Εκλογές ΗΠΑ 2016: Δείτε στα ελληνικά το πρώτο debate ανάμεσα στην Κλίντον και τον Τραμπ (Vids)
«Ο Ντόναλντ Τραμπ εμφανίστηκε στο υψηλότερο βήμα της ζωής του έχοντας μπροστά του μονάχα μια ανηφόρα. Και μόνο το γεγονός ότι θα μονομαχούσε με μια πρώην υπουργό Εξωτερικών ήταν αρκετό για να τον εξυψώσει. Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν να μην μπερδευτεί με τα κορδόνια του και πέσει. Αλλά το έκανε. Και έχασε όλη την αξιοπιστία που είχε κερδίσει με τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων», γράφει χαρακτηριστικά ο Richard Wolffe στη βρετανική εφημερίδα Guardian για το πρώτο τηλεοπτικό ντιμπέιτ ανάμεσα στους προεδρικούς υποψηφίους των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών.
«Λένε πως οι προεκλογικές εκστρατείες για την προεδρία είναι οι πιο μακρές συνεντεύξεις για δουλειά στον κόσμο. Αν κρίνει όμως κανείς από το πρώτο debate της Χίλαρι Κλίντον και του Ντόναλντ Τραμπ, δεν είναι σαφές αν δίνουν συνεντεύξεις για την ίδια δουλειά.
Ο Τραμπ μοιάζει να θέλει μια δουλειά σε ένα συντηρητικό κανάλι. Η σε ένα μπλογκ με αντικείμενο τη ζωή του. Όταν ρωτήθηκε από τον συντονιστή αν υποστήριξε αρχικά τον πόλεμο στο Ιράκ, απάντησε πως το έκανε «χαλαρά». Και πρόσθεσε: «Ποιος ξέρει;» Ύστερα επικαλέστηκε διάφορες συζητήσεις του με τον Σον Χάνιτι, έναν παρουσιαστή του Fox News που πρόσφατα γύρισε ένα διαφημιστικό σποτ για λογαριασμό του Τραμπ.
Έτσι κι αλλιώς, όπως το έθεσε γλαφυρά ο ίδιος, είναι πολύ καλύτερος σ’αυτή την προεδρική ιστορία από την αντίπαλό του. «Η κρίση μου είναι καλύτερη από τη δική της», είπε, «δεν υπάρχει αμφιβολία γι’αυτό, καταλαβαίνετε; Έχω και καλύτερο ταμπεραμέντο. Πολύ καλύτερο, εκείνη ξόδεψε δηλαδή εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για ένα διαφημιστικό, ξέρετε, φέρνουν τη Madison Avenue σε ένα δωμάτιο, λένε μερικά ονόματα, το ταμπεραμέντο μου που λέτε, πιστεύω πως το μεγαλύτερό μου προτέρημα είναι μακράν το ταμπεραμέντο μου. Ξέρω να κερδίζω. Εκείνη δεν έχει…»
«Πρόκειται για ένα παραλήρημα που σίγουρα προκαλεί ανησυχία στους ψυχαναλυτές, τους υπευθύνους των προεκλογικών εκστρατειών, τους δασκάλους γραμματικής», γράφει ο Wolffe.
Η Χίλαρι Κλίντον, από την άλλη, μοιάζει να θέλει τη θέση του ανώτατου διοικητή. Όταν ο Τραμπ επανέλαβε ότι θα υπερασπιστεί τους συμμάχους μόνο αν εξαργυρώσουν αυτό το προνόμιο, η Κλίντον στράφηκε προς την κάμερα και απευθύνθηκε σε έναν τρομαγμένο πλανήτη. «Γνωρίζω ότι αυτή η εκστρατεία έχει προκαλέσει απορίες και ανησυχία σε πολλούς ηγέτες του πλανήτη», είπε. «Έχω μιλήσει με πολλούς από αυτούς. Και θέλω να τους διαβεβαιώσω, εκ μέρους του εαυτού και εκ μέρους της πλειοψηφίας των Αμερικανών, ότι ο λόγος μας είναι ιερός».
Παρεμπιπτόντως, και ο Τραμπ έχει μιλήσει με ηγέτες. Με τον Μπίμπι Νετανιάχου, για την ακρίβεια.
Θα ήταν άδικο να ισχυριστεί κανείς ότι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών δεν είχε και καλές στιγμές. Εξέφρασε, για παράδειγμα, τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης με την απώλεια θέσεων εργασίας στη βιομηχανία και με τους πολιτικούς εν γένει. Παραδέχθηκε ότι οι ύποπτοι για τρομοκρατία δεν θα έπρεπε να έχουν δικαίωμα να οπλοφορούν. Ύστερα όμως η συζήτηση στράφηκε στην παλιά του εμμονή με τη γενέτειρα του Μπαράκ Ομπάμα. Και εκεί έχασε το παιχνίδι.
Αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο debate. Φάνηκε από την αρχή, όταν εμφανίστηκαν στο ακροατήριο διάφοροι φίλοι και συγγενείς των δύο υποψηφίων, που χειροκροτούσαν ή αποδοκίμαζαν κατά περίπτωση. Σε ένα κανονικό debate, θα έλεγε κανείς ότι νικήτρια αναδείχθηκε η Χίλαρι Κλίντον. Είχε γνώση γεγονότων και αριθμών, ενώ εκείνος μπορούσε να αναφέρει αριθμούς μόνο σε σχέση με το χρέος του. Ήλεγχε τον ρυθμό της συζήτησης, ενώ εκείνος κρατιόταν για να μη χάσει την ψυχραιμία του. Περιέγραφε το πώς θα κυβερνήσει, ενώ εκείνος μιλούσε για την αντοχή της. Αλλά αυτές οι συγκρίσεις στηρίζονται στη λογική. Και το μεγάλο ερώτημα είναι αν οι περισσότεροι ψηφοφόροι τον Νοέμβριο θα ψηφίσουν με γνώμονα τη λογική.
Ίσως το 2016 να είναι η χρονιά που οι λογικοί Αμερικανοί θα καθίσουν στο σπίτι τους, απογοητευμένοι από δύο υποψηφίους μεγάλης ηλικίας που τσακώνονται για emails και φορολογικές δηλώσεις. Αν ο Τραμπ έχει δίκιο, οι ψηφοφόροι έχουν τρελαθεί και δεν πρόκειται να ανεχθούν άλλο αυτή την κατάσταση. Στην περίπτωση αυτή, έχουν βρει έναν υποψήφιο που είναι εξίσου τρελός μ’αυτούς», επισημαίνει στο άρθρο άποψης ο αμερικανοβρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας.