Παράδεισο
Της Κατερίνας Τζαβάρα
Οι Αφγανοί έχουν παράδοση πολέμου αλλά οι επιθέσεις αυτοκτονίας δεν ήταν ποτέ μέρος της. Η σκληρή αυτή πρακτική ήρθε στο Αφγανιστάν το 2005 κατευθείαν από το θέατρο πολέμου του Ιράκ και τα παιδιά ήταν εκείνα που επλήγησαν δυσανάλογα από τη φρίκη της.
Παιδιά «χρησιμοποιούνταν» έτσι κι αλλιώς σε δραστηριότητες των μαχητών όπως σε αναγνωριστικές επιχειρήσεις, σε κλιμάκια εξουδετέρωσης εκρηκτικών μηχανισμών ενώ έφηβοι εντοπίστηκαν πολλές φορές να απομακρύνουν από τα πεδία των μαχών τραυματισμένους Ταλιμπάν, να μαζεύουν τα όπλα που είχαν αφήσει πίσω τους νεκροί μαχητές ή και να πολεμούν και τα ίδια. Τα τελευταία δέκα χρόνια, οι αρχές του Αφγανιστάν έχουν συλλάβει δεκάδες παιδιά ενώ οι επιθέσει ς αυτοκτονίας που εκτελούνται από παιδιά, ξεπερνούν την όποια προσπάθεια αποτροπής.
Στην πραγματικότητα τα παιδιά στρατολογούνται επειδή ακριβώς είναι παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι είναι ευπροσέγγιστα, επηρεάζονται εύκολα και δέχονται να εκτελέσουν μια επίθεση ενώ φυσικά, την ίδια ώρα, μπορούν να περάσουν «κάτω απ' τη μύτη» των δυνάμεων ασφαλείας.
Οι θεολογικές σχολές, οι λεγόμενες «μαντράσα» όπου φοιτούν κυρίως παιδιά που έχασαν τους γονείς τους στον πόλεμο και οι συγγενείς που έχουν την επιμέλειά τους τα στέλνουν εκεί για δωρεάν εκπαίδευση ή και πολλά παιδιά φτωχών οικογενειών στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, λειτουργούν ως κέντρα στρατολόγησης. Παιδιά όμως «ψαρεύονται» και από τους δρόμους ή τις φτωχογειτονιές.
Τα κορίτσια δύσκολα επιλέγονται. Γνωστή έγινε, ας πούμε η περίπτωση του 10χρονου κοριτσιού που παραδόθηκε τον περασμένο Γενάρη σε αστυνομικό τμήμα της Χελμάντ και κατήγγειλε ότι ο αδελφός της προσπαθούσε να την πείσει να ανατιναχθεί μέσα σε φυλάκιο ελέγχου της αστυνομίας.
Σύμφωνα με στοιχεία, το 90% των ανήλικων βομβιστών εκπαιδεύονται στο Πακιστάν αλλά υπάρχει και μια σχετικά μικρή κινητικότητα στο Αφγανιστάν. Πατέρας στην Κουντούζ στο βόρειο Αφγανιστάν παρέδωσε πέρυσι το γιο του στην αστυνομία γιατί φοβόταν, μετά την πολύμηνη εξαφάνισή του, ότι θα εκτελούσε κάποια επίθεση. Το παιδί είχε λάβει εκπαίδευση στο Πακιστάν.
Το Φεβρουάριο του 2011 δωδεκάχρονος ανατινάχθηκε παρασύροντας στο θάνατο τουλάχιστον 30 άτομα στην πόλη Μαρντάν. Φορούσε σχολική φόρμα και είχε εισχωρήσει ήρεμα στο πλήθος.
Παιδιά που έχουν συλληφθεί ή παραδοθεί στις αρχές λένε ότι εκείνοι που τους προσεγγίζουν τους υπόσχονται μια θέση στους ουρανούς και επίλυση όλων των προβλημάτων τους. Σε κάθε περίπτωση επίσης, βγαίνουν από τη φτώχεια, με τον έναν... ή τον άλλο τρόπο.
Στα κηρύγματα προσηλυτισμού τονίζεται ότι είναι θρησκευτικό καθήκον τους να αντισταθούν στις δυνάμεις των «απίστων» ώστε τα ίδια τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους να πάνε στον Παράδεισο. Άλλες φορές δεν δίνονται εξηγήσεις για τους ακριβείς στόχους ή τέλος πάντων για το γιατί πρέπει να πληγούν. Οι άπιστοι είναι άπιστοι και η βοήθεια του θεού είναι με το μέρος εκείνων που τους αντιμετωπίζουν.
Τα παιδιά κρατούνται σε κέντρα μετά την εκπαίδευσή τους και διοχετεύονται σε στόχους. Το Διεθνές Δίκαιο αλλά και η νομοθεσία του Αφγανιστάν απαγορεύει τη συμμετοχή παιδιών στις ένοπλες δυνάμεις ή την αστυνομία.
Παιδιά που εντοπίστηκαν από τις αρχές και επέστρεψαν στις οικογένειές τους μαρτυρούν άγριες λεπτομέρειες και ζουν στο φόβο. Την ίδια ώρα, άλλα, θα ζώνονται τα εκρηκτικά και θα πέφτουν με ορμή στο στόχο τους. Σαν να παίζουν. Σαν παιδιά!
(Πηγές: BBC, AFP)