Ανυπόστατες φήμες μακροζωίας για τη φυλή των Χούνζα

Όπως αναφέρει το ellinikahoaxes.gr, το άρθρο είναι μετάφραση από τον ιστότοπο lavanguardia.com και αναδημοσιεύτηκε σχεδόν πανομοιότυπο σε πολλούς ιστότοπους.

Ωστόσο απ΄όλους παραλείπεται ο επίλογος που γράφει τα εξής:

"Ωστόσο, δεν είναι όλα τόσο ξεκάθαρα. Άλλοι ειδικοί αρνούνται ότι οι Χούνζα είναι διαφορετικοί από τους άλλους πληθυσμούς. Σύμφωνα με τον Δρ John Clark, ο οποίος έζησε 20 μήνες μεταξύ των Hunza, γράφει στο βιβλίο του “Το χαμένο Βασίλειο των Ιμαλαΐων” ότι αυτοί οι άνθρωποι όπως και γειτονικοί πληθυσμοί νοσούν από ελονοσία, δυσεντερία κι άλλες ασθένειες. Επιπλέον, σημειώνει ότι Χούνζα δεν μετράνε την ηλικία με βάση το χρόνο από την γέννηση αλλά έχουν μια δική τους μέθοδο μέτρησης με βάση τη σοφία του ατόμου ή της θέσης τους στην φυλή".

Βρετανός στρατηγός που επισκέφθηκε για πρώτη φορά τους Χούνζα τη δεκαετία του 1870 είχε πει ότι υπήρχαν ηλικιωμένοι αλλά δεν ήξεραν τις ηλικίες τους. Εκείνη την εποχή, ένα άτομο ηλικίας άνω των 50 ετών θεωρούνταν ότι υπερβαίνει κατά πολύ το μέσο προσδόκιμο ζωής.

Πώς προέκυψε ο μύθος;

Οι Χούνζα Hunza ή Burusho ή Brusho ή Hunzukuc είναι οι κάτοικοι της κοιλάδας Hunza (Πακιστάν) που βρίσκεται στην περιοχή Karakorum. Ανάλογα με την πηγή, ο πληθυσμός τους εκτιμάται ότι κυμαίνεται μεταξύ 15.000 και 80.000 ατόμων.

Οι μύθοι γύρω από την υποτιθέμενη μακροζωία τους βασίζονται κυρίως σε ένα βιβλίο του Αμερικανού Jerome Irving Cohen, του το δημοσίευσε το 1947 με τίτλο: The Healthy Hunza , το οποίο σαν πηγή αναφέρει Βρετανούς στρατιώτες. Το βιβλίο δεν γνώρισε κάποια αξιόλογη ανταπόκριση μέχρι τη δεκαετία του 1960, που ξύπνησε το ενδιαφέρον για την υγιεινή διατροφή στις ΗΠΑ. Οι επιστημονικές μελέτες που αποδεικνύουν το αντίθετο από τον ισχυρισμό δεν έχουν κλονίσει τη δημοτικότητα του “μύθου των Hunza” κι αναπαράγονται όπως διαπιστώνουμε μέχρι σήμερα.

Ένας άνθρωπος ακόμη που μπορεί να συνετέλεσε στη δημιουργία στη δύση αυτού του μύθου ήταν ο Ralph Bircher. Αυτός ήταν ο γιος του Ελβετού γιατρού και διατροφολόγου Maximilian Oskar Bircher-Benner. Ο Bircher στη μνήμη του πατέρα του, που πέθανε το 1939, δημοσίευσε ένα βιβλίο για τους Χούνζα (το 1942), αποκαλώντας τους σαν “οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν καμία ασθένεια”, με σκοπό να αναδείξει την ορθότητα των διατροφικών διδασκαλιών του. Ωστόσο, ο Bircher δεν επισκέφτηκε ποτέ το Πακιστάν.

Μελέτες

Όπως είναι φυσικό δεν υπάρχουν επαρκείς έρευνες για τη φυλή των Χούνζα.

Οι 2 κυριότερες στις οποίες γίνεται κάποια αναφορά είναι οι εξής:

Εθνικότητα, Ταυτότητα και Προσδόκιμο Ζωής: μια έρευνα για την φυλή Burusho του Srinagar

Η μελέτη αναφέρει τα ευρήματα μιας επιστημονικής έρευνας που διεξήχθη για να κατανοήσει τους παράγοντες που επέτρεψαν, σε μια ομάδα περίπου 350 ατόμων της φυλής Burusho, να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας τους, 125 χρόνια μετά την μετανάστευση τους στο Κασμίρ του Τζαμού και στο Κασμίρ της Ινδίας. Η ομάδα κατάφερε να αντισταθεί στους παράγοντες αφομοίωσης και διατηρήθηκε ως μια ξεχωριστή οντότητα απέναντι στην κυρίαρχη κοινωνία του Κασμίρ. Η μελέτη αξιοποίησε γλωσσολογικά εργαλεία για να ερμηνεύσει την ξεχωριστή εθνική και γλωσσική οντότητα της φυλής. Επίσης η μελέτη αποκαλύπτει τη στάση των γηγενών κατοίκων του Κασμίρ απέναντι στην ομάδα, όπως την αντιλαμβάνονται τα μέλη της. Αυτή η αντιλαμβανόμενη στάση εξηγείται με βάση την επίδραση της στην επιβίωση και την ταυτότητα της ομάδας. Η μελέτη βασίζεται σε 50 ημιδομημένα ερωτηματολόγια και τέσσερις κύκλους αυθόρμητων συνεντεύξεων. Το ερωτηματολόγιο αναπτύχθηκε με βάση τους έξι παράγοντες που της UNESCO (2003) για την αξιολόγηση της γλωσσολογικής ζωτικότητας. Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μια εθνοτικά μικρή μεταναστευτική ομάδα μπορεί να επιβιώσει από τις δυνάμεις αφομοίωσης και να διατηρήσει την την ταυτότητα της, ακόμη και αν η γλωσσολογική ζωτικότητα της ομάδας είναι σχετικά χαμηλή στους περισσότερους από τους μετρήσιμους παράγοντες.

Έρευνα για μυθεύματα περί ακραίας μακροζωίας

Την δεκαετία του 70 παρατηρήθηκε μια αναβίωση των μύθων περί ακραίας μακροζωίας, ιδιαίτερα στην περιοχή του Καυκάσου της Σοβιετικής Ρωσίας, την κοιλάδα Hunza στο Πακιστάν και την κοιλάδα Vilcabamba στον Εκουαδόρ, όλα τελικά απομυθοποιηθηκαν με σχετικές επιστημονικές έρευνες στις αρχές της δεκαετίας του 1980 [15,19,20].

Οι συγκεκριμένες περιοχές εμφανίζονται συχνά σε παρόμοια μυθεύματα λόγω της έλλειψης επίσημων πιστοποιητικών γεννήσεων και σχετικών πρακτικών.
[…] Τα σύγχρονα παραδείγματα αυτού του μύθου περιλαμβάνουν την ορεινή περιοχή του Καυκάσου, την ορεινή περιοχή Vilcabamba στον Εκουαδόρ και την κοιλάδα Hunza στο Πακιστάν. Σε αυτό το είδος των μύθων, ολόκληρες ομάδες ανθρώπων ισχυρίζονται ότι έχουν πετύχει ακραία γηρατειά. Έτσι, στον Καύκασο ο ισχυρισμός περιλαμβάνει εκατοντάδες ανθρώπους άνω των 120 ετών [59, 60]. Σε πολλές περιπτώσεις, εξόφθαλμα λάθη στην μέτρηση χρόνο από τους ντόπιους όπως η στρογγυλοποίηση προς τα πάνω για κάθε ηλικία (πχ παιδιά πέντε χρονών αναφέρονται ως δεκάχρονα) έδειξε πόσο αναξιόπιστοι ήταν οι ισχυρισμοί. Οι ενάγοντες ήταν επίσης άντρες σε δυσανάλογο ποσοστό, κάνοντας ακόμα πιο απίθανο τον ισχυρισμό επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των αποδεδειγμένα αιωνόβιων ανθρώπων είναι γυναίκες.

Έτσι, διαπιστώνουμε ότι οι Χούνζα δεν κρατούν αρχεία, δεν υπάρχει κάποιο πιστοποιητικό γέννησης ή άλλο αποδεικτικό για την ηλικία τους κι οι ίδιοι υπερβάλλουν ως προς αυτήν (ακόμη και διπλασιάζοντάς της).

Επομένως για τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε ανυπόστατες τις φήμες περί εντυπωσιακής μακροζωίας και εμφάνισης της φυλής των Χούνζα.