Τα σκιώδη σχέδια των Τούρκων για την Κύπρο - 48 χρόνια αναζητώντας… δικαίωση

20 Ιουλίου 1974 - 20 Ιουλίου 2022, 48 χρόνια (δηλαδή παρά δύο ανάσες σχεδόν μισός αιώνας) από το μεγαλύτερο μεταπολεμικό έγκλημα που συνέβη ποτέ. Η Κύπρος δέχθηκε εισβολή από τους Τούρκους.

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο που έφερε την ονομασία «Αττίλας» ξεκίνησε την αυγή της 20ής Ιουλίου 1974 με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις.

Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν ανενόχλητα δυνάμεις στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ής Ιουλίου.

Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροσκαφών άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα, κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία.

Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν. Κόλαση επί της κυπριακής γης.

Οι πληγές δεν έχουν κλείσει μέχρι και σήμερα...

Οι οικογένειες των 1619 αγνοούμενων αιχμαλώτων περιμένουν δικαίωση

Η πρόεδρος του Συλλόγου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Οικογενειών Αγνοουμένων και Πεσόντων Κυπριακής Τραγωδίας 1974 Μαίρη Κουρουπή, μιλώντας στο Newsbomb.gr ξεσπά.

«48 χρόνια μετά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο μας οι πληγές μας ακόμη αιμορραγούν. 48 χρόνια τα εγκλήματα του εισβολέα παραμένουν ατιμώρητα με τους Διεθνείς Οργανισμούς να κωφεύουν και να αδιαφορούν για την παράνομη κατοχή του 37% της κυπριακής γης, τους πρόσφυγες, τους βιασμούς, τις δολοφονίες αμάχων πολιτών και αιχμαλώτων και το δράμα των οικογενειών των 1619 αγνοούμενων και αδήλωτων αιχμαλώτων. 48 χρόνια παραμένουν αγνοούμενα και 16 παιδιά και βρέφη. 48 χρόνια οι άταφοι ήρωες και νεκροί μας περιμένουν δικαίωση. Χρόνια επιμένουμε με μόνο όπλο μας το δικαίωμα μας για δικαίωση. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνούμε. Δεν μας επιτρέπεται να ξεχνούμε», τόνισε.

Πού το πάνε οι Τούρκοι με την «καλή» μορφή Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας

Το κυπριακό ζήτημα είναι μέχρι σήμερα θέμα προς συζήτηση στα μεγάλα διεθνή σαλόνια. Ο δρ. Κοινωνικών Επιστημών και Ιστορικός Θεοφάνης Μαλκίδης αναλύει την πολιτική και τις τάσεις της τα τελευταία 48 χρόνια και καταλήγει πως οι Τούρκοι εκμεταλλεύονται πλήρως την σιγήν ιχθύος των μεγάλων, οι οποίοι τους καθιστούν τοποτηρητές.

Μάλιστα, όπως εξηγεί αυτή η αντιμετώπιση τους ανοίγει την όρεξη για επεκτατικές βλέψεις. Συγκεκριμένα μιλώντας στο Newsbomb.gr τονίζει:

«Η Τουρκία επιζητεί την εδραίωση και βεβαίως την νομιμοποίηση της στρατιωτικής κατοχικής παρουσίας της στην Κύπρο μέσα από τη «Λύση», με στόχο την εξυπηρέτηση των στόχων στην περιοχή. Μέσα από τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και αφού προτάσσεται η εκ προτέρων κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία επιδιώκει να ασκεί συγκυριαρχία πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο. Καλλιεργείται η εντύπωση ότι υπάρχει μια «καλή» μορφή Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο, με την οποία θα αποκτήσουν Κράτος οι Τουρκοκύπριοι στο οποίο θα είναι η Διοικούσα Κοινότητα, ισότιμη προς την Ελληνοκυπριακή Κοινότητα η οποία θα διοικεί το Ελληνοκυπριακό Κράτος, και ταυτόχρονα θα αποκατασταθούν και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των προσφύγων με επιστροφή στις περιουσίες, οικίες κπ. Επιμένοντας στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδίας έχει γίνει αποδεκτό το βασικό κατοχικό δεδομένο, του γεωγραφικού διαχωρισμού και βεβαίως η εισβολή και η κατοχή. Έτσι νομιμοποιείται η στρατιωτική εισβολή Κράτους- Μέλους του ΟΗΕ σε βάρος άλλου Κράτους- μέλους και τα παράγωγα της σε ότι αφορά τη συρρίκνωση της Κυριαρχίας του Κράτους. Προβάλλεται, ότι, αφού συμφωνηθεί μια λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα φύγουν όλα τα Τουρκικά στρατεύματα ή ένας αριθμός τους, κάτι απίθανο βεβαίως, ενώ παράλληλα θα νομιμοποιηθεί ο γεωγραφικός διαχωρισμός» .

Αγνοούν το Διεθνές Δίκαιο, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και επιδιώκουν να «σβήσουν» το χριστιανικό στοιχείο

Στην συνέχεια της ανάλυσης του στο Newsbomb.gr ο Δρ. Θεοφάνης Μαλκίδης εξηγεί πως η τουρκική πολιτική στο κυπριακό έδαφος έχει στόχο την αλλοίωση των ελληνικών στοιχείων μέχρι αυτά να σβήσουν.

«Η νομιμοποίηση της βίαιης αλλοίωσης του δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου, θα αποτελεί από μόνη της σοβαρότατη παραβίαση Αρχών και του Διεθνούς Δικαίου και των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αφού το θέμα αφορά ανθρώπους που εκδιώχθηκαν δια της βίας. Το γεγονός ότι η Κύπρος θα διαχωριστεί γεωγραφικά στη βάση φυλής και θρησκείας συνιστά ουσιαστική παραβίαση Αρχών, του Διεθνούς Δικαίου και των Συμβάσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που απαγορεύουν ρατσιστικές συμπεριφορές και διακρίσεις.

Το γεγονός ότι θα νομιμοποιηθούν με τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας οι παράνομες πράξεις της Τουρκικής κατοχής δηλαδή θα νομιμοποιηθεί το παράνομο καθεστώς που συνιστά σοβαρότατη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Παράλληλα συνιστά και προσβολή προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το οποίο βρίσκει το καθεστώς στα κατεχόμενα παράνομο και υποτελές στην κατοχή, ενώ ταυτόχρονα εκκρεμούν εντάλματα σύλληψης για στελέχη του κατοχικού καθεστώτος.

Αποτελεί επίσης έλλειψη σεβασμού και προσβολή για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο με τα ψηφίσματα του, 541 και 550, αποκαλεί παράνομο το καθεστώς στα κατεχόμενα και καλεί όλα τα Κράτη να μην το αναγνωρίσουν. Το γεγονός ότι γίνεται αποδεκτός ο γεωγραφικός διαχωρισμός όπως προέκυψε από την Τουρκική στρατιωτική εισβολή και κατοχή και η αναγωγή του Κυπριακού σε θέμα Διακοινοτικής διαφοράς, διαγράφονται τα εγκλήματα τα οποία διέπραξε η Τουρκία (Αφαίρεση Ζωής, Βιασμοί, Κακοποιήσεις-βασανισμοί, Λεηλασίες κινητής περιουσίας και στέρηση κατοχής και νομής ακινήτου περιουσίας, Αιχμαλωσία και εκτοπισμός προσώπων, Παραβιάσεις του Οικογενειακού ασύλου, διάλυση οικογενειών, Εξαφάνιση ατόμων, Εγκλωβισμένοι)

Εκτός από τις παραβιάσεις των άμεσων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι Τούρκοι παραβίασαν και συνεχίζουν να παραβιάζουν και το Διεθνές Δίκαιο σε ότι αφορά τη σύληση, καταστροφή και βεβήλωση εκκλησιών, τη συστηματική καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς, την απόδοση Τουρκικών ονομάτων σε πόλεις και χωριά, σε τοπωνύμια, σε δρόμους στα κατεχόμενα και τον εποικισμό των κατεχομένων με Τούρκους από την Ανατολία, στους οποίους διένειμε τις περιουσίες των εκδιωχθέντων».

Τέλος διερωτάται αν αυτό που σκοπεύουν να κάνουν οι Τούρκοι είναι η πλήρης τουρκοποίηση της Κύπρου. «Μπορεί πράγματι να υπάρξει λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας στη βάση των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, ή συζητείται η κατάλυση της κυριαρχίας, η πλήρης τουρκοποίηση της Κύπρου, η διαχείριση του Κυπριακού ως θέματος διακοινοτικής διαφοράς και όχι ως θέματος εισβολής, κατοχής και καταπάτησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;», υπογραμμίζει.

Θάνος Κονδύλης: Γιατί οι Έλληνες λογοτέχνες δεν ασχολούνται με το Κυπριακό

Ο Θάνος Κονδύλης, ο συγγραφέας των best sellers ζει εδώ και λίγα χρόνια με την οικογένεια του στην Κύπρο. Ως Ιστορικός και ζώντας στο νησί της Αφροδίτης αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για να παρουσιάσει την εισβολή στην Κύπρο. Την έρευνα του την έντυσε με μυθιστορηματικά και αφηγηματικά στοιχεία και έτσι από την πένα του γεννήθηκε το «Κορίτσι με τα τριαντάφυλλα».

Αγαπητέ κ. Κονδύλη ποια ήταν η πηγή έμπνευσης της ιστορίας σας;

«Το 2015 μετανάστευσα στην Κύπρο όπου παντρεύτηκα κι έκανε οικογένεια. Εκείνη την περίοδο άκουσα δεκάδες ιστορίες που αφορούσαν την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο το 1974. Κυρίως όμως άκουσα πολλές κρυφές πτυχές και προσωπικές ιστορίες που βέβαια δεν έχουν γραφτεί ακόμα και σήμερα στα βιβλία της ιστορίας. Θεώρησα ότι ήταν μία κατάλληλη ευκαιρία για να φτιάξω μία μυθιστορηματική ιστορία που θα περιλάμβανε πολλές από αυτές τις κρυφές πτυχές της εισβολής που άκουσα από διάφορους οι οποίοι είχαν ζήσει από πρώτο χέρι όχι μόνο την εισβολή των Τούρκων και είχαν βιώσει την προσωπική καταστροφή κατά τη διάρκεια του πολέμου. Έτσι το 2016 εκδόθηκε το βιβλίο μου ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΑΤΑΦΥΛΛΑ».

Ποιο είναι το περιεχόμενο του βιβλίου;

«Το βιβλίο μιλάει για τη συμβίωση Ελλήνων και Τούρκων στο νησί λίγο πριν από την τουρκική εισβολή, για την ενδοκοινοτική βία μεταξύ τους αλλά κυρίως καταγράφει την πραγματική ιστορία για τον μεγάλο κατάσκοπο που οργάνωσε την τουρκική εισβολή στο νησί. Με λίγα λόγια ιστορία του βιβλίου έχει ως εξής:

Κύπρος 1950. Ψηλά στο όρος Πενταδάκτυλος βρίσκεται ένα απομονωμένο ελληνοτουρκικό χωριό, ο Ουρανός. Εκεί μεγαλώνει η Γαλήνη, η οποία έχει πάθος με τη ζωγραφική και τα τριαντάφυλλα που καλλιεργεί στον κήπο της. Γι’ αυτό την αποκαλούν «Το κορίτσι με τα τριαντάφυλλα». Στην εφηβεία της, ο έρωτας θα χτυπήσει την πόρτα της σαν θα συναντήσει τα όμορφα μάτια του νεαρού Ορέστη, που ονειρεύεται να σπουδάσει γιατρός. Παρέα τους είναι κι ένας καλόκαρδος Τούρκος, ο τρελός του χωριού, ο Μεμέτης, που τρέφει τρυφερά αλλά κρυφά συναισθήματα για τη Γαλήνη. Όμως στον ήσυχο Ουρανό υπάρχουν πολλά κρυμμένα μυστικά που θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται, όταν το 1955 θα ξεκινήσει ο απελευθερωτικός αγώνας κατά των Άγγλων. Λίγο μετά η διχόνοια θα κάνει την εμφάνισή της, ενώ το 1974 η Τουρκία θα εισβάλει στην Κύπρο και το μικρό χωριό θα βιώσει τον όλεθρο. Οι μάσκες θα πέσουν και η παρέα των τριών φίλων θα διαλυθεί. Αλλά τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμα οριστικά. Γιατί την κρίσιμη ώρα η αγάπη και η φιλία θα δώσουν τη δική τους μάχη μέσα στη φωτιά του πολέμου απέναντι στην καταστροφή που πλησιάζει ασταμάτητη».

Τι απήχηση είχε;

«Το βιβλίο έκανε αίσθηση κυρίως στην Κύπρο από όπου έλαβα πάρα πολλά ευχαριστήρια μηνύματα για τη συγγραφή του. Επιπλέον και από την Ελλάδα δέχτηκα πολύ καλές κριτικές μιας και οι Ελλαδίτες λίγα πράγματα γνωρίζουν για την εισβολή των Τούρκων στο νησί. Εξάλλου οι Έλληνες λογοτέχνες δεν ασχολούνται με αυτό το θέμα που το θεωρούν απόμακρο και ίσως επικίνδυνο. Έτσι όσοι αγόρασαν το βιβλίο είχαν μία πάρα πολύ καλή ευκαιρία να μάθουν τα γεγονότα που συντάραξαν το νησί το 1974».

Το δικό σας μήνυμα γι' αυτή τη θλιβερή επέτειο...

«Οι Έλληνες ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ό,τι έχουμε περάσει από τους Τούρκους όχι μόνο στη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από αυτούς αλλά και πολύ μετά την απελευθέρωση. Δύο είναι τα πιο χαρακτηριστικά σημεία που πρέπει να μένουν στη μνήμη μας ανεξίτηλα. Το πρώτο από αυτά είναι η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τούρκους του 1922. Το δεύτερο είναι η τουρκική εισβολή στην Κύπρο από το 1974 και η κατοχή περίπου του μισού νησιού από αυτούς. Ειδικά δε το δεύτερο που είναι μία ανοιχτή πληγή ακόμα και σήμερα και η οποία ταλανίζει τον ελληνισμό».