Πέθανε ο θρυλικός Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου – Τα τελευταία λόγια πριν «σβήσει» (Pics + Vids)
Έχασε τη μάχη για να κρατηθεί στην ζωή ο διάσημος αρσιβαρίστας, Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, ο οποίος νοσηλευόταν, τις τελευταίες εβδομάδες, σε κρίσιμη κατάσταση, στο νοσοκομείο «Bakırköy Sadi Konuk» της Κωνσταντινούπολης με ηπατική ανεπάρκεια.
Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, η υγεία του θρυλικού αθλητή επιδεινώθηκε τα τελευταία 24ωρα, καθώς βρισκόταν σε τεχνητό κώμα και τα ξημερώματα ανακοινώθηκε ο θάνατος του, σε ηλικία, μόλις 50 ετών.
Ο τρεις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης είχε σοκάρει τους πάντες μάλιστα λίγο πριν χάσει τη μάχη για τη ζωή του, σύμφωνα με όσα είχαν διαρρεύσει περίπου πριν δύο μήνες, όταν παρακάλεσε τους συγγενείς του να μην ζητήσουν καμία βοήθεια στις τελευταίες δύσκολες ώρες του.
«Δεν θέλω να μιλήσετε σε κανέναν, να μη ζητήσετε βοήθεια. Έχω ήδη ζήσει τη ζωή μου και θα πεθάνω», ήταν το μήνυμα προς τους δικούς του ανθρώπους.
Ο γεννημένος στη Βουλγαρία αρσιβαρίστας, γνωστός και ως «Ηρακλής τσέπης» (λόγω του ύψους του 1.47μ), εκπροσωπώντας την Τουρκία κατέκτησε τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (1988, 1992 και 1996) και πέντε χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, γεννημένος ως Ναΐμ Σουλειμάνοβ, γεννήθηκε στο Πτιχάρ στις 23 Ιανουαρίου του 1967. Στους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 1988 έσπασε το ρεκόρ σηκώνοντας 190 κιλά. Το 2000 και το 2004 εξελέγη μέλος της παγκόσμιας ομοσπονδίας άρσης βαρών. Γεννήθηκε στη Βουλγαρία και είχε τούρκικη καταγωγή. Ο πατέρας του ήταν Τούρκος μετανάστης που δούλευε ως ανθρακωρύχος στη Βουλγαρία.
Ήταν ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας που είχε σηκώσει 2.5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του ζετέ. Ήταν ο μόνος αρσιβαρίστας που έχει σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος. Ο Σουλεϊμάνογλου έκανε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικία των 16 ετών αλλά έχασε την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο σοβιετικό μποϋκοτάζ πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες το ίδιο καλοκαίρι.
Κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού για τον τελικό του παγκόσμιου κυπέλου στη Μελβούρνη το 1986, ο Σουλεϊμάνοβ επέστρεψε στην Τουρκία και ζήτησε την ιθαγένεια. Επίσης άλλαξε το όνομά του, από το βουλγάρικο Σουλεϊμάνοβ/Σουλεμάνοβ στο τούρκικο Σουλεϊμάνογλου.
Με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Σεούλ το 1988 προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε και έλαβε 1.250 εκατ. δολάρια από την Τουρκία προκειμένου ο Σουλεϊμάνογλου ν' αλλάξει ομάδα. Ο Σουλεϊμάνογλου δεν απογοήτευσε κανέναν και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Η απόδοσή του ήταν αρκετά υψηλή και έτσι κατάφερε να κερδίσει και μετάλλιο σηκώνοντας περισσότερα κιλά από το βάρος του. Συνταξιοδοτήθηκε στην ηλικία των 22 ετών αφού πρώτα κατέκτησε την πρώτη θέση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1989.
Ωστόσο επέστρεψε το 1991 προτού κερδίσει το δεύτερο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 1992. Ανάμεσα στις Ολυμπιάδες, ο Σουλεϊμάνογλου συνέχισε να κερδίζει παγκόσμιους τίτλους και να καταγράφει ρεκόρ. Κέρδισε πέντε παγκόσμια πρωταθλήματα (1989, 1991, 1993, 1994 και 1995).
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 ήταν το κύκνειο άσμα του και συνταξιοδοτήθηκε οριστικά αφού πρώτα κέρδισε ένα τρίτο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996. Εκείνος ο αγώνας σημαδεύτηκε από τον ανταγωνισμό μεταξύ του ίδιου και του Βαλέριου Λεωνίδη, με την αρένα να χωρίζεται στους υποστηρικτές του Τούρκου και σε εκείνους του Έλληνα πρωταθλητή.
Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Λεωνίδης απέτυχε να σηκώσει 190 κιλά, ξεσπώντας σε κλάματα και παίρνοντας το ασημένιο μετάλλιο ενώ παρηγορήθηκε από τον Σουλεϊμάνογλου. Ο ανταποκριτής Λιν Τζόουνς είχε διακηρύξει «Μόλις γίνατε μάρτυρες του μεγαλύτερου ανταγωνισμού στην ιστορία της άρσης βαρών», σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Κεν Τζόουνς της εφημερίδας London Independent.
Ο Σουλεϊμάνογλου επέστρεψε ξανά στην άρση βαρών σε μια προσπάθεια να κερδίσει ένα τέταρτο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, αλλά απέτυχε να σηκώσει τα 145 κιλά, που θα ήταν ένα Ολυμπιακό ρεκόρ, και δεν συνέχισε στη διοργάνωση. Το 2000 και το 2004 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αδελφότητας.
Στις εθνικές εκλογές του 1999 κατέβηκε ως ανεξάρτητος υποψήφιος για να εκπροσωπήσει την Μπούρσα στην Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας. Το 2002 ήταν υποψήφιος με το Εθνικιστικό Κόμμα στις δημοτικές εκλογές στον δήμο Κιράτς της Κωνσταντινούπολης και εκπροσώπησε το ίδιο κόμμα στις εθνικές εκλογές το 2006. Σε καμιά από αυτές τις προσπάθειες δεν είχε επιτυχία.
Μετά την αποτυχία του στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϊ εθίστηκε στο αλκοόλ με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια να υποφέρει από ηπατική ανεπάρκεια. Το καλοκαίρι εισήχθη στο νοσοκομείο, προκειμένου να θεραπευτεί, ωστόσο στις αρχές του Σεπτεμβρίου έκανε εκ νέου εισαγωγή στο ίδιο νοσοκομείο, για να περάσει σήμερα στην αιωνιότητα του παγκόσμιου αθλητισμού.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters, Wikipedia)
Συγκινημένος ο Χρήστος Ιακώβου για Σουλεϊμάνογλου: «Τον έφαγε το κεφάλι του»
Για τον θάνατο του θρυλικού Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, μίλησε ο «προπονητής των χρυσών επιτυχιών» Χρήστος Ιακώβου, ο οποίος γνώρισε τον Τούρκο αρσιβαρίστα από τα πρώτα κιόλας βήματά του.
Ο «Ηρακλής Τσέπης» αγωνιζόταν στην ίδια κατηγορία σωματικού βάρους με τον Βαλέριο Λεωνίδη (64 κ.) και, στην Ατλάντα, ο Χρήστος Ιακώβου ήταν ο ένας εκ των δύο προπονητών του ιστορικότερου αγώνα της παγκόσμιας άρσης βαρών.
«Τον έφαγε το κεφάλι του. Αποτελούσε κοινό μυστικό ότι έπινε πολύ. Ξεκίνησε από μικρός με κρασί και συνέχισε. Κάποια στιγμή προσπάθησε να σταματήσει. Το κατάφερε για μικρό χρονικό διάστημα», δήλωσε συγκινημένος στην «Καθημερινή» ο Χρήστος Ιακώβου.
Η φωνή του Έλληνα προπονητή «σπάει» στην ερώτηση για τον αγώνα της Ατλάντας: «Ήταν πολύ καλός αντίπαλος. Αυτός ο αγώνας έμεινε στην ιστορία. Ηταν ο αγώνας που η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή τον χρησιμοποιούσε για διαφήμιση του αθλήματος. Δύο ισάξιοι αθλητές αγωνίστηκαν για το ολυμπιακό μετάλλιο. Από τις ωραιότερες στιγμές της καριέρας μου ως προπονητής», λέει και προσθέτει: «Τον Ναΐμ, τον ήξερα από μικρό. Εκανε προπόνηση με τον Αμπατζίεφ. Μεγάλο ταλέντο. Μίλαγα μαζί του και όταν έφυγε από τον χώρο. Πριν από λίγες εβδομάδες είχα μιλήσει με συγγενείς του και μου είπαν ότι είναι καλύτερα. Δυστυχώς, όμως, δεν τα κατάφερε. Του εύχομαι να κάνει άρση βαρών στον Παράδεισο».
Στο ίδιο μήκος κύματος και Λεωνίδης για Σουλεϊμάνογλου: «Πέθανε ένα μεγάλο κομμάτι της αθλητικής μου ζωής»
Η είδηση του θανάτου του Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, του μεγαλύτερου αντίπαλου και καλύτερου φίλου του, βρήκε τον Βαλέριο Λεωνίδη στο προπονητήριο. «Τι είναι αυτά που μου λες; Η ψυχή μου έγινε συντρίμμια. Ένα μεγάλο κομμάτι της αθλητικής μου ζωής, μόλις πέθανε», ήταν τα πρώτα λόγια που είπε ο ασημένιος Ολυμπιονίκης.
Οι δύο βρέθηκαν αντιμέτωποι σε έναν αγώνα που έχει χαρακτηριστεί από τους ειδικούς ως η «μεγαλύτερη μάχη της παγκόσμιας άρσης βαρών». Αυτό έγινε το 1996, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στην Ατλάντα. Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Έλληνας αρσιβαρίστας, που είχε μεγαλύτερο σωματικό βάρος, απέτυχε να σηκώσει τα 190 κιλά, ξέσπασε σε κλάματα και αυτός που τον παρηγόρησε ήταν ο Τούρκος αρσιβαρίστας. Σε αυτόν τον αγώνα οι δύο αθλητές κατέρριψαν πέντε φορές παγκόσμια ρεκόρ. «Στην Ατλάντα ήταν ο πιο δυνατός αγώνας μας. Ήταν το πρόσωπο της παγκόσμιας άρσης βαρών. Τι να πω; Δεν κατάφερε να «σηκώσει» τις ανθρώπινες αδυναμίες. Μπήκε στη ζωή σαν μωρό και δε μπόρεσε να αντεπεξέλθει. Ήταν σαν ένα παιδί που το πέταξαν στη θάλασσα χωρίς να ξέρει κολύμπι. Τόσα χρόνια προσπαθούσε να παλέψει τις ανθρώπινες αδυναμίες. Δεν τα κατάφερε», δήλωσε στην «Καθημερινή» ο Βαλέριος Λεωνίδης.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου νοσηλευόταν, τις τελευταίες εβδομάδες, σε κρίσιμη κατάσταση, στο νοσοκομείο «Bakırköy Sadi Konuk» της Κωνσταντινούπολης με ηπατική ανεπάρκεια. Όπως αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ, η υγεία του θρυλικού αθλητή επιδεινώθηκε τα τελευταία 24ωρα, βρισκόταν σε τεχνητό κώμα και τα ξημερώματα ανακοινώθηκε ο θάνατος του, σε ηλικία, μόλις 50 ετών. Ο γεννημένος στη Βουλγαρία αρσιβαρίστας, γνωστός και ως «Ηρακλής τσέπης» (λόγω του ύψους του 1.47μ), εκπροσωπώντας την Τουρκία κατέκτησε τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (1988, 1992 και 1996) και πέντε χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα.
Ο Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου, γεννημένος ως Ναΐμ Σουλειμάνοβ, γεννήθηκε στο Πτιχάρ στις 23 Ιανουαρίου του 1967. Στους θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 1988 έσπασε το ρεκόρ σηκώνοντας 190 κιλά. Το 2000 και το 2004 εξελέγη μέλος της παγκόσμιας ομοσπονδίας άρσης βαρών. Γεννήθηκε στη Βουλγαρία και είχε τούρκικη καταγωγή. Ο πατέρας του ήταν Τούρκος μετανάστης που δούλευε ως ανθρακωρύχος στη Βουλγαρία.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 ήταν το κύκνειο άσμα του και συνταξιοδοτήθηκε οριστικά αφού πρώτα κέρδισε ένα τρίτο χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996.
.jpg)
