Η Ευρώπη προ των ευθυνών της με την Τρομοκρατία
Πόσο αλλάζει η Ευρώπη μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε Παρίσι και Βρυξέλλες
Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου
Κι όμως, μετά από τα δύο τραγικά περιστατικά, του Παρισιού και των Βρυξελλών, η ΕΕ μοιάζει να μην έχει καταλάβει πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Ιδίως όταν με την ανοχή πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων «άνθισαν» τα φαινόμενα του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, που συνακόλουθα οδηγούν στην έξαρση ρατσιστικών, μισαλλόδοξων και σίγουρα ισλαμοφοβικών τάσεων.
Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μανουέλ Βαλς είπε πως η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο, και παραδέχθηκε ότι επί σειρά ετών οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έκαναν τα «στραβά μάτια» μπροστά στα φαινόμενα ακραίου θρησκευτικού φανατισμού και ριζοσπαστικοποίησης νέων ανθρώπων, μουσουλμάνων, οι οποίοι ήταν και είναι υπήκοοι της ΕΕ δεύτερης και τρίτης γενιάς.
Άλλωστε, αυτό καταμαρτυρούν οι ταυτότητες των τεσσάρων δραστών που αιματοκύλησαν το αεροδρόμιο και το μετρό της βελγικής πρωτεύουσας: ήταν όλοι τους Βέλγοι υπήκοοι. Μα το χειρότερο απ’ όλα ήταν πως και η ίδια η κυβέρνηση του Βέλγου πρωθυπουργού Σαρλ Μισέλ γνώριζε μία εβδομάδα νωρίτερα ότι οι δύο δράστες προετοιμάζονταν για ένα τυφλό χτύπημα στην καρδιά των ευρωπαϊκών θεσμών.
Συγκεκριμένα στις 16 Μαρτίου, βελγική εφημερίδα έδινε στη δημοσιότητα τα στοιχεία των αδελφών Ελ Μπακράουι, προειδοποιώντας την κυβέρνηση της χώρας να λάβει μέτρα. Όμως τα μέτρα δεν ελήφθησαν ποτέ.
Σε αυτό πλαίσιο εξηγείται και η σφοδρότατη επίθεση που εξαπέλυσε ο Γάλλος υπουργός Μισέλ Σαπέν, ο οποίος κατηγόρησε τη βελγική κυβέρνηση για «εγκληματική αφέλεια», αφού αμέλησε να αυξήσει τα μέτρα ασφαλείας, με αποτέλεσμα να επέλθει το αιματηρό χτύπημα των τζιχαντιστών του ISIS στο μετρό, μόλις 480 μέτρα μακριά από την έδρα της ΕΕ, λίγα μόλις μέτρα μακριά από την «καρδιά» των ευρωπαϊκών θεσμών.
Η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ πια ίδια μετά την 22α Μαρτίου 2016 και ήδη άρχισαν να φαίνονται οι πρώτες συνέπειες αυτής της αλλαγής. Μια Ευρώπη «αστακός», που βρίθει πλέον από αστυνομικούς και στρατό, έτοιμη να κλείσει σύνορα και να περιορίσει ατομικά δικαιώματα, στο πλαίσιο της ασφάλειας.
Το μόνο σίγουρο είναι πως μετά από μια τέτοια τραγική εξέλιξη αρχίζει η αποδόμηση των ευρωπαϊκών συμφωνιών, με κυριότερες τη Συνθήκη Σένγκεν και το «Δουβλίνο».
Υπό το πρίσμα αυτό έκανε ο Επίτροπος Μετανάστευσης Δημήτρης Αβραμόπουλος χθες, Τετάρτη (23/03/2016) τη δήλωση ότι «δεν πρέπει να υποχωρήσουμε στο μίσος και τη διαίρεση που θέλουν να σπείρουν οι τρομοκράτες».
Στον «αέρα» ξανά οι συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό
Μοιραία, ωστόσο, ο φόβος και ο τρόμος που προκάλεσαν οι επιθέσεις των ακραίων ισλαμιστών στις Βρυξέλλες θέτουν εν αμφιβόλω το μέλλον και τη βιωσιμότητα αυτής καθαυτής της πρόσφατης συμφωνίας που υπέγραψαν οι «28» με την Τουρκία των Ερντογάν και Νταβούτογλου για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, η οποία μαστίζει την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Ήδη, ακόμη και χώρες που είχαν πεισθεί να συμμετάσχουν στις κατανεμημένες ποσοστώσεις για την υποδοχή προσφύγων επί των εδαφών τους, πλέον αρχίζουν να αναδιπλώνονται, αρνούμενες να πράξουν κάτι τέτοιο.
Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα εξακολουθεί την παρελκυστική πολιτική απέναντι στο προσφυγικό, καθώς μόλις μερικές ημέρες μετά και την υπογραφή της συμφωνίας στις Βρυξέλλες, οι δεσμεύσεις της παραμένουν «κενό γράμμα», παρά τα «μπαξίσια» που έχει ήδη αποκομίσει.
Προβληματισμό προκαλεί, ταυτόχρονα, και η εν γένει δραστηριότητα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, γεγονός που φάνηκε και από την ιδιαίτερα τεταμένη τηλεφωνική επικοινωνία που είχε το βράδυ της Τρίτης (22/03/2016) ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με τον επικεφαλής της Συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούστηκαν έντονα παράπονα από ελληνικής πλευράς.
Μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα για την Ελλάδα: οι προσφυγικές ροές συνεχίζονται, η Ειδομένη και ο Πειραιάς έχουν κατακλυστεί από δεκάδες χιλιάδες ταλαιπωρημένους ανθρώπους.
Και τώρα, με αυτό ακριβώς το τελευταίο πολλαπλό τρομοκρατικό χτύπημα στις Βρυξέλλες, η ΕΕ αρχίζει να «κλειδαμπαρώνεται», με την χώρα μας να μετατρέπεται σε μια απέραντη αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών, για τις οποίες κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί πλέον ποια θα είναι η τύχη τους.
Εκείνο που μοιάζει να μην αντιλαμβάνεται η Ευρώπη στο σύνολό της είναι ότι στο Παρίσι και τις Βρυξέλλες δεν συγκρούονται πολιτισμοί και δεν αλληλοσκοτώνονται θρησκείες. Αυτή είναι μια πολύ επιδερμική και μάλλον «συμφέρουσα» για κάποιους ανάλυση. Στην πραγματικότητα αλληλοεξοντώνονται άνθρωποι και αυτό δεν θα πρέπει στο εξής να το παραγνωρίζει κανένας.
Ταυτόχρονα, κανείς δεν νομιμοποιείται να λέει πως δεν ήξερε και δεν γνώριζε. Το απέδειξε η ομολογία του Βαλς. Πολλές από τις χώρες που είχαν το πρωί της Τρίτης νεκρούς και τραυματίες υπηκόους τους στα φονικά χτυπήματα του ISIS στις Βρυξέλλες, υπήρξαν επί σειρά ετών προμηθευτές όπλων και εκπαιδευτές ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων. Είναι οι ίδιες χώρες που διεξήγαν επί σειρά ετών αεροπορικές επιδρομές και στρατιωτικές επεμβάσεις σε χώρες του Ισλάμ, εποφθαλμιώντας τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους.
Αν ζούσε σήμερα ο μεγάλος θεωρητικός της «σύγκρουσης των πολιτισμών», ο Σάμιουελ Χάντινγκτον (1927-2008), θα ήταν σίγουρα ο πρώτος που θα έλεγε ότι όλα αυτά είναι κουραφέξαλα. Η σύγκρουση αυτή, με όλες αυτές τις θλιβερές συνέπειες για τα αθώα θύματα ένθεν κακείθεν, αποκρυσταλλώνεται σε μία και μόνον λέξη, προσκυνάει έναν και μόνο θεό: Το χρήμα.