Αποστολή χωρίς τέλος! Η Ινδονησία ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο καταμέτρησης των νησιών της
Σύμφωνα με το BBC, η Ινδονησία, το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος στον πλανήτη, ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο καταγραφής των αμέτρητων νησιών της. Η καταμέτρηση είναι μια προσπάθεια να οριοθετηθεί η εδαφική επικράτεια της Ινδονησίας με την καταχώρηση των νησιών στα Ηνωμένα Έθνη, αναφέρει το BBC.
Όπως εξηγεί ο Μπεν Μπλαντ ανταποκριτής των Financial Times στη νότια Κίνα, η Ινδονησία αγωνίστηκε σκληρά για τη νομική έννοια του «αρχιπελαγικού κράτους» – μιας χώρας που ελέγχει όχι μόνο τα εσωτερικά της ύδατα, αλλά και τα ύδατα γύρω από αυτήν. Η έννοια αυτή οδήγησε σε μακροσκελή ορισμό στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, διεθνή συνθήκη που καθορίζει, τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη- μέλη του ΟΗΕ διαχειρίζονται τους ωκεανούς.
Η συνθήκη αυτή περιέχει έναν άλλο βασικό ορισμό, σημειώνει το BBC: τον ορισμό που περιγράφει ένα νησί. Σύμφωνα με τη συνθήκη, ένα νησί είναι μια φυσική μάζα της γης που περιβάλλεται από νερό και που δεν καλύπτεται από το νερό κατά τη διάρκεια της πλημμυρίδας. Η Ινδονησία σίγουρα δεν έχει έλλειψη από αυτά – αλλά δεν φαίνεται να έχει και τον ακριβή αριθμό.
Έχουν υποβληθεί διάφορες εκτιμήσεις του αριθμού των νησιών της κατά τη διάρκεια των ετών, ίσως επειδή ο ορισμός του «νησιού» δεν εξαρτάται από το εάν είναι κατοικημένο, αν καλύπτει πάνω από μία ορισμένη έκταση, ή ακόμα από το αν έχει ονομασία. Το όνομα ενός νησιού μπορεί να αναγνωριστεί επισήμως εάν είναι γνωστό από τουλάχιστον δύο κατοίκους.
Οι εκτιμήσεις είναι μόνον εκτιμήσεις. Με δορυφορική τεχνολογία, η Ινδονησία αύξησε την εκτίμησή της από 17.508 νησιά το 1996 σε πάνω από 18.000 το 2003. Το ινδονησιακό αρχιπέλαγος έχει έκταση 1.9 εκ. τετραγωνικά χιλιόμετρα, οπότε η καταμέτρηση όλων των νησιών που πληρούν τα κριτήρια των Ηνωμένων Εθνών δεν είναι εύκολη αποστολή.
Στην ακτή της Τζακάρτα, για παράδειγμα, υπάρχουν χιλιάδες νησιά – στα οποία οι κάτοικοι της πρωτεύουσας πηγαίνουν τα Σαββατοκύριακα. Αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα είναι τα νησιά σε αυτή την περιοχή. Ο αριθμός των συνολικών νησιών στην Ινδονησία που αναφέρεται στο νόμο του 1996 ήταν απλώς μια εκτίμηση και δεν επαληθεύτηκε από τα κριτήρια των Ηνωμένων Εθνών.
Ωστόσο, κατά την τελευταία Διάσκεψη του ΟΗΕ για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων το 2012, η κυβέρνηση της Ινδονησίας δήλωσε 13.466 νησιά, τα οποία εντόπισε και ονόμασε. Η κυβέρνηση ελπίζει τώρα να είναι σε θέση να δώσει έναν συγκεκριμένο αριθμό εγκαίρως, ενόψει της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών τον Αύγουστο, καθώς θεωρεί ότι η καταγραφή των νησιών θα βοηθήσει στην προστασία της τεράστιας επικράτειας της Ινδονησίας και των πλούσιων αλιευτικών πόρων της.
Το υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων και Αλιείας έχει συγκροτήσει ομάδα καταμέτρησης, εκπρόσωπος της οποίας δήλωσε στο BBC ότι θέλουν να προσθέσουν τουλάχιστον 1.700 νησιά έως τη Διάσκεψη του Αυγούστου. «Πρέπει να επισκεφτούμε κάθε ένα από αυτά τα νησιά και να σημειώσουμε τις συντεταγμένες, το όνομα, την έννοια του ονόματος, την ιστορία της γης και να περιγράψουμε το τοπίο και τη γεωγραφική του ιστορία. Καταγράφουμε όλα αυτά με μεγάλη λεπτομέρεια και τα παραδίδουμε στην κεντρική ομάδα» εξήγησε.
«Χρειαζόμαστε έως και έξι ημέρες για να φτάσουμε σε κάποια μακρινά νησιά και στη συνέχεια πολλοί άνθρωποι διαφωνούν για το όνομα. Παραδοσιακά, μπορεί να ονομάζεται X, αλλά οι άνθρωποι που ζουν εκεί το αποκαλούν Y και οι κοντινοί ψαράδες το αποκαλούν Z», ανέφερε στην εφημερίδα Financial Times ο Brahmantya Satyamurti Poerwadi, επικεφαλής του τμήματος διαχείρισης χώρου του υπουργείου.
Εάν τα απομακρυσμένα νησιά αναγνωριστούν από τον ΟΗΕ, θα μπορούσε αυτό να βοηθήσει την Ινδονησία να διεκδικήσει κυριαρχία στα γύρω ύδατα – τα οποία αμφισβητούνται από γειτονικές χώρες. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι η παράνομη αλιεία, σε αυτά που θεωρεί ύδατα της χώρας, επιφέρει απώλειες εσόδων που ανέρχονται σε δισ. δολάρια κάθε χρόνο.
Τα νησιά της Ινδονησίας που δεν έχουν όνομα ή επίσημο νομικό καθεστώς, μπορούν εύκολα να καταληφθούν ή να διεκδικηθούν από άλλη χώρα, εξήγησε η Susan Herawati από τον Συνασπισμό για τη Δίκαιη Αλιεία. Το 2002, η Ινδονησία έχασε δύο νησιά τα οποία αποδόθηκαν στη Μαλαισία – αφού το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάνθηκε εναντίον της σε εδαφική διαμάχη – και άλλα δύο αποδόθηκαν στο Ανατολικό Τιμόρ όταν έγινε ανεξάρτητο.