Ο «νταής» με το γατάκι είναι… νοοτροπία

Ή μήπως το γεγονός ότι θεώρησε πως επειδή χάλασε 50-100-200-2000 ευρώ για να φάει το γατί απέκτησε το δικαίωμα να το κλωτσήσει; Ή μήπως ότι η παρέα του, όλοι αυτοί αρσενικοί και θηλυκοί «παπάρες» γέλαγαν που… κορόιδεψαν ένα γατί και το κλώτσησαν; Ή μήπως ότι ΟΛΟΙ αυτοί οι «παπάρες» κυκλοφορούν ανάμεσα μας; Ή μήπως ότι ο «παπάρας», ψευτόμαγκας και ψευτονταής είναι νοοτροπία στην Ελλάδα; Που μάλιστα ζει και βασιλεύει…

Όλα με εξοργίζουν τελικά. Όλα. Αλλά πάνω απ’όλα με εξοργίζει ότι αυτοί οι «παπάρες» είναι νέα παιδιά. Δεν είναι το «χθες» μιας χώρας αλλά το «αύριο». Και τρέμω στην ιδέα ότι τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν και θα συμπορευτούν στην ίδια χώρα με αυτούς τους «παπάρες». Ότι μπορεί να συνυπάρξουν στην ίδια δουλειά, στο ίδιο μαγαζί, στην ίδια ταβέρνα… Ότι μπορεί να δουν έναν «παπάρα» να κλωτσάει ένα γατάκι και τους λοιπούς «παπάρες» να γελάνε και να μην αντιδράσουν… Και παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα κυριαρχεί το «η μάνα του φευγάτου δεν έκλαψε ποτέ» στις κόρες μου είπα, λέω και θα λέω να αντιδράσουν… Όχι να κάνουν πως δεν βλέπουν και δεν ακούν. Γιατί αυτό αποθρασύνει τους «παπάρες».

Τους κάνει να νιώθουν άτρωτοι, ανίκητοι, κυρίαρχοι… Χθες ήταν το γατάκι, αύριο θα είναι το σκυλάκι, μεθαύριο θα είναι το κοριτσάκι… Μέχρι να βρεθεί κάποιος να τους εξηγήσει με κάθε τρόπο και τίμημα ότι τους αδύναμους τους προστατεύουμε, δεν τους χτυπάμε… Όλοι αυτοί οι «παπάρες» που έχουν το θράσος να ζητάνε και τα ρέστα, νιώθουν τόσο ισχυροί από τη δική μας αδιαφορία και φόβο… Κι ας είναι συνήθως πιο φοβισμένοι και από το γατάκι που κλώτσησαν… Κι ας είναι συνήθως πιο δειλοί από τους δειλούς. Καμία ανοχή λοιπόν σε κανέναν «παπάρα» και «νταή» εκεί έξω. Ποτέ. Σε κανέναν…

Για να είναι το αύριο στα χέρια των κανονικών ανθρώπων όχι απλά των δίποδων. Κι αν δεν το έμαθαν από το σπίτι τους ότι πρέπει να σέβονται την κάθε ύπαρξη σε αυτή την πλάση, ας τους το μάθουμε εμείς. Με όποιον τρόπο. Νιάου…