Ά.Νταφ: Διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Τουρκίας
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, Άντριου Νταφ, η Τουρκία δεν εφαρμόζει πλήρως τους κανονισμούς της Τελωνειακής Ένωσης με την ΕΕ, κυρίως όσον αφορά τις δημόσιες συμβάσεις και συνεπώς, είναι σχεδόν απίθανο να συμπεριληφθεί στις διαπραγματεύσεις για τη διατλαντική συμφωνία εμπορίου (TTIP).
Παράλληλα, η απελευθέρωση των θεωρήσεων και η εφαρμογή της συμφωνίας επανεισδοχής για τους παράνομους μετανάστες προχωρούν με εξαιρετικά αργό ρυθμό.
Επίσης, αναφέρει ότι η Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει την Κύπρο, ενώ πολλά από τα κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων δεν έχουν ανοίξει λόγω αντιδράσεων κρατών- μελών για λόγους σε μεγάλο βαθμό πολιτικούς, που συχνά αγγίζουν τα όρια της προκατάληψης. Η μόνη χώρα η οποία φανερά επιχειρηματολογεί υπέρ της ένταξης της Τουρκίας, το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι η ίδια που σκέφτεται την αποχώρησή της από την ΕΕ, αναφέρει ο Νταφ, ο οποίος προσθέτει:
«Η ουσία του προβλήματος αφορά την ίδια την Τουρκία. Αρχικά, το κεμαλικό πολιτικό κατεστημένο επεδίωκε την ένταξη στην ΕΕ ως διασφάλιση κατά της ανόδου του ισλαμικού φονταμενταλισμού και ως το συμπλήρωμα από οικονομικής πλευράς της ένταξης της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, στο οποίο η Τουρκία ακόμα τουλάχιστον είναι επισήμως δεσμευμένη και για λόγους που έχουν να κάνουν με την Ελλάδα. Όταν το ΑΚΡ ανήλθε στην εξουσία το 2002, η ΕΕ είχε θεωρηθεί ως θεματοφύλακας της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα οποία παραβιάζονταν από το μέχρι τότε κεμαλικό πολιτικό κατεστημένο, με αποτέλεσμα τις διώξεις κυρίως σε βάρος των ισλαμιστών, συμπεριλαμβανομένου του Ερντογάν. Την προοπτική προσχώρησης στην ΕΕ υποστήριζε επίσης η ταχέως αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη στα νοτιανατολικά της χώρας, η οποία στήριζε μαζικά το κόμμα ΑΚΡ.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Τουρκίας όμως άρχισε να γίνεται σταδιακά λιγότερο ξεκάθαρος. Η λειτουργία του δικαστικού συστήματος παραμένει προβληματική, ενώ πολλά υψηλόβαθμα στελέχη του ΑΚΡ, συμπεριλαμβανόμενου του νέου πρωθυπουργού Νταβούτογλου, δεν προτίθενται να θυσιάσουν μέρος της εθνικής κυριαρχίας για να ενταχθούν σε μια δυτική φιλελεύθερη κοινότητα, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως χριστιανική ή ακόμα και άθεη. Ο ίδιος ο Νταβούτογλου προσβλέπει σε αναβίωση του νέο-οθωμανισμού στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
Ο Eρντογάν από την πλευρά του γνωρίζει ελάχιστα την ΕΕ, ενώ στο εσωτερικό της χώρας βλέπει διαρκώς εχθρούς, όπως τις ένοπλες δυνάμεις, τους τραπεζίτες, τους φοιτητές, τους ακτιβιστές που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μειονοτήτων, τους Αμερικανούς, ενώ πρόσφατα άρχισε τις επιθέσεις εναντίον του πρώην συμμάχου του, Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος δικαιολογημένα επέκρινε την κυβέρνηση για μαζική διαφθορά.
Το άρθρο χαρακτηρίζει το νυν Πρόεδρο της χώρας ως διεφθαρμένο πολιτικό που έχει χάσει τη γοητεία τού εκσυγχρονιστή και έχει υιοθετήσει εθνικιστικές θέσεις, αντιπαραβάλλοντας τη ρητορική του Eρντογάν για το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου με αυτή του Ρώσου Προέδρου Πούτιν για την Κριμαία. Παρά τις αρχικές προσπάθειές του να προωθήσει την επίλυση του κουρδικού ζητήματος, πρόσφατα αρνήθηκε να βοηθήσει τους Κούρδους στη μάχη τους με τους Σουνίτες ακραίους ισλαμιστές στο Ιράκ και τη Συρία. Την ίδια στιγμή, πληροφορίες φέρνουν στο φως υποψίες για παροχή υποστήριξης από τον Eρντογάν στο Ισλαμικό Κράτος, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ δεν έχουν κατορθώσει να ευθυγραμμίσουν την τουρκική εξωτερική πολιτική με τη δική τους.
Επιπλέον, η δημοκρατική εκλογή του Eρνογάν δεν σημαίνει και δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας. Η αντιπολίτευση δέχεται προσβολές, μειονότητες όπως οι Αλεβίτες υφίστανται διακρίσεις, φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και πανεπιστήμια δέχονται επιθέσεις και η κυβέρνηση προωθεί τα ισλαμικά σχολεία Χατίπ στον χώρο της εκπαίδευσης, επισημαίνεται.
Το συμπέρασμα που προκύπτει, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, είναι ότι η Τουρκία γίνεται ολοένα και λιγότερο ευρωπαϊκή με αποτέλεσμα, οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ να καθίστανται πλέον ανώφελες και απατηλές.