Charlie Hebdo: Η τρομοκρατία δεν θα περάσει
Ηχηρό μήνυμα να μην περάσει η απόπειρα τρομοκράτησης σε βάρος της ελευθερίας του Τύπου, έρχεται από το μακελειό στο Charlie Hebdo.
Της Κατερίνας Τζαβάρα
Η φωνή αλληλεγγύης που ύψωσαν χιλιάδες πολίτες σε όλο τον κόσμο, προς τους ανθρώπους της γαλλικής σατιρικής εφημερίδας Charlie Hebdo, που δέχθηκε επίθεση στο Παρίσι με 12 νεκρούς, έρχεται να τονίσει την ανάγκη, να μην αντιμετωπιστεί το τρομοκρατικό αυτό χτύπημα ως πράξη πολέμου, ώστε η ελευθερία του Τύπου, να μην πέσει κι αυτή συντετριμμένη ως ένα ακόμη θύμα του.
Χωρίς αμφιβολία, το σατιρικό περιοδικό δοκίμασε με τον πιο τολμηρό τρόπο τα όρια του γούστου αλλά και τη θρησκευτική ανοχή κάποιων ανθρώπων. Όμως αυτό είναι το βαρύ φορτίο που σηκώνει η ελευθερία του λόγου σε μια δημοκρατία. Με τον ίδιο τρόπο, θεωρητικός για θέματα τρομοκρατίας, διατύπωσε πρόσφατα το ερώτημα, «αν η σάτιρα φθάνει σε όρια που τα επιχειρήματα δεν μπορούν να αγγίξουν, μήπως και η τρομοκρατία μπορεί να κάνει το ίδιο»; Στο σημείο που όλοι συμφωνούν είναι πως «δεν υπάρχει εύκολη απάντηση». Και ο λόγος είναι ότι πρόκειται για μια τεχνική σύγκρουσης και όχι για την αιτία της. Πρόκειται δηλαδή για ένα όπλο. Όχι για μια ιδεολογία.
Αναλυτές εκτιμούν ότι με την άγρια δολοφονία τόσων ανθρώπων, «οι τρομοκράτες ήθελαν να πετύχουν δύο πράγματα. Να τρομοκρατήσουν κι άλλους ώστε με έναν τρόπο να αποτρέψουν τις συνεχιζόμενες επικρίσεις κι ύστερα να μειώσουν το γαλλικό κράτος σε επίπεδο παράνοιας. Θέλουν δηλαδή να σπρώξουν φιλελεύθερους ανθρώπους σε ανελεύθερες πράξεις. Γι αυτούς, η δυτική δημοκρατία στηρίζει μόνο επιδερμικά τις ελευθερίες της ενώ η απλή υπακοή στο δικό τους Ισλάμ, είναι πιο ισχυρή, πιο θαρραλέα, πιο διαρκής».
Ο Στεφάν Σαρμπονιέ, ο διευθυντής σύνταξης του σατιρικού εντύπου, Charlie Hebdo, συγκαταλέγεται μεταξύ των 12 θυμάτων της δολοφονικής επίθεσης που πραγματοποίησαν την Τετάρτη ένοπλοι στα γραφεία του εντύπου στο Παρίσι. Τον Οκτώβριο του 2012, με αφορμή τη δημοσίευση από πλευράς της εφημερίδας σκίτσων που σατίριζαν τον προφήτη Μωάμεθ, ο Σαρμπονιέ είχε παραχωρήσει μια συνέντευξη στην οποία ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «δεν πρόκειται για πρόκληση, υπό την έννοια πως δεν είναι μια κίνηση που έγινε κατ' εξαίρεση σε σχέση με τα συνηθισμένα... Βέβαια, εάν οι ισλαμιστές θέλουν να εκτονωθούν με την τοποθέτηση βομβών, έχουν πάμπολλους άλλους λόγους να το πράξουν και πιστεύω πως δεν έχουν ανάγκη το Charlie Hebdo ως δικαιολογία. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως δεν μπορούμε παρά να λάβουμε υπόψη αυτό τον κίνδυνο, αφού ούτως ή άλλως είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν οτιδήποτε ως δικαιολογία. Θυμόμαστε τις δανέζικες καρικατούρες το 2006, που προκάλεσαν τεράστιο θόρυβο, αλλά εμείς στη Γαλλία είχαμε ήδη στους κινηματογράφους το Μωάμεθ και τον είχαμε προβάλλει πολλές φορές και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Συνεπώς, οι ισλαμιστές ψάχνουν μια πρόφαση, όταν τη χρειάζονται. Υπήρξαν ορισμένες διαμαρτυρίες, κυρίως στην Αίγυπτο και την Τυνησία και αλλού, αλλά αυτό δεν αντιπροσωπεύει τίποτα. Δεν υπήρξαν ούτε θάνατοι, ούτε επιθέσεις, ούτε τίποτε παρόμοιο». Επίσης, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν έγινε απόπειρα αυτολογοκρισίας μετά τη βομβιστική επίθεση στα γραφεία του περιοδικού είχε τονίσει πως «Στη Γαλλία, μπορούμε να κριτικάρουμε εξίσου τον Μωάμεθ όπως τον Μαρξ ή και εγώ δεν ξέρω ποιον άλλο στοχαστή. Δεν είναι κάτι διαφορετικό, δεν υπάρχει κάτι ιερό στη θρησκεία και ο νόμος δεν αναγνωρίζει ούτε τον ιερό χαρακτήρα της θρησκείας, ούτε το βλάσφημο χαρακτήρα ορισμένων τοποθετήσεων, είτε αυτές προσβάλλουν ή δυσφημίζουν. Ζούμε σε ένα κοσμικό κράτος και δεν μπορούν να υπάρξουν βλάσφημοι... παρά μόνο για τους πιστούς».
Ωστόσο, τα τρομοκρατικά δεν είναι όπως τα κοινά εγκλήματα. Κατ' επέκταση, όπως έγραψε αρθρογράφος της εφημερίδας «Guardian», «η πιο αποτελεσματική αντίδρση στην τρομοκρατία είναι να ανταποκριθεί κανείς με τους δικούς της όρους. Να αρνηθεί να τρομοκρατηθεί».
.jpg)
.jpg)
