Ναι, αλλά για τη MARFIN δεν λέτε…
Στις 5 Μαΐου του 2010 η Παρασκευή, η έγκυος Αγγελική και ο Επαμεινώνδας έκαναν το «λάθος» να πάνε στη δουλειά τους. Στην Τράπεζα. Ήταν άνθρωποι όπως εσύ κι εγώ. Υπάλληλοι. Του μεροκάματου.
Αυτοί που οι δολοφόνοι τους, τους βάζουν την ταμπέλα «νοικοκυραίοι» και ξεπλένουν με αυτή τις δικές τους αμαρτίες. Στην Ελλάδα βλέπεις το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι να είσαι ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ.
Δηλαδή να μην ανήκεις πουθενά, να κάνεις μια δουλειά, να μην είσαι ακραίος, να πιστεύεις σε έννοιες όπως πατρίδα, οικογένεια… Ξέρεις όλα αυτά τα κανονικά που οι δολοφόνοι της Παρασκευής, της Αγγελικής και του αγέννητου παιδιού της και του Επαμεινώνδα, τα θεωρούν θανάσιμα αμαρτήματα…
Πριν 12 χρόνια ακριβώς λοιπόν, κάποιοι στο όνομα μιας… επανάστασης του κώλου, αποφάσισαν να κάψουν μια τράπεζα με τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτή να είναι μέσα! Μέρα μεσημέρι…
Πήραν τις μολότοφ τους και αφού διέσχισαν την Αθήνα από τη μία άκρη της στην άλλη, έκαψαν τρεις ανθρώπους… Και για να είναι σίγουροι ότι ο σκοπός τους θα επιτευχθεί, πήγαν να κάψουν και εμπόδισαν το πυροσβεστικό όχημα να φτάσει στο σημείο… Είπαμε… Επανάσταση. Του κώλου. Με θύματα αθώους ανθρώπους. Παιδιά του μεροκάματου… Νοικοκυραίους…
12 χρόνια από τότε κανείς δεν έχει τιμωρηθεί για αυτές τις δολοφονίες. Κανείς. Γιατί το ίδιο Κράτος που όλοι αυτοί οι επαναστάτες (του κώλου) πολεμούν, έχει φροντίσει να τους προσφέρει κάλυψη και ατιμωρησία… Οι γνωστοί-άγνωστοι. Οι συνήθεις ύποπτοι…
Οι βολικοί ηλίθιοι… Οι καλύτεροι υπηρέτες του συστήματος.
Κι αυτό δεν είναι το χειρότερο. Άλλο είναι. Ότι κόσμος και κοσμάκης, κάθε χρόνο τέτοια μέρα (κι όχι μόνο) στήνει πολιτικά παιχνίδια με τις ψυχές αυτών των τριών ανθρώπων… Όχι. Αυτά τα τρία παιδιά που έκαψαν οι «επαναστάτες», δεν ανήκουν σε κανέναν. Ούτε σε εσάς, ούτε στους άλλους. Οι φαμίλιες τους και κάποιοι φίλοι, δικαιούνται να τους κλαίνε και να τους θρηνούν…
Τα δικά σας δάκρυα, ΟΛΩΝ, είναι ψεύτικα. Όχι γιατί οι δολοφόνοι των τριών παιδιών κόβουν βόλτες ελεύθεροι κι ωραίοι αλλά γιατί το έγκλημα είναι διαρκές και επαναλαμβανόμενο…
Στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, αν είσαι σαν την Παρασκευή, την Αγγελική και τον Επαμεινώνδα, θα σε «σκοτώνουν» καθημερινά από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής σου. Και αν σου τύχει και σε σκοτώσουν… κανονικά, δεν θα μπορείς να ησυχάσεις ούτε μετά θάνατον. Είτε γιατί θα βλέπεις τους δολοφόνους σου ατιμώρητους, είτε γιατί θα παίζουν… μπάλα πολιτικοί και πολιτικάντηδες στο όνομα σου…
Μαζί και τα «τρολ» τους που εδώ και 12 χρόνια πλημμυρίζουν τα social media με τη φράση «ναι αλλά για τους νεκρούς της MARFIN δεν λέτε…». Σκασμός. Λέμε. Με σεβασμό. Αυτόν που δεν δείχνετε εσείς. Γελοίοι.
Σε κανέναν δεν ανήκουν τα τρία παιδιά… Σε κανέναν.