Θα δώσει ο Πούτιν στην Τουρκία τη… χαριστική βολή;
Στο «κόκκινο», πλέον, οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας, με τον Ρώσο πρόεδρο να μην είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω στο θέμα της προστασίας της Συρίας και τον Ερντογάν να «αγκαλιάζει» τις ΗΠΑ, πιστεύοντας ότι κάτι τέτοιο θα ανατρέψει τα σχέδια του Πούτιν.
Μόνο που για μια ακόμη φορά οι Τούρκοι λογαριάζουν χωρίς την… ενεργειακή δύναμη της Ρωσίας, καθώς ο Πούτιν μπορεί με μια κίνηση και μόνο να τους τραβήξει το «σωληνάκι» του φυσικού αερίου. Και τότε…
Κανείς δεν θα μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για την οικονομία της Τουρκίας, η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από αυτή της Ρωσίας, αφού ενεργειακά , σε επίπεδο φυσικού αερίου, είναι απολύτως εξαρτώμενη από τη Μόσχα.
Σύμφωνα, μάλιστα, με την BOTAŞ, δηλαδή την κρατική εταιρεία πετρελαίου της Τουρκίας, η χώρα εισάγει ετησίως 49,2 δισεκατομμύρια κυβικά φυσικού αερίου για να καλύψει τις τεράστιες ενεργειακές ανάγκες των μεγάλων αστικών κέντρων της. Και σχεδόν το 60% αυτών των αναγκών το καλύπτει με εισαγωγή φυσικού αερίου από τη Ρωσία.
Οι εξελίξεις στη Συρία μόνο ευχάριστες δεν θα είναι για τη γειτονική Τουρκία, αφού πλην του προβλήματος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει στις σχέσεις της (διπλωματικές και οικονομικές) με τη Ρωσία, το ίδιο ακριβώς ζήτημα θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Ερντογάν και απέναντι στο Ιράν, από το οποίο οι Τούρκοι καλύπτουν επίσης, μέσω εισαγωγής, το 25% των αναγκών τους σε φυσικό αέριο, ενώ πολύ μικρό είναι το ποσοστό κάλυψης των αναγκών τους από το Αζερμπαϊτζάν.
Είναι, λοιπόν, οφθαλμοφανέστατο πως η Τουρκία μπορεί με ένα τηλεφώνημα του Βλαντιμίρ Πούτιν και μόνο να «στραγγαλιστεί» οικονομικά και ενεργειακά, αν εξακολουθεί να κινείται διπλωματικά σε ρυθμούς που εναντιώνονται στα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή της Συρίας.
Ακόμα και μια προσωρινή διακοπή, καθαρά προειδοποιητικού χαρακτήρα, της ροής φυσικού αερίου από τη Μόσχα προς την Τουρκία, θα προκαλούσε ολοκληρωτική καταστροφή για τους «γείτονες», οι οποίοι – σύμφωνα με τον Soner Cagaptay, ειδικό αναλυτική για την Τουρκία στο Ινστιτούτο της Ουάσινγκτον: «υποφέρουν από μια βαθιά ριζωμένη, ιστορική απροθυμία να αντιμετωπίσουν τους Ρώσους, ακόμα και όταν αποδεδειγμένα τα συμφέροντα της Μόσχας έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με εκείνα της Άγκυρας, όπως τώρα συμβαίνει στη Συρία, με τον Πούτιν να προστατεύει τον Άσαντ και τον Ερντογάν να επιθυμεί διακαώς την καθαίρεσή του».
Οι εξελίξεις σε Άγκυρα και Μόσχα θα είναι ραγδαίες τις προσεχείς εβδομάδες, καθώς η εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο της Συρίας δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, παρά μόνο όταν ο Πούτιν καταφέρει να «εξαφανίσει» από την περιοχή τους τζιχαντιστές. Και μια τέτοια επιχείρηση θεωρείται βέβαιο, ειδικά αν εμπλακεί ακόμα πιο ενεργά το Ιράν στην πολεμική σύρραξη, πως θα προκαλέσει μεγάλη αύξηση στην τιμή και του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αύξηση των κερδών της Ρωσίας από τη διάθεση φυσικού αερίου στην Τουρκία.
Το κλειδί, ωστόσο, για τις μελλοντικές εξελίξεις θα είναι η πορεία του αγωγού South Stream και των διαπραγματεύσεων για την κάθοδό του στην Τουρκία και από εκεί στην Ελλάδα, ώστε να προωθηθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μια ματαίωση του έργου, λόγω «ειδικών συνθηκών» και με τους Ρώσους να κατηγορούν ευθέως την Άγκυρα για εσκεμμένη καθυστέρηση στην υλοποίηση της κατασκευής του αγωγού, θα είχε ως αποτέλεσμα ολόκληρη η Ευρώπη να «χρεωθεί» σχεδόν σε διπλάσιο κόστος, την κάλυψη των αναγκών της σε φυσικό αέριο, τα επόμενα δέκα χρόνια.
Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι η παρουσία της Ρωσίας στον εναέριο χώρο και όχι μόνο της Συρίας, είναι η αρχή μιας νέας εποχής που στόχο έχει να προσφέρει από την πλευρά του Πούτιν, και στους Ευρωπαίους και στους Αμερικανούς, την απάντηση που σίγουρα δεν περίμεναν, για το εμπάργκο που επέβαλαν στη Μόσχα, λόγω των εξελίξεων στην Ουκρανία.
Γι’ αυτό και μένει να διαπιστωθεί αν και πότε θα επιχειρήσει ο Βλαντιμίρ Πούτιν να δώσει στην Τουρκία τη χαριστική βολή, τραβώντας το «καλώδιο» της προμήθειάς της σε φυσικό αέριο.
.jpg)
