Άφωνοι έμειναν οι επιστήμονες - Δείτε τι ανακάλυψε το Hubble στον Ποσειδώνα
Αυτό κατέστη δυνατό χάρη σε διαδοχικές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Αρχικά, το 2015 είχε εντοπισθεί στον παγωμένο Ποσειδώνα μια σχετικά μικρή θύελλα, όταν παρατηρήθηκε ο σχηματισμός φωτεινών λευκών νεφών από παγωμένους κρυστάλλους μεθανίου πάνω από μια τοποθεσία. Έως το 2018 σε εκείνο ακριβώς το σημείο μαινόταν μια γιγάντια καταιγίδα με μέγεθος όσο όλη η Γη.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την επιστήμονα Έιμι Σάιμον του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικής «Geophysical Research Letters».
Μετά και τη νέα ανακάλυψη, φθάνουν πλέον τις έξι οι μεγάλες σκοτεινές κηλίδες λόγω καταιγίδων που έχουν ανιχνευθεί στον Ποσειδώνα. Οι πρώτες δύο είχαν εντοπισθεί το 1989 από το σκάφος Voyager 2 της NASA, το πρώτο που είχε κάνει κοντινή διέλευση από τον μυστηριώδη μπλε πλανήτη. Οι υπόλοιπες τέσσερις έγιναν αντιληπτές χάρη στο τηλεσκόπιο Hubble μετά την εκτόξευσή του το 1990, αλλά καμία από αυτές σε αρχικό στάδιο.
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr
Αντίθετα με τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία, που φαίνεται να μαίνεται επί αιώνες (είχε παρατηρηθεί για πρώτη φορά το 1830 και μπορεί να έχει ηλικία 350 ετών), οι μεγάλες κηλίδες-καταιγίδες του Ποσειδώνα διαρκούν πολύ λιγότερο, ενώ μετακινούνται περισσότερο πάνω στον πλανήτη, ώσπου τελικά να διαλυθούν από τους ισχυρούς ανέμους, η ταχύτητα των οποίων δεν έχει υπολογισθεί ακόμη, αν και εκτιμάται ότι φθάνει τα 359 χιλιόμετρα την ώρα, περίπου όσο και στην καταιγίδα του Δία.
Οι επιστήμονες, σε μια ξεχωριστή έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό αστρονομίας «Astronomical Journal», εκτιμούν ότι τέτοιες καταιγίδες σχηματίζονται στον Ποσειδώνα κάθε τέσσερα έως έξι χρόνια, ενώ οι περισσότερες δεν ζουν για περισσότερο από δύο χρόνια, αν και κάποιες διαρκούν μία εξαετία. Όπως και στον Δία, οι ποσειδώνιες καταιγίδες σχηματίζονται σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική πίεση, αντίθετα με τη Γη, όπου οι καταιγίδες δημιουργούνται γύρω από περιοχές με χαμηλή πίεση (χαμηλό βαρομετρικό).