11 εκατομμύρια «ψυχάκηδες»…
Λένε πως αν θες να δεις ξεκάθαρα μια κατάσταση προσπάθησε να βγεις έξω από αυτήν. Εδώ και μέρες μια ολόκληρη χώρα (κι αυτό φαίνεται πια από παντού) ζει και αναπνέει για την ιστορία στην Πάτρα…
Από το πρωί μέχρι το βράδυ, 11 εκατομμύρια Έλληνες έχουμε στηθεί μπροστά σε μια οθόνη και παρακολουθούμε μια τρέλα που κάθε μέρα, κάθε ώρα που περνάει γίνεται ολοένα και πιο μαύρη, πιο σκοτεινή…
Και εμείς, ΟΛΟΙ εμείς, όσο πιο σκοτεινή γίνεται, όσο πιο ακραία τρελό είναι το σενάριο, τόσο πιο στενά το παρακολουθούμε… Έχετε καταλάβει αλήθεια τι κάνουμε; Δεν είναι ταινία θρίλερ. Δεν είναι σειρά στο NETFLIX. Είναι η ζωή μας. Το έχεις καταλάβει ή μπα;
Αν δεν το έχεις καταλάβει, κινδυνεύεις… Μια τύπισσα που κατηγορείται για τη δολοφονία του παιδιού ή των παιδιών της. Ο άντρας της, που λέγεται και γράφεται ότι θα μπει κι αυτός στο κάδρο. Κι όχι μόνο αυτός. Μπορεί κι άλλοι… Θείοι, θείες, παππούδες, γιαγιάδες… Ρε, όλοι αυτοί που κανονικά αγαπάνε, ζουν και πεθαίνουν για τα παιδιά!
Τρία παιδιά που δεν ησυχάζουν ούτε μετά το θάνατο τους… Που τα σκότωσαν, τα έθαψαν και θα τα ξεθάψουν. Για ένα στοιχείο, μια τρίχα τους, ένα τάμπλετ που η τύπισσα το έθαψε με την κόρη της... Παιδιά που κάποιοι πανηγυρίζουν επειδή «δικαιώθηκαν τώρα». Δεν δικαιώθηκαν. Είναι στο χώμα… Και θα τα ενοχλήσουμε κι εκεί. Ακόμη κι εκεί. Μια τύπισσα που φοβόμασταν να πούμε ότι δεν είναι έτσι οι μάνες που «χάνουν» τρία παιδιά για να μην χαλάσουμε την «κορεκτίλα». Λέμε ότι όχι δεν είναι φυσιολογικό αυτός ο τύπος, σε αυτή την τύπισσα να κάνει δώρο Χριστουγέννων το βιβλίο του Σόμπολου με τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα και βγαίνεις εσύ ο περίεργος που το είπες και όχι αυτοί… Ρε’ σεις τι κάνετε; Τι ακριβώς κάνετε;
Τι κάνουμε; Κοινή λογική, αγνοείται. Ένα ζευγάρι που αντί να θρηνεί τα παιδιά του, μίλαγε μέχρι και στις κάμερες κυκλοφορίας… Και συνεχίζει. Η μία από τα κρατητήρια και ο άλλος έξω. Από κοντά και το συγγενολόι… Όλοι. Ουδείς σιωπηλός από την συμφορά. Λες κι έχασαν τρία κουμπιά, όχι παιδιά. Μια πόλη που τρέχει έξω από το σπίτι της τύπισσας για να γράψει «θάνατος». Εκεί που έμεναν τα τρία παιδιά… Μια κοινωνία που τρέχει έξω από την ανακρίτρια να δει το θέαμα και κυριολεκτικά γκρεμίζει το διαδίκτυο…
Ένα διαδίκτυο που μπαίνεις, βλέπεις τι έχει ανεβάσει κατά καιρούς η τύπισσα και πλακώνεσαι στα ψυχοφάρμακα γιατί λες «δεν μπορεί ρε, δεν είναι αλήθεια…». Κάθε ανάρτηση της και πιο σχιζοφρενικά παράλογη… Όλα. Όλα είναι τρελά. Αυτό που έκαναν και κάνουν αυτοί. Αυτά που κάνουμε εμείς. Όλοι μας. Ζούμε το πανηγύρι των τρελών, στην πιο ακραία μορφή του. Και φοβάμαι, ναι φοβάμαι ότι το μόνο που θα αφήσει πίσω του όλο αυτό εκτός από τρία παιδιά νεκρά είναι πολύ κόσμο ψυχικά ασθενή… Ανισόρροπο…
Θα χάσουμε τη μέγιστη δύναμη σε αυτή την πλάση. Την ισορροπία. Και θα γκρεμοτσακιστούμε. Έχουμε γκρεμοτσακιστεί ήδη… Κινδυνεύουμε να γίνουμε 11 εκατομμύρια «ψυχάκηδες»… Αν δεν έχουμε γίνει ήδη.
Διαβάστε επίσης: