Ο Αλί του Νίκου και η σπιθαμή πατρίδας που δεν χαρίζω στους φασίστες!

Μέσα στη συνέντευξη, ο Νίκος είπε μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν πλανόδιο πωλητή από το Μπαγκλαντές. Τον Αλί. Μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη για έναν άνθρωπο που ήρθε από πολύ μακριά για να βγάλει μεροκάματο στην Ελλάδα… Τι είπε ο Νίκος;

«Όταν εμένα μου λένε για αγαθοεργίες, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή η ιστορία, για τον φίλο μου τον Αλί από το Μπαγκλαντές που πουλάει τριαντάφυλλα στην Φωκίωνος. Ερχόταν εκεί, κάποιος από εμάς του έδινε ένα 20άρικο, παίρναμε τα τριαντάφυλλα, το παίζαμε και εμείς λίγο μάγκες, λίγο large…

Κάποια στιγμή εγώ αράζω μόνος μου στο μπαρ και βλέπω τον Αλί να μπαίνει και του κάνω νόημα να μην έρθει, δεν έχω τίποτα να του δώσω, τα έλεγα με την πάρτη μου και τα σκοτάδια μου. Ο Αλί κοντοστάθηκε και θέλοντας και μη πιάνουμε την κουβέντα μισή ώρα με τον Αλί. Την επόμενη φορά που εμφανίστηκε πάλι ήμουν μόνος μου από τύψεις που δεν του είχα δώσει την προηγούμενη, βγάζω ένα 20άρικο για να του δώσω και μου λέει “Δεν θέλω φίλε. Αν μπορούμε να κουβεντιάσουμε πάλι σαν την άλλη φορά”. Ήρθε για κουβέντα. Και μέσα σε όλα μου είπε ότι τα τέσσερα χρόνια δεν έχει μιλήσει με άνθρωπο, δεν έχει πιει ένα καφέ, με τα σπαστά ελληνικά που μιλάει.

Είδα έναν άνθρωπο ευτυχισμένο χωρίς να βγάλω ευρώ από την τσέπη μου. Δεν ήταν ευτυχισμένος με το 20άρικο που του έδινα τόσο καιρό. Ήταν ευτυχισμένος που ήταν μαζί μου. Να μην στα πολυλογώ, τον Αλί τον έχουν δει φίλοι μου, να βλέπει τα παιχνίδια μου από την τζαμαρία σε πρακτορείο Προ-Πο γιατί λέει “είναι ο φίλος μου ο Νίκος”. Υπάρχουν πολλοί σαν τον Αλί εκεί έξω, υπάρχουν και πολλοί μ@λ@κες σαν εμένα που νομίζουν ότι έδινα ένα 20άρικο και τον ευχαριστούσα. Τουλάχιστον τώρα ξέρει ο Αλί ότι έχει το Νίκο, έχει τους φίλους του και κανείς δεν θα αφήσει να πειράξουν τον Αλί για τα φασιστικά ή ρατσιστικά ένστικτα που κουβαλάει».

Αυτά είπε ο Νίκος κι αυτά είναι που έχουν σημασία. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Αυτό μόνο που θα ήθελα να συμπληρώσω είναι το εξής: Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που έχουν χαρίσει την πατρίδα στους φασίστες. Που δεν λένε καν τη λέξη για να μην τους πουν φασίστες… Που φοβούνται να πουν καν ότι είναι πατριώτες. Κι ας έχουν κι αυτοί έναν φίλο ή και πολλούς σαν τον Αλί…

Ακούστε λοιπόν, όσοι είστε έτοιμοι να δείξετε με το δάχτυλο τον όποιον αγαπάει την πατρίδα, να του κολλήσετε την ταμπέλα του ακροδεξίου ή του φασίστα για να καβαλήσετε το κύμα των καιρών και να πουλήσετε «ανθρωπισμό αλά καρτ»: Ο Έλληνας έχει βαθιά μέσα του την αλληλεγγύη, την αγάπη και τη βοήθεια στον αδύναμο… Γιατί έτσι μάθαμε, ζήσαμε, μεγαλώσαμε σε αυτόν τον τόπο… Κι έτσι θα πορευτούμε… Να αγαπάμε την πατρίδα μας και να σεβόμαστε την πατρίδα του άλλου. Να βοηθάμε τον Αλί αλλά και τον Κώστα όταν έχει ανάγκη… Να τους φυλάμε από όσους θέλουν να τους πειράξουν.

Και δεν θα απολογηθούμε για αυτό. Ξέρεις, φίλε, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Στο μυαλό σου μόνο. Αυτό που πρέπει να διαλέξει σώνει και καλά πλευρά. Για μένα δεν υπάρχει πλευρά. Στο χαλάω, το ξέρω αλλά δεν πειράζει… Είμαι Έλληνας, άνδρας, πατέρας και πιστεύω στον Θεό αλλά και στον άνθρωπο. Θεωρώ αυτό το «Αγαπάτε Αλλήλους» που είπε μια ψυχή 2022 χρόνια πριν, το μέγιστο απ’όσα έχουν ειπωθεί κι όσα έχουν γραφτεί…

Και ξέρεις κάτι, έχω αποφασίσει να μην χαρίσω ούτε σπιθαμή της πατρίδας στους φασίστες… Σε όλους αυτούς που σηκώνουν τη σημαία για το κοντάρι… Κατανοητό; Αν ναι καλώς. Αν όχι, πάλι… καλώς. Ο βλάκας είναι ανίκητος. Και ο «ταμπελάκιας» ακόμη πιο βλάκας από τον βλάκα. Άρα σχεδόν άτρωτος. Χαμένος κόπος.